Σε προηγούμενο κείμενό μου στον ίδιον ιστότοπο είχα γράψει ένα κείμενο, σχετικά με την ανάγκη επίλυσης του προβλήματος με την ΠΓΔΜ ακόμα και με υποχώρηση της Ελληνικής θέσης στο θέμα του ονόματος, αλλά με νέα ανταλλάγματα σε οικονομικά και γεωγραφικά ζητήματα και ιδιαίτερα στην συνένωση των ομοδόξων κυρίως κρατών αλλά και των υπολοίπων της βαλκανικής, σε μιά «κοινωνία συμφερόντων» η οποία θα μπορούσε να εργαστεί δυναμικά πάνω στην προώθηση μιάς κοινής πορείας στην νότια και κεντρική βαλκανική χερσόνησο, αλλά και ένα γενικό πλέγμα προστασίας και συντονισμού, σε άλλα τεράστια ζητήματα όπως η μετανάστευση και η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας του ΙΚ στην περιοχή μας. Η ένταξη μάλιστα όλης της περιοχής στις ευρωατλαντικές δομές και η ανάπτυξή της με βάση αυτό το μοντέλο σχέσεων θα μπορούσε να ήταν πολύ θετικό βήμα στην κατεύθυνση αυτή. Σε πολλούς το όλο πλάνο, θυμίζει την ιδέα του Ρήγα που είχε διατυπωθεί στα τέλη του 18ου αιώνα, ως ακόλουθη κίνηση της πτώσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και με στόχο την αποφυγή των εθνικών κρατών.

Σήμερα, μετά την νέα αιματηρή επίθεση στις Βρυξέλλες και την τάση της κοινωνίας να κατηγορεί συνολικά τους μουσουλμάνους για την συμπεριφορά αυτή, η πρόταση αυτή θα πρέπει να τεθεί με πιό εμφαντικό τρόπο και να μας βάλει σε σημαντικές σκέψεις για το συνολικό μας μέλλον και όχι μόνον αυτό των Ελλήνων και των άλλων εθνών. Πλέον, το μέλλον μας είναι ενιαίο από τα γεγονότα και τις συνθήκες, άρα και η αναγκαιότητα για ομοσπονδοποίηση σε διάφορες βαθμίδες και επίπεδα σχέσεων.

Στην περιοχή μας, θα πρέπει να γίνουμε ένα σχήμα συμφερόντων με τις χώρες ΠΓΔΜ, Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία, Σερβία και Μαυροβούνιο. Αφήνω έξω τις χώρες Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κόσοβο, Αλβανία επειδή εκεί επικρατεί το ισλαμικό στοιχείο και θέλει άλλου είδους προσέγγιση. Με αυτές τις ομόδοξες χώρες θα πρέπει να δημιουργήσουμε ένα κοινό πλάνο με τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

1)      Το αυτονόητο: Να προβάλλουμε από κοινού τον πολιτισμό που μας ενώνει περισσότερο από αυτά που μας χωρίζουν ως έθνη και κράτη. Με αυτόν τον τρόπο να βρούμε μιά φόρμουλα όπου θα μπορούμε να αναδεικνύουμε τα θετικά στοιχεία διαφόρων γεγονότων (π.χ. η χρήση αρχαίων ελληνικών συμβόλων και ονομάτων από την ΠΓΔΜ), παρά αυτά που μας ενοχλούν. Ο στόχος θα είναι να βάλουμε τον πολιτισμό και όσα ιστορικά στοιχεία είναι συνεκτικά έναντι όσων μας δημιουργούν ενόχληση και λειτουργούν ως τροχοπέδη. Αυτό θέλει και διάθεση και όραμα και πιστεύω ότι το κοινό όφελος και ο κοινός φόβος για το αύριο μας το προσφέρει απλόχερα.

2)      Ανταλλαγή σημαντικών πληροφοριών και κτίσιμο intelligence μεταξύ μας: Το κοινό intelligence σε μιά περιοχή είναι πολύ βασική βαθμίδα προστασίας από γεγονότα όπως το οργανωμένο έγκλημα, το trafficking και η τρομοκρατία. Δεν έχουμε χρόνο να περιμένουμε να δούμε τις πόλεις μας να ανατινάζονται και να βάζουμε σημαιάκια με δάκρυα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πρέπει να δράσουμε με πλάνο και σημαντικές, κοινές, τεχνολογικές και οργανωτικές κινήσεις που απαιτούν τρομερή συναίνεση και δομημένο σχεδιασμό. Δυστυχώς οι διάφορες ΕΥΠ των μικρών χωρών μας είναι πολύ πρωτόγονες σε σχέση με το πολύ έξυπνο συνδυασμό πληροφοριών που απαιτεί η σύγχρονη απειλή.

3)      Μετανάστευση από την Ασία και την Αφρική και αντιμετώπισή της: Το θέμα της μετανάστευσης δεν είναι νέο, αλλά οι φράκτες που κτίζει η ΠΓΔΜ και η Βουλγαρία κάνουν το πρόβλημα εντονότερο. Οι φράκτες είναι ένα προσωρινό μέτρο που δίνει λύση σε μιά περιοχή αλλά το πρόβλημα παραμένει. Η μετανάστευση λύνεται συνολικά με τη συνεργασία της ΕΕ και της Τουρκίας καθώς και η καταπολέμηση των διακινητών της Αφρικής, που έχει φανεί να είναι επιτυχής τελευταία. Η Ελλάδα λόγω γεωγραφικής δομής, και οι πρώτες βαλκανικές όμορες χώρες έχουν το κύριο βάρος αντιμετώπισης που πρέπει συνδυαστικά να μελετηθεί και αντιμετωπιστεί. Η «ένωση συμφερόντων» που προτείνω κινείται στην κατεύθυνση αυτή.

4)      Οικονομική Οργάνωση της ευρύτερης περιοχής: Ο καιρός που είχαμε πλάνο μιάς χώρας έχει πλέον παρέλθει. Βλέπουμε ότι περιοχές όπως Ρουμανία και Βουλγαρία συγκεντρώνουν σημαντική μετανάστευση ανθρώπων και εταιρειών του χώρου του outsourcing που θα μπορούσε να γίνει ακόμα μεγαλύτερη με την προσθήκη της Ελλάδας και την πρόσθεση ειδικών τομέων αναφοράς όπως η εκπαίδευση (με την ίδρυση μεγάλων campus πανεπιστημίων στην περιοχή, θυγατρικών μεγάλων αμερικανικών ή αγγλικών ιδρυμάτων), ο θεματικός και ιαματικός τουρισμός που θα συνδέεται και με την απασχόληση (π.χ. για τους ανθρώπους που θα μεταφερθούν να εργαστούν στον τομέα του outsourcing σε Ελλάδα, Βουλγαρία και Ρουμανία, να υπάρχουν συνδυασμένες τουριστικές λύσεις σε Χαλκιδική, νησιά του Αιγαίου ή στα βουνά της Βουλγαρίας, που να συνδυάζουν κλασικό τουρισμό, golf, σεμινάρια και εκπαίδευση και ιαματικό). Οι χώρες θα μπορούσαν να εξετάσουν συνεργατικά ένα μεγάλο masterplan της περιοχής και όχι τον ανταγωνισμό μεταξύ τους και τελικά, την ισχνή ανάπτυξη της κάθε μίας ως περιοχής. Η συνένωση συμφερόντων σε ένα πλάνο, θα προσφέρει και συνένωση ιδεών, ανθρώπων και επενδυτών. Η προσθήκη της ΠΔΓΜ, Μαυροβουνίου και Σερβίας στις ευρωατλαντικές δομές αλλά και στο όλο αναπτυξιακό πλάνο της περιοχής, θα προσφέρει ένα πολύ μεγάλο και ενδιαφέρον προϊόν μιάς περιοχής 50 εκατομμυρίων πολιτών με ενδεχόμενο την προσέλκυση άλλων 5 εκατομμυρίων αξίων μεταναστών από την ΕΕ, τη Ρωσία, Λευκορωσία και την Ουκρανία, που να προσφέρουν know how και να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της περιοχής περαιτέρω, μέσω των εταιρειών στις οποίες θα συμμετάσχουν. Επίσης η ηλεκτρονικοποίηση των δομών των εταιρειών, της χρήσης γής κλπ, όπως συμβαίνει στις νέες μετακομμουνιστικές χώρες θα δημιουργήσει ένα σύνολο διαχείρισης που θα είναι προς το συμφέρον του συνόλου και της «ένωσης συμφερόντων» των χωρών αυτών

5)      Παιδεία: Ένα σημαντικό θέμα που πρέπει να αλλάξει σε όλη την περιοχή είναι η Παιδεία, που είδα πώς σταδιακά άλλαξε για παράδειγμα στην Βουλγαρία μετά την περίοδο του κομμουνισμού. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν μαθήματα ιστορίας στην ΠΓΔΜ που να εναντιώνουν τους πολίτες της απέναντι στην Βουλγαρία και την Ελλάδα, όπως και στην Ελλάδα έναντι αυτών των περιοχών, υπερτιμώντας γεγονότα που έγιναν πριν από πολλές δεκαετίες. Θα πρέπει να οργανώσουμε μιά νέα παιδεία που θα υποτιμά παλιές διαμάχες και θα δίνει βάση σε όσα μας δένουν και όχι όσα μας χωρίζουν. Οπως ανέφερα και παραπάνω, η περιοχή μας, που είναι μία από τις πλέον όμορφες στον πλανήτη, μπορεί να γίνει το «university disctrict» για την Ευρώπη, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή συγκεντρώνοντας φοιτητές που θα είναι κατόπιν σύνδεσμος με τις κοινωνίες τους.

Το μέλλον μας είναι κοινό και μεγάλο ως μία ευρύτερη περιοχή. Μόνο οι πολιτιστικοί δρόμοι των εκατοντάδων ελληνορθόδοξων μοναστηριών που είναι διάσπαρτα σε Ελλάδα, Σερβία, ΠΓΔΜ, Βουλγαρία και Ρουμανία, οι δρόμοι του κρασιού, οι δρόμοι που θα συνδέουν τις φυσικές ομορφιές, οι κοινές μας ανάγκες προόδου και ανάπτυξης μέσα σε ένα περιβάλλον που εμείς έχουμε κάτι το ιδιαίτερο και ξεχωριστό, θα πρέπει να είναι ο οδηγός μας γι’ αυτή την κοινωνία συμφερόντων όπου η ευρύτερη ταυτότητα δεν θα υπερκαλύπτει τα εθνικά χαρακτηριστικά αλλά θα τονίζει αυτά που μας συνδέουν. Επειδή τέλος, πολλοί θα πούν ότι αυτό είναι κάτι το ρομαντικό και αδιανόητο, θα ήθελα να κλείσω το κείμενό μου με την σκέψη ότι όλες οι μεγάλες προσπάθειες ξεκινούν από μιά ιδέα, από ένα πρώτο όραμα. Έτσι και αυτό είναι η πρόκληση για σκέψη, οραματισμό και δράση και άλλων ανθρώπων με παρόμοιες ιδέες. Θα γίνουμε δυνατοί μέσα από την ένωση και την κατανόηση ότι έχουμε κοινό παρόν και μέλλον αλλά και κοινούς φόβους και προβλήματα.

Facebook Comments