Soft δικτατορία

Ζούμε αναμφίβολα μία soft δικτατορία. Βλέπετε, δικτατορία δεν είναι μόνο η απαγόρευση των συναθροίσεων, οι παράνομες φυλακίσεις και οι βασανισμοί όπως είναι συνδεδεμένο με την συλλογική αντίληψη για τις δράσεις ενός τέτοιου καθεστώτος. Είναι και η συστηματική παραβίαση των δικαιωμάτων των πολιτών χωρίς να υφίσταται κανένα θεσμικό όργανο να τους δικαιώσει.

Δικτατορία εις βάρος των πολλών είναι και η συστηματική και παράνομη διαφύλαξη των προνομίων συντεχνιών και επαγγελματικών ομάδων.

Παραδείγματα πάμπολλα. Ας αναφερθούμε σε ένα που δεν έχει τύχει ευρείας αναγνώρισης. Την απενεργοποίηση του Συμβουλίου Αναγνώρισης Επαγγελματικών Προσόντων.

Κάποια στιγμή η ΕΕ σκέφτηκε ότι αν επιθυμεί ελεύθερη διακίνηση ευρωπαίων πολιτών μεταξύ των χωρών μελών πρέπει και να διασφαλίσει και ότι τα επαγγελματικά τους δικαιώματα που αποκτήθηκαν σε ένα κράτος μέλος θα ισχύουν και στα άλλα κράτη μέλη. Λογικό, λογικότατο. Πώς θα φύγει ένας Αρχιτέκτονας από την Ισπανία να εργαστεί στο Λουξεμβούργο αν δεν λογίζεται ως τέτοιος στην χώρα υποδοχής;

Εκδόθηκε λοιπόν η σχετική Ευρωπαϊκή οδηγία και ενσωματώθηκε στην νομοθεσία των κρατών μελών. Όσον αφορά την Ελλάδα, για την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων λειτουργεί(;) στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων το Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικής Ισοτιμίας Τίτλων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΣΑΕΙ – ΣΑΕΙΤΤΕ), το οποίο έχει την αποφασιστική αρμοδιότητα της αναγνώρισης του δικαιώματος ασκήσεως στην Ελλάδα νομοθετικά ρυθμιζόμενου επαγγέλματος σύμφωνα με τις διατάξεις του Π.Δ. 165/2000.

Ανάλογα με την επαγγελματική κατηγορία αναφέρονται και τα δικαιολογητικά ή προϋποθέσεις που είναι απαραίτητα για την επίτευξη της ισοτιμίας.

Προσοχή, το ανωτέρω όργανο δεν ασχολείται με την αναγνώριση εκπαιδευτικών τίτλων. Αυτό είναι δουλειά του ΔΟΑΤΑΠ (πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ) και αφορά στην ουσία όσους θέλουν να διδάξουν, αν και μέχρι σήμερα αυτό χρησίμευσε ως ασπίδα των συντεχνιών έναντι στην εισαγωγή επιστημόνων που δεν έχουν αποφοιτήσει από τα Ελληνικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα στους επαγγελματικούς φορείς . Για όσους θέλουν απλώς την μεταφορά επαγγελματικών προσόντων αρμόδιο είναι το Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικής Ισοτιμίας. Και όταν λέμε επαγγελματικής ισοτιμίας εννοούμε προφανώς και το δικαίωμα των εργαζομένων να εγγραφούν στον αντίστοιχο επαγγελματικό φορέα με τα δικαιώματα που απορρέουν.

Το δέχθηκαν αυτό οι παραδοσιακές επαγγελματικές συντεχνίες; Φυσικά και όχι. Αντέδρασαν. Σε πρώτη φάση δεν τους πέρασε.  

Σύμφωνα με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας 1329 και 1333/03 (με την οποία ακυρώθηκε η άρνηση του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος να εγγράψει στα μητρώα του πτυχιούχους σχολών κοινοτικών κρατών), στα πλαίσια που καθορίζονται από την κοινοτική οδηγία 89/48/ΕΟΚ και το Π.Δ. 165/00, η κρίση του Συμβουλίου Αναγνώρισης Επαγγελματικής Ισοτιμίας Τίτλων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΣΑΕΙΤΤΕ) σχετικά με την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων είναι δεσμευτική για τους αρμόδιους επαγγελματικούς φορείς.  

Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι Έλληνες υπήκοοι, καθώς και οι υπήκοοι των υπόλοιπων κρατών μελών της ΕΕ που κατέχουν επαγγελματικούς τίτλους σε άλλη κοινοτική χώρα πλην της Ελλάδας και επιθυμούν να ασκήσουν ως ελεύθεροι επαγγελματίες ή μισθωτοί ένα επάγγελμα που ρυθμίζεται νομοθετικά στη χώρα μας, έχουν τη δυνατότητα, εφόσον υπάρχει αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων από το ΣΑΕΙΤΤΕ, να εγγραφούν στα μητρώα του αντίστοιχου επαγγελματικού φορέα ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δεχτεί την απόφαση του ΣΑΕΙΤΤΕ.  Κάθε άρνηση εγγραφής από την πλευρά του επαγγελματικού φορέα θεωρείται παράνομη και δημιουργεί ευθύνη για αποζημίωση.

Θα καθόταν το βαθύ κράτος να υποστεί μια τέτοια υποχώρηση; Εφόσον λοιπόν το ΣτΕ τους ΣτΕρησε την δυνατότητα να αρνηθούν εγγραφή όσων η ισοτιμία αναγνωρίζεται από το ΣΑΕΙΤΤΕ αποφάσισαν να χτυπήσουν στη ρίζα και να καταργήσουν τη λειτουργία του.
Ο πρόθυμος πολιτικός να κάνει τη βρομοδουλειά θα βρεθεί πάντα. Στην προκειμένη περίπτωση ήταν ο Υπουργός ο οποίος μετά την αδρανοποίηση του Αντικαπνιστικού Νόμου με τις εξαιρέσεις που εισήγαγε ως Υπουργός Υγείας αποφάσισε να κάνει άλλη μια εξυπηρέτηση στο «σύστημα».  Και κατάργησε το ΣΑΕΙΤΤΕ.  Όχι βέβαια εμφανώς, διότι δεν μπορούσε να το πράξει, αλλά διά της πλαγίας οδού αναδιαρθρώνοντας τα οργανογράμματα του Υπουργείου Παιδείας το καλοκαίρι του 2014, ως Υπουργός Παιδείας πλέον, και ξεχνώντας να επανδρώσει όλα τα τμήματα μέχρι τη λήξη της θητείας του έξι μήνες αργότερα.  Φυσικά «ξεχάστηκε» και το ΣΑΕΙΤΤΕ και έμεινε αστελέχωτο με τους πρώην εργαζόμενους να μετατίθενται σε άλλες υπηρεσίες.  Βολικά, συνέχισαν και οι διάδοχοι να ξεχνάνε το θέμα.

Έτσι μέχρι σήμερα το ΣΑΕΙΤΤΕ είναι στην ουσία ανενεργό και ας αποτελεί η λειτουργία του νόμο του κράτους.  Και ας υποβάλουν πολίτες τα χαρτιά τους για την απόκτηση της επαγγελματικής ισοτιμίας που θα τους δώσει εφόδια στην αναζήτηση εργασίας.  Και ας υπάρχει βάσει του νόμου υπόλογος που είναι ο εκάστοτε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου ακόμη και αν δεν υφίσταται προϊστάμενος της Υπηρεσίας.  Και ας υπάρχουν προσφυγές από θιγόμενους.

Και εδώ είναι το τραγικότερο όλων. Η ανυπαρξία λειτουργίας των υποτιθέμενων θεσμών.  Έγιναν καταγγελίες στον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης.  Η Επιθεώρηση μετά από έρευνα διαπίστωσε τo 2015 ότι εκκρεμούσαν χιλιάδες(!) αιτήσεις αναγνώρισης στο Υπουργείο.  Έστειλε λοιπόν επιστολή όπου ζητάει εξηγήσεις από το Υπουργείο και την Υπηρεσία.

Τι απάντησε το Υπουργείο; Τίποτα! Ξανάστειλε η Επιθεώρηση επιστολή όπου αναφέρει ότι η άρνηση συμμόρφωση επισείει διοικητικές ποινές. Τι απάντησε το Υπουργείο; Τίποτα! Τι μπορεί περαιτέρω να κάνει η Επιθεώρηση; Τίποτα! Φρόντισαν ήδη να την απογυμνώσουν από τις αρμοδιότητές της. Τι μένει; Τα δικαστήρια. Με τις γνωστές καθυστερήσεις ετών, το κόστος και την ψυχοφθόρο διαδικασία. Ή τα Ευρωπαϊκά δικαστήρια, όπου θα απαιτηθούν 2-3 έτη και δυσβάσταχτο κόστος.

Είναι όμως απαράδεκτο να μην υπάρχουν θεσμοί που θα προστατεύουν τον πολίτη πριν αναγκαστεί να καταφύγει στην δικαιοσύνη, ή πριν αρχίζει να ουρλιάζει από απελπισία.
Το ουρλιαχτό μπροστά στη διαπίστωση μιας soft δικτατορίας των συντεχνιών.  Αλλά  έτσι είναι οι μοντέρνες δικτατορίες.  Συγκεκαλυμμένες για να αντέχουν περισσότερο.  Γιατί πρέπει να σκάψεις να βρεις πόσο έχουν διαβρώσει τα θεμέλια του πολιτεύματός μας πριν αντιδράσεις.