Ο πλησίον Ρουβίκωνας
O χριστιανός ορθόδοξος αντιλαμβάνεται πως είναι βαρύ πράγμα για την Εκκλησία, το να κρίνεις ιεράρχη. Ο άγιος Πειραιώς, όμως, τελεί προφανώς σε πλάνη
O χριστιανός ορθόδοξος αντιλαμβάνεται πως είναι βαρύ πράγμα για την Εκκλησία, το να κρίνεις ιεράρχη. Ο άγιος Πειραιώς, όμως, τελεί προφανώς σε πλάνη
O χριστιανός ορθόδοξος αντιλαμβάνεται πως είναι βαρύ πράγμα για την Εκκλησία, το να κρίνεις ιεράρχη. Ο άγιος Πειραιώς, όμως, τελεί προφανώς σε πλάνη. Οι λογισμοί του δεν γίνεται να εκπορεύονται από την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Κάποια αναλήθεια θα του έχει θολώσει τη διάκριση.
Ξεκάθαρα και αδελφικά: Είναι αδιανόητο, κατόπιν αρχιερατικής, νοεράς και καρδιακής προσευχής, ένας άνθρωπος του Θεού, που όλη μέρα επαναλαμβάνει την ευχή, που τον στέργει και τον οδηγεί η αγάπη του Χριστού, να συναινεί στην εκδίωξη γερόντων από τη στέγη τους με το αιτιολογικό ότι αυτοί καπνίζουν – ακόμα και εφόσον δεν το κάνουν εντός του γηροκομείου!
Οι «ρουβίκωνες», πάλι, που μάλλον δεν είναι πιστοί, βλέπουν το θέμα από άλλη οπτική γωνία. «Είναι άνθρωποι της τάξης μας», είπαν στον υπάλληλο του ιδρύματος, εισβάλλοντας δυναμικά στο χώρο κατά την τελευταία δράση τους. Και απείλησαν ότι εφόσον επανέλθουν, θα είναι διότι διώχτηκε τρόφιμος και τα πράγματα τότε δεν θα κυλήσουν καθόλου ήπια, ούτε ευχάριστα.
Φρούρηση δεν μπορεί να υπάρξει επαρκής και η ευγένεια του Ρουβίκωνα εξαντλήθηκε στην πρώτη επίσκεψη. Με αυτό το δεδομένο, πώς θα συλλογιζόταν ορθοτομώντας τον λόγο, άραγε, ένας φωτισμένος δεσπότης, ηχείο της αοργησίας και όργανο της φιλευσπλαχνίας; Ας διατυπωθεί ένα χριστιανικό σκεπτικό:
Η αντιπαράθεση είναι, μάλλον, απορριπτέα ως περιπαθής πειρασμός. Δεν είναι ταπεινοφροσύνη, να υποδυόμαστε τον υπό διωγμόν, ούτε τον ζηλωτή. Καθήκον όρισε ο Κύριος την υπηρεσία στον πλησίον. Δεν υπηρετείται αδελφός που έζησε μια ζωή με μια κακή συνήθεια με το να βρεθεί στο δρόμο. Ούτε άλλος με το να φοβάται μιαν επιδρομή. Ούτε τρίτος με τον καυγά που ζητά.
Οι πατέρες είναι ξεκάθαροι: Τιμωρεί και κολάζει μόνον ο Θεός. Εκείνος γύρισε το άλλο μάγουλο. Εμείς εδώ δεν χρειάζεται καν να μπούμε στην ταραχή της βίας. Κι ούτε είναι υποχώρηση. Ο εγωισμός την βλέπει ως τέτοια και η φιλαυτία την διογκώνει. Ευκαιρία είναι. Σημάδι. Η σκέψη της έξωσης μπορεί να διορθωθεί.
Το μαρτυρούν οι ίδιοι οι άγιοι της πίστεως: Το θέλημά Του εκδηλώνεται ενίοτε με παράδοξους τρόπους. Διά της συνανάρχου πρεσβείας, ο γέροντας ας σπλαχνισθεί τώρα τους γέροντες.
Facebook Comments