Η Δημοκρατία των Μελανοχιτώνων

Ο πρόσφατα εκλιπών Ουμπέρτο Έκο είχε γράψει μεταξύ άλλων στο άρθρο του με τίτλο « Μερικές αναμνήσεις από τη φασιστική παιδική μου ηλικία» ( l’espresso, Μάιος 2001):  Στον αέρα, ανέπνεες μια διάχυτη απρόθυμη συναίνεση απέναντι στο καθεστώς, άκουγα ιστορίες για ανθρώπους με παλιά φιλελεύθερη παράδοση που την μέρα μετά την Πορεία στη Ρώμη, σήκωσαν τα χέρια λέγοντας «μπορεί τελικά αυτός ο άνθρωπος να βάλει λίγη τάξη στη χώρα».

Σε αυτές τις γραμμές ο μεγάλος φιλελεύθερος συγγραφέας περιγράφει την  κατάσταση που επικρατεί σε  μία κοινωνία  που βρίσκεται κάτω από ένα ανελεύθερο καθεστώς.  Οι ηγέτες που επιλέγουν να χαλιναγωγήσουν τον τύπο, όπως πχ ο Ερντογάν, προσπαθούν και πασχίζουν να επιβάλουν αυτήν την «διάχυτη απρόθυμη συναίνεση απέναντι στο καθεστώς». Πως το πετυχαίνουν; Μα φυσικά με την λογοκρισία! Είναι αλήθεια ότι στην εποχή του διαδικτύου είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιβάλεις λογοκρισία στα ΜΜΕ, και όποιος το επιχειρεί γίνεται δέκτης μεγάλης κατακραυγής και ως έναν βαθμό γελιοποίησης.

Στην Ελλάδα ζούμε την παράνοια της  κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ που προσπαθεί να δημιουργήσει καθεστώς, με  το να μειώσει τον αριθμό των καναλιών (με ανεπιβεβαίωτες «έρευνες» ) και να κουρσέψει τον κρατικό μηχανισμό διώχνοντας ικανά στελέχη από θέσεις που τις κατέχουν εδώ και είκοσι χρόνια κηρύσσοντας τους «δημοσιοσχετίστες», όπως τον κ. Μ. Σφακιανάκη.  Το αν μπορεί η συγκεκριμένη κυβέρνηση να το πετύχει αυτό είναι ένα κάλο ερώτημα. Το ότι το επιχειρεί όμως με τρόπους που σε καιρούς δημοκρατίας φανερώνονται ως θρασείς και χυδαίοι δημιουργεί μια εικόνα που συνάμα είναι τόσο γελοία αλλά και τραγική.

Μέτα την μείωση των τηλεοπτικών αδειών πανελλαδικής εμβέλειας σειρά στον χάρτη της λογοκρισίας έχουν οι εφημερίδες και τα ραδιόφωνα αλλά κυρίως το διαδίκτυο. Το μέσον που μέσα στην χαβούζα του κρύβει, αναδεικνύει και προβάλει  όλες τις ιδεολογίες. Το μέσον που επέβαλε πριν πέντε χρόνια τους «αγανακτισμένους» και τους «ψεκασμένους», τότε μας έλεγαν ότι το διαδίκτυο ήταν καλό, ότι θα αποτρέπει κάθε λογής μεσαίωνα κτλ. Αλλά η τύχη τα έφερε έτσι που η κυβέρνηση, πνιγμένη μέσα στην αποτυχία της, φοβάται τις λέξεις και τις σκέψεις. Λέξεις που γράφονται στο διαδίκτυο, σκέψεις που γίνονται όπου υπάρχει η ελεύθερη επιλογή της ενημέρωσης.

Τώρα ο νέος «εχθρός του λάου» είναι, όπως διαβάζουμε στο left.gr, η Google γιατί  προβάλει όλες τις ιστοσελίδες  και αυτές που είναι εναντίον της παρούσας κυβέρνησης , που κάνουν το λάθος να θυμίζουν τον λαϊκισμό την ώρα που τα θύματα του εξεγείρονται.

Δεν γνωρίζουμε ποιά άλλη μελέτη μπορεί να σκαρφιστεί ο κ. Παπάς για να χαλιναγωγήσει το διαδίκτυο, τις εφημερίδες και το ραδιόφωνο. Περιμένουμε με αποτροπιασμό και αγανάκτηση να τον δούμε πάλι να αρθρώνει κραυγές για περίεργες «μελέτες»  και σταυροφορίες κατά μίας γενικόλογης, αδιόρατης και τρομακτικά επικίνδυνης διαπλοκής. Η λογοκρισία που επιχειρείται στα ΜΜΕ είναι η μόνη ελπίδα για να συντηρηθεί η ουτοπία του ηθικού πλεονεκτήματος.  Αλλά δεν περνά το ηθικό πλεονέκτημα στα μπλόκα ούτε η λογοκρισία στην Ειδομένη.