«Για να επιτύχουμε πρέπει να υπερνικήσουμε τους δισταγμούς μας» λέει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γιάννης Στουρνάρας στο – κατά κάποιο τρόπο – πρωτοχρονιάτικό μήνυμα του, μέσω του άρθρου του στην Καθημερινή της Κυριακής.
 
Προφανώς δεν αναφέρεται στους δικούς σας και τους δικούς μου δισταγμούς. Μάλλον – σίγουρα – στην κυβέρνηση αναφέρεται και στους δικούς της δισταγμούς. Οι λέξεις κλειδί στο άρθρο του είναι: η «οικειοποίηση» των επιτυχιών, η «υλοποίηση» του προγράμματος, η «αξιοποίηση» τη ακίνητης περιουσίας, η «προσέλκυση» ξένων επενδύσεων, οι «περαιτέρω μειώσεις μη στοχευμένων δαπανών» και τέλος η «μη αύξηση των φορολογικών συντελεστών».
 
Καθόλου τυχαία επίσης η αναφορά του στο Δημόσιο, όπου σύμφωνα με τον κεντρικό τραπεζίτη πρέπει «να αξιολογηθούν και να μειωθούν τα εποπτευόμενα από το Δημόσιο 1.800 νομικά πρόσωπα», να «προχωρήσει η εφαρμογή της κινητικότητα στις δομές του Δημοσίου» και να «αντικατασταθούν οι αυτοτελείς πόροι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με στοχευμένες δαπάνες». Η επιμονή του και μάλιστα με απόλυτα στοχευμένα στα μέτρα που πρέπει να ληφθούν στο Δημόσιο, φαίνεται ότι εκεί βλέπει και τα μεγαλύτερα αγκάθια στην ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική. Παρατηρεί προφανώς αυτό που βλέπουν όλοι – και οι δανειστές – ότι ενώ η κυβέρνηση ψηφίζει τα πάντα, από την (μη) προστασία της πρώτης κατοικίας, μέχρι κάθε λογής επιβαρύνσεις προς τον ιδιωτικό τομέα. Αυτό που δεν ακουμπά, σε βαθμό παρεξηγήσεως, είναι το Δημόσιο.
 
Θα αναρωτιόνταν κάποιος, ποιος ο σκοπός και γιατί τώρα, η παρέμβαση Στουρνάρα.
 
Ο κεντρικός τραπεζίτης, είναι ο άμεσος γνώστης και πιθανότατα κομιστής του μηνύματος των δανειστών, ότι μένουν λίγα πράγματα να γίνουν για να επιστρέψει το περίφημο waver στην ελληνική οικονομικά (ιδανικά θα μπορούσε να γίνει και στα τέλη Ιανουαρίου), να γίνονται δηλαδή δεκτά ως ενέχυρα από την ΕΚΤ κατά παρέκλιση τα ελληνικά ομόλογα κατά την διαδικασία παροχής ρευστότητας προς τις ελληνικές τράπεζες. Στην συνέχεια αυτής της κίνησης, περιλαμβάνεται και η ένταξη των ελληνικών τραπεζών στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, αλλά κυρίως μια πρώτη δειλή στην αρχή προσπάθεια εξόδου της Ελλάδας στις αγορές. Μια κίνηση αντίστοιχη της Άνοιξης του 2014.
 
Το διακύβευμα για την κυβέρνηση είναι μεγάλο. Το χτίσιμο ενός νέου success story σε αυτή την περίπτωση βρίσκεται προ των πυλών.
Απαραίτητη και αναγκαία ωστόσο προϋπόθεση, είναι ξεκάθαρο ότι θα αποτελέσει η πιστή τήρηση και εφαρμογή όλων των μέτρων που θα επιχειρήσει να διαπραγματευτεί η κυβέρνηση.
 
Το θέμα είναι τι θα επιλέξει. Θα μαγευτεί από τις σειρήνες μιας μεγαλύτερης αυτονομίας στην πολιτικής της από την Άνοιξη και μετά, παίρνοντας μέτρα εις βάρος της εκλογικής της πελατείας; ‘Η θα επιλέξει τον δρόμο της ρήξης και της αναβλητικότητας που είχε ακολουθήσει και έναν χρόνο πριν…

Facebook Comments