Μια πολύ ενδιαφέρουσα κινηματογραφική εβδομάδα αρχίζει. Καλή διασκέδαση…
Οι Ισπανοί μας δίνουν ένα ακόμη πολύ καλό ψυχολογικό θρίλερ και οι καινούριοι X-Men συνασπίζονται κατά του φονικού Apocalypse
Οι Ισπανοί μας δίνουν ένα ακόμη πολύ καλό ψυχολογικό θρίλερ και οι καινούριοι X-Men συνασπίζονται κατά του φονικού Apocalypse
EL CUERPO/ΤΟ ΣΩΜΑ
Σκηνοθεσία : Oriol Paulo
Πρωταγωνιστούν : Belen Rueda, Jose Coronado, Hugo Silva
Αστυνομικός ντετέκτιβ αναζητά το σώμα μιας γυναίκας που χάθηκε μυστηριωδώς από το νεκροτομείο….
Οι Ισπανοί έχουν μακρά παράδοση στα θρίλερ και τούτο εδώ είναι ένα από τα καλύτερα τους τα τελευταία χρόνια αν και βρήκε το δρόμο προς τις κινηματογραφικές αίθουσες με καθυστέρηση σχεδόν 4 ετών. Όλα διαδραματίζονται στη διάρκεια μιας νύχτας οπότε σου δίνεται η εντύπωση ότι παρακολουθείς κάτι που συμβαίνει σχεδόν real time, γεγονός που εντείνει την ένταση και την αγωνία. Ούτως ή άλλως ο Paulo, στο ντεμπούτο του μάλιστα, καταφέρνει να διατηρεί το επίπεδο της αδρεναλίνης ψηλά. Επίσης ενισχυτικό της ατμόσφαιρας η ωραία φωτογραφία και το διαρκές φλερτ με το μεταφυσικό. Πολλές ανατροπές στο σενάριο που είναι πολύ καλά δομημένο κι όπου δεν είναι το διορθώνει η σκηνοθεσία, με flashbacks σπάει η μονοτονία του νεκροτομείου και με πολύ ενδιαφέρον τέλος. Μια χαρά και οι ερμηνείες, ξεχωρίζει η μαγευτική “Ντίβα” του Ισπανικού σινεμά Belen Rueda. Μόνο μείον η ακροβασία με την υπερβολή , θα μπορούσε να λείπει. Εξαιρετική πρώτη προσπάθεια πάντως, θα τη ζήλευαν πολύ και δεν προκαλεί εντύπωση που στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ετοιμάζεται το remake……
MELBOURNE/ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ
Σκηνοθεσία : Nima Javidi
Πρωταγωνιστούν : Roshanak Gerami, Mani Haghighi
Νεαρό ζευγάρι από το Ιράν μεταναστεύει στη Μελβούρνη για σπουδές αλλά λίγο πριν την πτήση που θα τους μεταφέρει στην Αυστραλία , εμπλέκεται σε ένα τραγικό συμβάν….
Ιρανικό ψυχολογικό θρίλερ στα χνάρια του διδάξαντα Farhadi με τον Javidi να κλιμακώνει πετυχημένα την ένταση και κρατά απορροφημένο έως το τέλος τον θεατή. Μερικές φορές είναι σαν να μην μπορείς να αναπνεύσεις. Μεγάλη του δύναμη το ζευγάρι των ηθοποιών (που χρησιμοποιούν πολύ βλέμματα και κινήσεις σώματος) αλλά και η πολυπλοκότητα στο ηθικό του κομμάτι η οποία ενισχύεται καθώς ο σκηνοθέτης αποφεύγει το διδακτισμό. Σε υψηλό επίπεδο μοντάζ και σκηνοθεσία σε ένα φιλμ εξ ολοκλήρου γυρισμένο σε ένα διαμέρισμα με ωραίο τέλος!! Εξαιρετική η ικανότητα να δίνει στοιχεία της κουλτούρας της κοινωνίας του Ιράν μέσα από τα πιο μικρά περιστατικά ακόμη και από βλέμματα !!!Έχει πάντως κάποια θέματα στο σενάριο το οποίο δεν εξηγεί απόλυτα τις επιλογές των ηρώων και σε ορισμένα σημεία είναι υπερβολικό. Αν απέφευγε και τις -λίγες πάντως – παγίδες συναισθηματισμού θα ήταν καλύτερο.
X-MEN :APOCALYPSΕ/X-MEN: Apocalypse
Σκηνοθεσία : Bryan Singer
Πρωταγωνιστούν : James McAvoy, Michael Fassbender, Jennifer Lawrence,Oscar Isaac
Οι X-MEN αντιμέτωποι με τον Apocalypse, τον πρώτο μεταλλαγμένο στα χρονικά ο οποίες κατέχει σχεδόν θεϊκές δυνάμεις..
Αυτό που άρχισε με τόση φρεσκάδα ( X-MEN : FIRST CLASS) , πλέον δείχνει ετοιμοθάνατο. Ένα κινηματογραφικό κλισέ 143 και υπερφυσικών διαστάσεων καθώς έχει απλωθεί προς πάσα κατεύθυνση. Γεωγραφικά, από το Ohio ως την Αίγυπτο αλλά και ως προς το περιεχόμενο. Ό,τι κατάφεραν με τους πολλούς χαρακτήρες οι Rousso στο Captain America:Civil War, να υπάρχει δηλαδή χρόνος για όλους και να τους απολαύσεις όσο μπορείς, δεν ισχύει εδώ. Ίσα ίσα που όχι μόνο χάνεται η μπάλα, αλλά κάποιους το studio της Fox θα πρέπει να τους επανεισαγάγει στο μέλλον και ενδεχομένως πολύ διαφορετικά. Ούτε υπάρχει και ιδιαίτερα ενδιαφέρον στο πώς σκιαγραφούνται οι βασικοί πρωταγωνιστές με την εξαίρεση ίσως του Magneto/Fassbender. Αλλά ο McAvoy είναι πολύ καλός ηθοποιός για να μην κάνει σχεδόν τίποτε και η Lawrence χαραμίζεται σε ένα ρόλο καρμπόν με αυτόν των Hunger Games και ο ¨κακός¨ Apocalypse/Isaac πιο βαρετός πεθαίνεις. Όπως και το τέλος. Ξεχωρίζουν από την …σούπα οι εισαγωγικές σκηνές των υπερηρώων ( σήμα κατατεθέν του franchise) και κάποιες λίγο πιο αιματοβαμμένες σκηνές από ότι μας έχουν συνηθίσει..Δεν αρκούν όμως.
NEIGHBORS 2 : SORORITY RISING/ΑΝΥΠΟΦΟΡΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ
Σκηνοθεσία : Nicholas Stoller
Πρωταγωνιστούν : Seth Rogen, Rose Byrne, Zac Efron, Chloe Grace Moretz
Αυτή τη φορά δίπλα στους Mac και Kelly/Rogen και Byrne μετακομίζει μια γυναικεία αδελφότητα , πιο ακόλαστη από την προηγούμενη των αγοριών. Και το ζευγάρι απελπισμένο ζητά τη βοήθεια του “παλιόφιλου” Teddy/Efron.
Ούτε η πρώτη ταινία ήταν κάτι φοβερό , βλεπόταν πάντως. Τούτο ακολουθεί τον κανόνα του σίκουελ. Σαν την πρώτη ταινία αλλά κατώτερη. Άχρωμα αστεία, επιεικώς ανέμπνευστοι διάλογοι, γεμάτο από κλισέ , ακόμη και τα πάρτι δεν έχουν καμιά σχέση με αυτά της πρώτης ταινίας. Και αφού υποτίθεται ότι την αγοροπαρέα την αντικαθιστάς με κοριτσοπαρέα , κάνε την τουλάχιστον ελκυστική. Είναι δυνατόν τα κορίτσια να είναι τόσο βαρετά; Ξεχωρίζει μάλλον ο Efron ο οποίος μετά την τραγωδία του Bad Grandpa έχει εδώ την ευκαιρία να εξιλεωθεί , εν μέρει πάντως γιατί μπορεί ο χαρακτήρας του να είναι ο πιο ενδιαφέρων αλλά η ταινία είναι πολύ περιορισμένων δυνατοτήτων.
LE GRAND PARTAGE/ΌΛΟΙ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΧΩΡΑΝΕ
Σκηνοθεσία:Alexandra Leclere
Πρωταγωνιστούν : Karin Viard, Didier Bourdon
Ένας πρωτοφανής παγερός χειμώνας ενσκήπτει στη Γαλλία και αναγκάζει την κυβέρνηση να περάσει νόμο που προβλέπει ότι κάθε οικογένεια πρέπει να φιλοξενεί για τη διάρκεια του, έναν άστεγο… Νόμος που προκαλεί μπελάδες στους εύπορους ενοίκους μιας πολυκατοικίας..
Μια κωμωδία που ταυτόχρονα θέλει να είναι και κοινωνικό σχόλιο και τελικά δεν καταφέρνει καλά τίποτε από τα δύο. Τα αστεία στερούνται έμπνευσης και φλερτάρουν επικίνδυνα με το κακόγουστο ενώ ταυτόχρονα λείπει και το τακτ. Οι Αφρικανοί είναι για το τσίρκο, οι Ανατολικοευρωπαίοι κλέφτες και γενικά αναπαράγεται ότι αρνητικό στερεότυπο υπάρχει εκεί έξω. Η γεύση που αφήνει πικρή παρότι στο καστ ανήκει η Viard της οποίας η παρουσία σε ό,τι σχεδόν έχει κάνει είναι πάντα το κάτι ξεχωριστό. Δεν χωράς πουθενά…
BIS
Σκηνοθεσία : Dominique Farrugia
Πρωταγωνιστούν : Franck Dubosc, Kad Merad
2 φίλοι που σιχαίνονται τις ζωές τους, ταξιδεύουν μετά από ατύχημα στο παρελθόν για να τις ξαναφτιάξουν…..
Χιλιοειπωμένη ιστορία ( έλεος) και μάλιστα ο Farrugia “κλέβει” απροκάλυπτα από άλλες ταινίες με παρόμοιο θέμα, πολύ λίγα πετυχημένα αστεία , ερμηνείες μέτριες από 2 αστέρες κατά τάλλα στη Γαλλία , απόλυτα προβλέψιμο που στο τέλος θέλει να γίνει και διδακτικό. Ελπίζω να ξαναδούμε ποτέ κάτι τέτοιο….
Facebook Comments