Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2015 είναι το έτος του παραλογισμού. Είναι αδύνατο με τη λογική να ερμηνεύσεις την εμμονή μεγάλου μέρους του λαού με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις αυτοκαταστροφικές για την Ελλάδα, πολιτικές του. Όλοι έχουμε καταλάβει ότι συμπολίτες μας χαίρονται με την καταστροφή που υφιστάμεθα όλοι μας, λες και η ολοκληρωτική καταστροφή επι δικαίων και αδίκων θα απαλύνει το πόνο τους. Ε, λοιπόν βαρεθήκαμε.

Αρκετά παίξαμε. Δεν έχει νόημα πλέον να μιλάμε για τον αντι-Τσίπρα ή για το πως θα πέσει η κυβέρνηση. Είναι ώρα να μιλάμε για το πως θα παράγουμε πλούτο και πως θα ανακτήσουμε χαμένες αξίες στη περιουσία μας. Και δεν έχει να κάνει αυτό με ταξικούς διαχωρισμούς για το ποιος θα κερδίσει τι αλλά με το πως θα πάει μπροστά το σύνολο της κοινωνίας. Σε μια κοινωνία σε ανάπτυξη μην απορείτε που κάποιοι σήμερα μπορεί να ζουν στην απόλυτη φτώχεια και μετά από 20 χρόνια να δίνουν συνέντευξη για το πως κατάφεραν να γίνουν πρωτοκλασάτοι επιχειρηματίες.

Κουραστήκαμε να βλέπουμε ευκαιρίες να περνούν μπροστά από τα χέρια μας ανεκμετάλλευτες. Όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις στο εξωτερικό βλέπουν την απόσταση που μας χωρίζει να μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο. Σε αυτό το κατήφορο πρέπει να πατήσουμε φρένο και μάλιστα απότομα. Και πρέπει να πάρουμε αποφάσεις ζωής όλοι μας. Όλοι όσοι θέλουμε να βλέπουμε καθαρά έχουμε αντιληφθεί πως φτάσαμε εδώ. Κάναμε ένα μεγάλο λάθος. Νομίσαμε ότι όλοι λίγο ως πολύ ακολουθούσαν κάποιους κανόνες, ότι υπήρχε ένα παιχνίδι που λίγο ως πολύ ξέραμε τους κανόνες. Λάθος.

Το λάθος που κάναμε όλοι μας ήταν ότι δώσαμε ανοχή σε όσους παίζαν βρόμικα. Βιαιοπραγίες στους δρόμους, συνδικαλιστικό θράσος, κατάφωρες παραβιάσεις της νομοθεσίας από κέντρα εξουσίας ιδιωτικά και δημόσια, όλα περνούσαν στα μαλακά. Αλλά αν θέλουμε να κάνουμε μια πραγματικά νέα αρχή, αυτά πρέπει να κοπούν μαχαίρι. Ανεξάρτητες αρχές, αυτόνομη δικαιοσύνη και συνεχής έλεγχος για φαινόμενα διαφθοράς είναι προαπαιτούμενα. Χωρίς συμβιβασμούς. Και μια επανάσταση στο πολιτισμό, τη παιδεία και τη νοοτροπία που θα εξυψώνει την ανθρώπινη δημιουργικότητα.

Τα λάθη ξέρετε πληρώνονται όχι όποτε θέλουμε εμείς αλλά όταν πλέον προκαλέσουν πολλαπλές βλάβες στη κοινωνία. Πόσοι γνωρίζετε ότι στην Αργεντινή ήταν ο Περόν, που θεωρείτε εθνάρχης της χώρας, που άλλαξε το Σύνταγμα ώστε ο εκάστοτε πρόεδρος να μπορεί να διορίζει τον ανώτατο δικαστή της χώρας; Σκεφτόμενος κοντόφθαλμα, πιθανόν για μια προσωπική διαμάχη της στιγμής έκανε ένα ολίσθημα που σιγά σιγά οδήγησε τη χώρα στη διαφθορά αφού κάθε κυβέρνηση από τον Περόν και μετά δεν είχε να φοβηθεί απολύτως κανέναν. Αργά αλλά σταθερά η Αργεντινή έφτασε στο πάτο. Και το χειρότερο, ακόμα και τώρα συζητάμε για το αν έφταιγε το σκληρό νόμισμα της Αργεντινής (σύνδεση με το δολάριο), το ΔΝΤ ή κάποιο συγκεκριμένο κόμμα.

Δύσκολα θα βρεις αναλυτές να πάνε πίσω στο χρόνο και να ψάχνουν τις αλλαγές στη χώρα μας που μπορεί να φαινόταν ασήμαντες αλλά σταδιακά οδήγησαν τη χώρα μας σε αδιέξοδο. Αν υπάρχει όμως μια αισιόδοξη νότα σε αυτό το φαλτσοτράγουδο που ζούμε είναι ότι υπάρχουν λαμπρά παραδείγματα χωρών που με σκληρή δουλειά και επιμονή στις μεταρρυθμίσεις ανέκτησαν τις δυνάμεις τους και απέκτησαν αξιοπρέπεια στη πράξη και όχι στα λόγια, με πρώτη και καλύτερη τη Νέα Ζηλανδία.

Εσύ ψηφοφόρε του ΣΥΡΙΖΑ μας έδωσες μαχαίρι νομίζοντας ότι θα βρεις παρηγοριά. Νομίζοντας ότι η υπερφορολόγηση που πλήττει εμένα και εσένα μαζί, ο πρωθυπουργός που μας ντροπιάζει σε διεθνές επίπεδο, ο Σεβαστάκης που μας λέει ωμά ότι οι Έλληνες που δεν τον ψήφισαν δεν τον αφορούν, ο Φίλης που ξεφτιλίζει τα πολιτικά επιχειρήματα σε όλες τις συζητήσεις, θα σου δώσουν μια κάποια ικανοποίηση. Όχι αγαπητέ. Δε στεναχωριόμαστε για όλους αυτούς. Στεναχωριόμαστε που βλέπουμε τις χαμένες ευκαιρίες να περνούν από μπροστά μας. Ευκαιρίες για όλα τα Ελληνόπουλα.

Μάχαιρα έδωσες, αλλά δε σου αξίζει μάχαιρα. Όχι, είναι λάθος να θέλουμε να σε εκδικηθούμε. Θέλουμε απλά να σε προσπεράσουμε και να πάμε μπροστά και εμείς και εσείς και όλοι μας. Εύχομαι και ελπίζω ο επόμενος πρωθυπουργός να είναι ο Άδωνης Γεωργιάδης και το λέω χωρίς να έχω καμία σχέση με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Αλλά σε μια χρονιά παραλογισμού οφείλω και εγώ και όλη η κοινωνία να πάρει θέση στην ανάδειξη νέου προέδρου στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Οι επόμενες εκλογές δε θα είναι εκλογές εκδίκησης αλλά η πρώτη αναμέτρηση στην Ελλάδα μεταξύ κοινής λογικής και υπάρχοντος παραλογισμού. Σε αυτή την αναμέτρηση πρέπει να πάμε ως δυνάμεις της κοινής λογικής με μπροστάρη τον άνθρωπο που απέδειξε περισσότερο από όλους πως μπορεί να αλλάξει για πάντα την Ελλάδα της παρακμής και να μας φέρει στο επίπεδο που αρμόζει στην ιστορία μας.

Facebook Comments