Εάν το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα καταδεικνύει την επικράτηση του «νέου» έναντι του «παλιού», τολμώ να πω ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά στραβά αρμενίζουμε. Μία κοινωνία που, δικαίως, δυσκολεύεται να διαχειριστεί την πραγματικότητα. Ένα πολιτικό προσωπικό που καλείται μέσα σε πέντε χρόνια να πράξει σε επίπεδο μεταρρυθμίσεων όλα όσα θα έπρεπε να έχει υλοποιήσει τα τελευταία τουλάχιστον εικοσιπέντε. Ένα σύνολο ανθρώπων που υποχρεώνεται από τη μία στιγμή στην άλλη να μάθει να λειτουργεί με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο από αυτόν που εκπαιδεύτηκε και έχει χάσει τον προσανατολισμό του, με αποτέλεσμα να επιλέγει τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα». Ένας φαύλος κύκλος στον οποίο όσο ο πολιτικόςκόσμος αδυνατεί να κατανοήσει την ουσία των δομικών μεταρρυθμίσεων που χρειάζονται και να προβάλλει ένα συγκροτημένο σχέδιο, τόσο η κοινωνία αντιδρά, περιχαρακώνεται και απορρίπτει…

Για αυτό και τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι αδήριτη η ανάγκη να χτίσουμε μία αμφίδρομη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ των πολιτών και του πολιτικού συστήματος, να μιλήσουμε καθαρά και με αλήθειες ενώ παράλληλα να κατανοήσουμε τα όρια αντοχής της κοινωνίας μας, προκειμένου να φτάσουμε στο απαραίτητο σημείο ισορροπίας όπου η πλειοψηφία θα υιοθετήσει και θα στηρίξει την μετάλλαξη του παρωχημένου κράτους μας σε μία σύγχρονη, Ευρωπαϊκή, ευνομούμενη Πολιτεία.

Αυτό είναι άλλωστε και το ρίσκο του σημερινού Πρωθυπουργού και μιλάω για ρίσκο, όχι για ευκαιρία, διότι έχει χτίσει την πολιτική του ηγεμονία πάνω σε αντίρροπες, ψευδείς και αβάσιμες πολιτικές προτάσεις. Η πλειοψηφία, όμως, αυτόν επέλεξε και σίγουρα δεν πρόκειται να αλλάξει άποψη επειδή κάποιοι την μαλώνουν, κουνώντας της το δάχτυλο, για την λάθος επιλογή της. Στη Δημοκρατία βασικός κανόνας είναι ότι κερδίζει αυτός που πείθει.

Και η Νέα Δημοκρατία έχει πάψει να πείθει…Μπορεί να το αλλάξει; Κατηγορηματικά ναι, στην πολιτική τίποτα δεν είναι στατικό. Για να το επιτύχει όμως οφείλει να ανανεωθεί ριζικά. Όχι να αυτοδιαλυθεί, έχει εθνική συνεισφορά και αξιόλογα πρόσωπα που μπορούν να προσφέρουν πολλά ακόμα. Πρέπει όμως να βρει το θάρρος να αλλάξει όλα τα κακώς κείμενα! Χρειάζονται νέα πρόσωπα, φρέσκες ιδέες, ανοιχτές δομές στις τοπικές κοινωνίες, συμμετοχική οργάνωση. Ένας πολιτικός οργανισμός που θα συνθέτει αντί να αποκλείει, θα ενσωματώνει νέους παράγοντες εξέλιξης στην εξίσωση της κοινωνικής προόδου, θα διατυπώνει πάνω από όλα ένα νέο αφήγημα το οποίο θα αυξάνει το μερίδιο πλούτου της χώρας και της κοινωνίας με νέες πολιτικές στρατηγικές. Ένα κόμμα σύγχρονο, ανοιχτό και ελκυστικό για τους νέους, τις γυναίκες, τις παραγωγικές ηλικίες, τους ανθρώπους της περιφέρειας, τους πιο αδύναμους. Ένα κόμμα που ο προγραμματικός του λόγος θα διαπνέεται από δύο βασικές μέριμνες: τις ανάγκες των καθημερινών ανθρώπων και την κοινωνική δικαιοσύνη. Μόνο τότε θα ξαναπάνε όλα (κεντρο)δεξιά…

Facebook Comments