Κάθε χρόνο από το 1973 και μετά έγιναν τεράστιες προσπάθειες από το πολιτικό σύστημα να μεγαλώσει το νούμερο των νεκρών του πολυτεχνείου. Μπορεί η πρώτη επίσημη καταγραφή να αναφέρει 11 νεκρούς που είχαν νεκροτομηθεί ως το απόγευμα της 18 Νοεμβρίου 1974 – την επόμενη της εισόδου του Τανκ στην πύλη του πολυτεχνείου.  Μπορεί το 2003 σύμφωνα με το ίδρυμα ερευνών οι ταυτοποιημένοι νεκροί να ανέρχονται σε 24 ενώ οι αγνώστων στοιχείων σε 16 και έχει σημασία αυτό  – ποιός δεν θυμάται ότι οι συλληφθέντες στις καλοκαιρινές διαδηλώσεις εναντίον της κυβέρνησης ήταν Γερμανοί Γάλλοι και Ισπανοί στην υπηκοότητα. Ο νοών νοείτο!

Παρ’όλα αυτά από το 1974 και μετά έγιναν προσπάθειες από δημοσιογράφους και πολιτικούς να διογκωθεί ο αριθμός των φερόμενων ως νεκρών της εξέγερσης. Κάποιοι μίλησαν για 400-500 νεκρούς, εκτέλεση των εκφωνητών και μαζικούς τάφους στην περιοχή του Ζωγράφου. Βλέπεις εξέγερση με 24 νεκρούς γίνεται; Δεν γίνεται. Μία μεγάλη διαδήλωση στην Ασία έχει τριπλάσιους… Ήταν αδύνατον να δημιουργήσουν μύθο με τόσα λίγα θύματα.

Στο μεταξύ στα σχολεία εντάχθηκε η κατήχηση των παιδιών γιά την «εξέγερση» με ευλάβεια στα πρότυπα της Β. Κορέας, συνεπικουρούμενη από αριστερούς καθηγητές διορισμένους από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου… Από το 1981 και μετά η κατήχηση και η δημιουργία αριστερών ψηφοφόρων πήρε απίστευτες διαστάσεις. Η μεταπολίτευση ήρθε για να μείνει. Όσοι συμμετείχαν στα γεγονότα ηρωοποιήθηκαν και εξαργύρωσαν την φερόμενη συμμετοχή τους και τους «αγώνες για τη δημοκρατία» με δόξα και τραπεζικούς λογαριασμούς με πολλά μηδενικά.

Η γενιά της μεταπολίτευσης ολόκληρη – όχι μόνο οι πρωτεργάτες – κατάφεραν να εμποτίσουν το κράτος να γαντσωθούν από αυτό και να το αρμέξουν. Το κράτος με τη σειρά του θα άρμεγε μέχρις εξοντώσεως όσους δεν είχαν την τύχη να συμμετάσχουν στην εξέγερση με τους παρατρεχάμενους τους αλλά και τις επόμενες γενεές.

Ουσιαστικά την «υπηρεσία» – αν μπορεί κανείς φυσικά να το ονομάσει υπηρεσία της απαλλαγής από την χούντα των συνταγματαρχών γιατί θα έπεφτε κάποια στιγμή – την εξαργύρωσαν με το μέλλον μίας ολόκληρης γενιάς. Η χούντα τελικά κατέρρευσε ένα χρόνο αργότερα υπό το βάρος της κυπριακής εισβολής και από την προδοσία ενός των πρωτεργατών της και όχι από τους «εξεγερθέντες». Αλλά ακόμα και δεν είχε συμβεί η εισβολή της Κύπρου οι αποφάσεις είχαν ήδη παρθεί σε διεθνές επίπεδο. Ευρώπη και Αμερική είχαν απομονώσει την Ελλάδα. Στο μεταξύ ο Ανδρέας Παπανδρέου μαζί με τον Μένιο Κουτσόγιωργα τον Γερ. Αρσένη τον Κίμωνα Κουλούρη κ.α. είχαν πάρει σβάρνα τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες κάνοντας τον δικό τους «αγώνα» εκ του ασφαλούς βέβαια. Με τα χρήματα των Ελλήνων του εξωτερικού δήθεν για την καταπολέμηση της χούντας διανυκτέρευαν σε πολυτελή ξενοδοχεία, κάπνιζαν πανάκριβα πούρα και είχαν πανέμορφες συνοδούς. (Βιβλίο του Δ.Μ. Μπότσαρη με τίτλο «Ανδρέας») Προετοίμασαν την άλωση της χώρας όταν τα σχέδια των μεγάλων για αλλαγή φρουράς στα πλαίσια του ΝΑΤΟ στα βαλκάνια θα έπαιρναν σάρκα και οστά…

Ουσιαστικά το Πολυτεχνείο ήταν το κλάμα της μεταπολίτευσης που γεννήθηκε με όλες τις παθογένειες της. Μία χούφτα τυχοδιοκτών πήραν την δόξα της αντίστασης στη χούντα χωρίς φυσικά να προκαλέσουν την πτώση της και μετά κατέλαβαν όλα τα σημαντικά πόστα της χώρας στερώντας τις επόμενες γενιές από ότι πολυτιμότερο είχαν. Το μέλλον τους.

Και το κατάφεραν με ψευδή προπαγάνδα, ψεύτικους αγώνες και ψεύτικους νεκρούς.

Οι νεότερες γενιές πρέπει να απαλλαγούν από την γενιά της μεταπολίτευσης αλλά και τους επιγόνους τους. Ένα καλό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση είναι η απομυθοποίηση του πολυτεχνείου η τουλάχιστον η επαναφορά της «εξέγερσης» στις πραγματικές της διαστάσεις.

Facebook Comments