Μέρες τώρα, πορευόμαστε στα βουβά, λόγω απεργίας των δημοσιογράφων. Κι η εξαγγελία της ΕΣΗΕΑ καλεί σε κινητοποίηση τουλάχιστον μέχρι την Μεγάλη Τετάρτη. Υπάρχουν, όμως, σοβαροί λόγοι, οι εργαζόμενοι στον χώρο να μην ακολουθήσουν αυτήν τη φορά τις εντολές των εργατοπατέρων τους.

Κατά πρώτον, δεν ισχύει, ότι τα ΜΜΕ απεργούν. Το διαδίκτυο εργάζεται κανονικά. Φροντίζουν για αυτό εκατοντάδες εργαζομένων, που ενώ καταπιάνονται με κατ’εξοχήν ενημερωτική, δημοσιογραφική δουλειά, παραμένουν ανύπαρκτοι για το συνδικαλιστικό όργανο του κλάδου. Και η σιωπή που ισχύει σε τηλεόραση και ραδιόφωνο, για κάποιο λόγο δεν φαίνεται να αφορά μέλη της ΕΣΗΕΑ, που παίρνουν μέρος σε «ψυχαγωγικές» παραγωγές. Σύμφωνα με το όργανο, μπορείς να θεωρείσαι δημοσιογράφος και να μην απεργείς, εφόσον κουτσομπολεύεις ραδιοτηλεοπτικά. Εφόσον δημοσιογραφείς διαδικτυακά, πάλι, δεν υπάρχεις. Τελικά και στην πράξη, η απεργία αφορά σε μέρος μόνο των μέσων και των υπαλλήλων, στρεβλώνοντας τον ανταγωνισμό και εντείνοντας τις παθογένειες της αγοράς.

Κατά δεύτερον, η απεργία αφορά σε αίτημα που, όσο κι αν αυτό μας δυσαρεστεί κλαδικά, δεν είναι κοινωνικά δίκαιο. Τα ταμεία στη χώρα ενοποιούνται καθολικά – δεκαετίες απεργιακών γυμναστικών δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την εξέλιξη. Την ώρα, λοιπόν, που η κοινωνία σαλαμοποιείται ασφαλιστικά, οι δημοσιογράφοι αξιώνουν την εξαίρεσή τους. Δεν είμαστε οι μόνοι, βέβαια, που άλλα δώσαμε και άλλα θα πάρουμε. Ούτε είμαστε οι μόνοι, που με την ευρωστία του επαγγελματικού μας ταμείου, καλούμαστε τώρα να «ρεφάρουμε» απώλειες άλλων κλάδων, συνεπεία κακοδιαχείρισης, σοσιαλιστικού ανορθολογισμού και δημογραφικών τετελεσμένων. Για κάποιο λόγο, όμως, θεωρούμε ότι είμαστε δικαιούχοι ειδικής μεταχείρισης. Ίσως, για τον ίδιο λόγο, που θεωρούμε λογική την ύπαρξη του αγγελιοσήμου – ενός μηχανισμού, δηλαδή, δια του οποίου άλλοι πληρώνουν για τις δικές μας συντάξεις.

Κατά τρίτον, όσο ευεργετικό κι αν είναι για τους συμμετέχοντες, το ασφαλιστικό σύστημα των δημοσιογράφων βασίζεται σε μιαν εκβιαστική σχέση. Ο δημοσιογράφος δικαιούται να περιθάλπεται και να συνταξιοδοτείται από το ταμείο του, μόνον εφόσον είναι μέλος της συνδικαλιστικής ένωσης του επαγγέλματός του. Φθάνουμε, έτσι, στο σημείο δημοσιογράφοι να μην συγκρούονται με την ΕΣΗΕΑ από φόβο, μην χάσουν τα προνόμια του ΕΔΟΕΑΠ, κυρίως, δηλαδή, την καλύτερη ιατρική φροντίδα που απολαμβάνουν σε σχέση με τον «απλό λαό». Πρόκειται για μια δοσοληψία, που ναι μεν βασίζεται σε κόποις κεκτημένα εποχών παχύτερων αγελάδων και παραδοσιακής διαπλοκής, όμως ως καταναγκαστική κατάσταση πραγμάτων χτίστηκε πάνω σε έλλειμμα ελευθερίας.

Κατά τέταρτον, η απεργία στερείται αποτελεσματικότητας – ή, μάλλον, φέρνει αποτελέσματα αντίθετα από εκείνα που υποτίθεται πως επιδιώκει. Όχι μόνο δεν δυσκολεύει, αλλά διευκολύνει την σύνταξη και ψήφιση του νομοσχεδίου στο οποίο αντιτίθεται. Εξασφαλίζει, μέσω της ραδιοτηλεοπτικής φίμωσης, ένα τοπίο ειδυλλιακής εαρινής ραστώνης, επιτρέποντας στην κυβέρνηση να κατακρεουργήσει περαιτέρω τον προγραμματικό της λόγο και να δρομολογήσει συμφωνία (κατά τα λεγόμενά της, αυτό επιθυμεί), την οποία δια των social media διαφημίζει σαν επιτυχία. Ελάχιστοι πολίτες θα παρακολουθήσουν τις σχετικές εργασίες των αρμόδιων επιτροπών από το (πολύτιμο) κανάλι της βουλής και ακόμα λιγότεροι θα βρουν τρόπο να ενημερώνονται για τις λεπτομέρειες των διαπραγματεύσεων – με έκτακτο, δε, Eurogroup να προγραμματίζεται εντός των ημερών.

Είδαμε στις πρόσφατες διαγραφές-δωράκια στην κυβέρνηση, που αποφάσισε το πειθαρχικό της ένωσης, πόσο αμερόληπτα, ελεύθερα και δημοκρατικά δρα το όργανο. Η αδυναμία των λογικών και αξιοπρεπών μελών, να επιβληθούν στα απολιθώματα, επιτείνει την ανάγκη συνολικής αναθεώρησης του τί είναι η ΕΣΗΕΑ και πώς λειτουργεί. Προς το παρόν, το κάλεσμα σε συνέχιση της απεργίας συμβάλλει στην ηθική απονομιμοποίηση ενός φθαρμένου θεσμού. Τα μέσα δικαιολογούνται, αν όχι οφείλουν, δια των εσωτερικών δημοκρατικών διαδικασιών των συλλόγων εργαζομένων τους, να το προσπεράσουν-ακυρώσουν. Όποιος επιθυμεί, εργάζεται. Όποιος όχι, απεργεί. Κανείς δεν έχει κυρώσεις για την επιλογή του, ούτε από την εργοδοσία, ούτε από το συνδικάτο. Έτσι λειτουργούν οι ελεύθερες κοινωνίες.

Facebook Comments