Τι βλέπουν οι επενδυτές;

«Δεν μπορεί ξέρουν. Απλά μας αντιμετωπίζουν σαν κάτι άλλο, εξωτικό όπου όλα – ακόμα και τα καλύτερα – είναι δυνατόν να συμβούν», μου έλεγε ένας φίλος που ζει στο εξωτερικό. Αλλιώς δεν μπορούσε να εξηγήσει, πως γίνεται σε μια χώρα που η κυβέρνηση της δείχνει ήδη εξουθενωμένη από το δύο μηνών κυβερνητικό της έργο, χωρίς σχέδιο και σαφές κέντρο λήψης αποφάσεων, να υπάρχει ακόμα ενδιαφέρον επενδυτικό. Και όμως.

 

Ο ίδιος φίλος μου μετέφερε το έντονο ενδιαφέρον των επενδυτών για να συμμετάσχουν στις αυξήσεις κεφαλαίων των τραπεζών. Το κλίμα μάλιστα είναι τόσο θετικό που θυμίζει όπως έλεγε την άνοιξη του 2014, όταν οι τράπεζες προχώρησαν σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου άνω των 8 δισ. ευρώ, τις οποίες κάλυψαν σχεδόν αποκλειστικά ξένοι επενδυτές.

 

Τι βλέπουν οι επενδυτές;

 

Θεωρούν ότι η Ελλάδα μετά από 8ετια ύφεσης θα ανακάμψει. Θεωρούν επίσης ότι έχει περιοριστεί δραστικά ο πολιτικός κίνδυνος, καθώς το νέο μνημόνιο στηρίζεται από όλα τα κόμματα. Επιπλέον, οι επενδυτές κοιτούν πάντα τις αποτιμήσεις και στα χαμηλά επίπεδα που βρίσκονται διαβλέπουν ούτως ή άλλως ευκαιρίες.

 

Υπάρχουν όμως και πράγματα που δεν βλέπουν οι επενδυτές, απλά γιατί χάνονται μέσα στην «δημιουργική ασάφεια» που επικρατεί στην κυβέρνηση.

 

Για παράδειγμα το σύγχρονο «αντάρτικο», μετά το αποτυχημένο του πρώτου εξαμήνου, έχει να κάνει με την συστηματική διαστρέβλωση της συμφωνίας του Αυγούστου, με την μορφή «πονηρών» αλλαγών στις διατάξεις που περνούν από την Βουλή, αλλοιώνοντας το περιεχόμενο του προγράμματος. Υπάρχουν υπουργοί δηλαδή που διαφωνούν με διατάξεις, τις αλλάζουν μονομερώς και πιστεύουν ότι οι «κουτόφραγκοι» δεν θα το καταλάβουν. Υπάρχουν όμως και άλλοι υπουργοί όπως ο υπουργός Ναυτιλίας ο οποίος διαφωνεί με τις κυβερνητικές αποφάσεις για την πώληση του ΟΛΠ, αλλά παραμένει στην υπουργική καρέκλα και, αντί να εργαστεί για την μεγέθυνση της επένδυσης στο πρώτο λιμάνι της χώρας, παλεύει πως θα διώξει τους επενδυτές.

 

Η έλλειψη κέντρικής καθοδήγησης φανερώνεται και με τον πήχη που βάζει η κυβέρνηση στο εισόδημα που πρέπει έχει κάποιος για να προστατεύεται η πρώτη του κατοικία από τους πλειστηριασμούς, όταν σε χαμηλότερα επίπεδα βάζει η ίδια κυβέρνηση το όριο πάνω από το οποίο θεωρείται κάποιος πλούσιος και υπερφορολογείται.

 

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση εμφανίζεται υποχωρητική και ισχυρές ομάδες συμφερόντων. Οι «απειλές» της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας γενοσήμων προς την κυβέρνηση φαίνεται να βρίσκουν έδαφος, κολλώντας την διαπραγμάτευση με την τρόικα, στο αν θα ανοίξει η αγορά γενοσήμων φαρμάκων για όλα ή μόνο για όσα είναι ακριβότερα των 12 ευρώ.

 

Με αυτή την εικόνα, από την οποία απουσιάζει οποιασδήποτε συνολικός σχεδιασμός, αποτελεί απορίας άξιο, πως οι ξένοι επενδυτές κοιτούν ακόμα την Ελλάδα..