Βλέποντας την ανεπάρκεια του τωρινού πολιτικού συστήματος (είναι σαφής και εμφανής και είναι κοινή παραδοχή), το χαμηλό επίπεδο των πολιτικών μας, την αναποτελεσματικότητα της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας και την παρακμή της μεταπολίτευσης, μου έρχονται σκέψεις, για την αναγκαιότητα “ΑΛΛΑΓΗΣ” της πολιτειακής και πολιτικής μας λειτουργίας, εν γένει.
Νόμοι, ΠΝΠ, ΠΔ, εγκύκλιοι και ρυθμίσεις. Παγκόσμιες πολιτικές πρωτοτυπίες.
Δεν ξέρουν να κυβερνούν οι πολιτικοί μας και δεν θέλουν να μάθουν.
Δεν θέλουν να έχουν διαφάνεια στις πολιτικές τους. Τους ενδιαφέρουν μόνο, άλλα πράγματα.
Δεν πάει άλλο και δεν πάει πουθενά.
Τέλος.
Πρέπει να βρούμε κάτι άλλο.

Έχω καταλήξει ότι η επταετία της χούντας, ήταν η πιο πλήρης και επιτυχημένη, οικονομική διακυβέρνηση του τόπου, από τον Β παγκόσμιο.
Και είναι πολύ απλό γιατί συνέβη αυτό.
Το κράτος δεν υπήρχε οργανωτικά και όλα κατευθύνονταν από την κεντρική πολιτική διοίκηση χωρίς νομοθετήματα κι άλλα τέτοια φθηνά “πολιτικαντίδικα” τεχνάσματα και γραφειοκρατία.
Δεν υπήρχε δημοκρατία με την στενή έννοια του όρου, αλλά ουσιαστικά την εκμεταλλεύονταν η συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Μετέπειτα την “ξεχείλωσαν” την δημοκρατία μας, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να την εκμεταλλευτεί κανείς !!
Οξύμωρο και παράδοξο κι όμως έτσι συνέβη και συμβαίνει και έχουν ευθύνη όλοι.
Πάμε τώρα στην ουσία της οικονομικής πολιτικής.

Τι συνέβη ουσιαστικά το 1967 ;
Οι ανεπαρκείς μας πολιτικοί τα έκαναν μπάχαλο στην χώρα και αναγκάστηκαν οι “Ξένοι” σύμμαχοι μας, να επέμβουν και να μας βοηθήσουν πολιτικά και οικονομικά.
Εγκαθιδρύθηκε μια εξουσία, αυταρχική ίσως, απολυταρχική ίσως, αποτελεσματική όμως στο έργο της, με οικονομική ανάπτυξη και δουλειές για όλους και παραγωγικότητα. Γενικά είχαμε μια τάξη σε όλα τα θέματα και δη στην οικονομία.
Δημιούργηθηκαν πολλά μικρά “σχέδια Μάρσαλ” μέσω των τραπεζών με φθηνό χρήμα, τα οποία οδήγησαν σε έκρηξη επενδύσεων και οικονομικής ανάπτυξης της παραγωγικότητας και του εμπορίου και κυρίως της μεταποιητικής παραγωγής.
Μηδέν ελλείμματα και μηδέν σπατάλες κράτους.
Ο χαρακτήρας της πολιτικής τότε, θύμιζε Ρεπουμπλικάνικη Αμερικάνικη νοοτροπία.
Μέσα σε 1 μήνα μπορούσες να πραγματοποιήσεις και να ξεκινήσεις νέα επένδυση.

Η πεμπτουσία της ανάπτυξης!
Τώρα τι να σχολιάσω;  για τους αναπτυξιακούς νόμους; Για τα προσωπικά συμφέροντα του κάθε πολιτικού; Τις εκλογικές περιφέρειες; Το ΣτΕ που κωλυσιεργεί τα πάντα; Η μη εκτέλεση των νόμων, λόγω υπερβολικής δημοκρατίας ; Τις επιτροπές των επιτροπών ;
Το παρόν πολιτικό σύστημα έφθασε στα όρια του και δεν δίνει πλέον λύσεις, ούτε στους πολίτες, ούτε στην χώρα.
Προφανώς και δεν είμαι υπέρμαχος της οποιαδήποτε χούντας συνταγματαρχών.
Είμαι λάτρης της “άμεσης, λειτουργικής, πρακτικής” πολιτικής.
Μόνο έτσι θα σωθούμε πολιτικά και οικονομικά, μέχρι τότε θα κινούμαστε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Πρέπει να ξανά δούμε με προσοχή, πολιτική υπευθυνότητα και κυρίως ανοιχτόμυαλα και ριζοσπαστικά την Πολιτειακή μας λειτουργία και το Σύνταγμα.

Εγώ είμαι της άποψης να παραδειγματιστούμε από την εποχή της επταετίας και να την προσαρμόσουμε στα δεδομένα της εποχής μας.
Θα πουν κάποιοι ότι τότε ήμασταν φτωχό κράτος αλλά δεν είχαμε χρέος και είχαμε δραχμή, ήταν γενικά διαφορετικά.
Θα σας πω ότι τότε ήμασταν στα κακά μας χάλια, ενώ τώρα είμαστε στις 30 μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, έστω και με υπέρογκο χρέος, οπότε δεν θέλω να ακούω δικαιολογίες.
Όλα γίνονται κι όλα προσαρμόζονται ανάλογα, αρκεί να υπάρχουν ηγέτες με πυγμή, θάρρος και θράσος και ευπατρίδες πολιτικοί.
Δεν σπουδάζονται αυτά, ούτε καλλιεργούνται εν ζωή, ούτε είναι επίκτητα. Είναι εκ γενετής χαρακτηριστικά, απλά η πολιτική τα τελευταία χρόνια τραβούσε τους λάθος ανθρώπους.

Νομίζω ότι πρέπει πλέον να αρχίσετε να ψηφίζετε άλλους πολιτικούς και να το κάνετε με πάθος μάλιστα.

Facebook Comments