Pete Postlethwaite, John Cazale, John Torturo, Brian Dennehy, Sam Elliot,  David Strathairn… μερικοί από τους πιο σπουδαίους καρατερίστες ηθοποιούς των τελευταίων 45χρόνων. Όλοι οι μεγάλοι σκηνοθέτες υποστηρίζουν ότι δεν μπορούν να κάνουν μια πραγματικά σπουδαία ταινία χωρίς να έχουν στη διάθεση τους 1-2 τέτοιους ηθοποιούς που να μπορούν να παίξουν συγκεκριμένους ρόλους. Να υποδυθούν συγκεκριμένους χαρακτήρες τόσο καλά ώστε να προωθήσουν την υπόθεση, να σου μείνουν στη μνήμη και ταυτόχρονα να μην κλέψουν την παράσταση από τον αστέρα του φιλμ ( αν και πολύ συχνά συμβαίνει).

Συνήθως έχουν πολύ λίγες σκηνές κι ακόμη λιγότερες ατάκες. Όμως αν είναι καλοί, το φιλμ απογειώνεται. Ποιος θυμάται τον George Clooney στο Michael Clayton όταν υπάρχει ο Tom Wilkinson; Καλοί οι Christian Bale και Russell Crowe στο 3:10 to Yuma αλλά την παράσταση έκλεψαν οι Peter Fonda και Ben Foster.

Στην διαφημιστική αφίσα της ταινίας που λέγεται Eurogroup, με πηχυαίους τίτλους θα γράφονταν τα ονόματα των Jeroen Djisselbloem, Pier Moscovici και Wolfgang Schaeuble. Τις φορές δε που συμμετέχουν οι Christine Lagarde και ο Mario Draghi, τα ταμεία κυριολεκτικά σκάνε. Όλοι αυτοί αποσπούν τα φλας των φωτογράφων και τις περισσότερες ερωτήσεις των δημοσιογράφων στις συνεντεύξεις τύπου.

Κάπου ανάμεσα τους παίρνει το λόγο κι ένας διοπτριοφόρος, συνήθως βλοσυρός τύπος, o Γερμανός οικονομολόγος Klaus Regling. Συνήθως κανείς ή σχεδόν κανείς δεν προσέχει τι λέει αφού του λείπει η λάμψη των υπολοίπων και η άνεση μπροστά στις κάμερες (χρησιμοποιεί και πολλούς αριθμούς) ενώ σχολιάζεται με έκπληξη αν δεχτεί περισσότερες της μιας ερωτήσεις.

Ο «καρατερίστας» του Eurogroup προειδοποίησε στις 14 Ιανουαρίου ότι η αξιολόγηση πρέπει να τελειώσει γιατί η κατάσταση της ρευστότητας στην Ελλάδα μπορεί να γίνει σφιχτή τον Φεβρουάριο. Κανείς δεν τον έλαβε υπ’ όψιν. Το ίδιο συνέβη και στις 11 Φεβρουαρίου όταν δήλωνε ανήσυχος για τη ρευστότητα και στις 7 Μαρτίου όταν επαναλάμβανε μονόχνοτα ότι η Ελλάδα πρέπει να αποφύγει τη συσσώρευση των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Για να έρθει στις 22 Απριλίου και την αξιολόγηση να μπαίνει στον 6ο μήνα και να ξαναπεί ότι η ρευστότητα στερεύει.

Όπως και συνέβη. Η κυβέρνηση διαπίστωσε με χαρακτηριστική καθυστέρηση τρύπα 500εκ€ τουλάχιστον την οποία δεν μπορούσε να κλείσει αν δεν έβαζε χέρι στα αποθεματικά δημοσίων φορέων και οργανισμών. Μια ημέρα πριν την τελευταία δήλωσηRegling, στις 21/4 εστάλη το πρώτο αίτημα στον ΟΑΕΔ για να εναποθέσει τα 100εκ€ των αποθεματικών του στην ΤτΕ. Ακολούθησαν ο ΕΟΠΥΥ ( 200εκ€), τα νοσοκομεία ( 450εκ€), η ΕΥΔΑΠ (190εκ€) και η Βουλή (68εκ€). Κάπως έτσι θα «βγει» ο Απρίλιος ενώ και ο Μάιος είναι σχετικά χαλαρός μήνας αφού οι δαπάνες για την αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων ανέρχονται σε 460εκ€. Τον Ιούνιο όμως ανεβαίνουν στα 700εκ€ και τον Ιούλιο στα 3,6δις€ η αποπληρωμή των οποίων είναι αδύνατη χωρίς την εκταμίευση της δόσης.

Γι’αυτό και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δήλωνε ότι αν φτάσουμε στο Μάιο με ανοιχτή την αξιολόγηση «καήκαμε». Ο Μάιος θα μπει χωρίς συμφωνία με τους θεσμούς και το Ελληνικό Δημόσιο θα εξακολουθεί να τρώει τις σάρκες του για να επιβιώσει. Κάτι που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν όπως στις καλές ταινίες, έτσι και στη διαπραγμάτευση,  η κυβέρνηση ελάμβανε σοβαρά υπ’όψιν της τα όσα έχουν να πουν οι «καρατερίστες»……  

Facebook Comments