Τα νέα δεν είναι καλά. Όχι προφανώς επειδή αυτό διαρρέει ο Τσακαλώτος και ο Κατρούγκαλος. Μπορεί (και) οι σημερινοί διαπραγματευτές να ακολουθούν το ευρωπαϊκό διαπραγματευτικό πρωτόκολλο, το οποίο επιτάσσει «σκληρές συζητήσεις» και «ανυποχώρητους τροικανούς» ακόμα και για θέματα τα οποία έχουν συνταχθεί στο εξωτερικό και απλά τα υιοθετεί η ελληνική πλευρά, ωστόσο στο περιθώριο και αυτών των συζητήσεων παρατηρείται η ελληνική «γύμνια» στρατηγικής.
Τα νέα δεν είναι καλά, όχι γιατί λέει ο Σόιμπλε ότι «η Ελλάδα δεν έχει θέση στο ευρώ και αδίκως το παλεύει». Άλλωστε το λέει από το 2011 και η ελληνική πολιτική τάξη έχει συμφωνήσει εκ τότε δύο ακόμα μνημόνια και μερικά δισεκατομμύρια νέων μέτρων.
Τα νέα δεν είναι καλά ούτε γιατί έχουν βγει στον δρόμο οι αγρότες. Αυτό θα συνέβαινε όποια κυβέρνηση και εάν ήταν στην εξουσία. Ακόμα και η υπόλοιπη «λαϊκή» δυσαρέσκεια πάλι δεν είναι η βασική αιτία που τα νέα δεν είναι καλά. Η πλατιά μάζα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, έχασε την απατηλή ελπίδα στην οποία είχε επενδύσει και τώρα αναζητά είτε νέο «σωτήρα» είτε νέο εξιλαστήριο θύμα.
Τα πράγματα είναι δύσκολα, γιατί και αυτή η κυβέρνηση θεωρεί ότι ως δια μαγείας, μαζί με το μνημόνιο θα προστρέξουν στην χώρα μας και δεκάδες ξένες άμεσες επενδύσεις και δει από ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, καθώς αυτό θα τους προστάξουν οι κυβερνήσεις τους. Πρόκειται για τις επενδύσεις που αναμένουμε από το 2010, όταν στο πρώτο μνημόνιο είχε συμπεριληφθεί η πρόβλεψη για ένα ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ, το οποίο ουδέποτε υλοποιήθηκε.
Τα νέα δεν είναι καλά, γιατί όχι μόνο δεν έρχονται αυτές οι επενδύσεις, αλλά το ξένο κεφάλαιο αντιμετωπίζει την Ελλάδα ως αναδυόμενη αγορά (άρα με αυξημένο ρίσκο) με αποδόσεις αναπτυγμένης αγοράς (άρα με μικρές αποδόσεις).
Τα νέα δεν είναι καλά, γιατί ο Σόιμπλε, οι διαμαρτυρόμενοι Έλληνες και οι πιθανοί ξένοι επενδυτές, υπενθυμίζουν στην Κυβέρνηση την έλλειψη ενός στρατηγικού σχεδίου ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Της υπενθυμίζουν ότι χρειάζονται τολμηρές δικές της ιδέες, προσέλκυσης ξένων επενδύσεων και μια εθνική συμφωνία πέραν των τετριμένων, πέραν ακόμα και αυτών που προστάζει το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Ποιές είναι αυτές οι ιδέες; Πιθανώς κάποιες φοροαπαλλαγές σε νέες επενδύσεις, ίσως τολμηρότερα έτοιμα κομμάτια γης πλήρως αδειοδοτημένα και νομική προστασία των επενδυτών αντίστοιχης της Cosco στον ΟΛΠ; Σε άλλο πεδίο, να θυμηθώ από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, τους «τουρίστες» που θα κυνηγούσαν την φοροδιαφυγή;
Στην κατάσταση που είμαστε ακόμα και τις «βαρουφακιές» πρέπει να συζητήσουμε. Αλλά γρήγορα. Η χώρα σβήνει και οι πολίτες της είναι έτοιμοι να την εγκαταλείψουν..
Facebook Comments