Στην δουλειά. Εκεί όπου υπάρχει η Αρχή. Εκεί όπου αλληλεπιδρούν όλα τα στοιχεία του χαρακτήρα σου μαζί με κάθε σου γνώση, στοιχείο της ταυτότητας σου και σκέψη. Εκει όπου το αυθόρμητο πρέπει να μοιαζει προϊόν σκέψης και το προϊόν σκέψης αυθόρμητο. Η κατάσταση που είναι συγχρόνως λάφυρο αλλά και κλέφτης της ζωής σου. Λάφυρο επειδή την αξίζεις και σου αρέσει και η ικανοποίηση που σου δίνει σε γεμίζει. Αλλά και ένας γλυκός κλέφτης του χρόνου σου. Πόση αξία όμως έχουν τα λάφυρα στην ζωή και πότε πρέπει να σταματάς ώστε να τα απολαύσεις, άραγε.

Η επιτυχία, που έχει εκφραστεί και επιδιωχθεί με ποικίλους τρόπους στον ρου της ιστορίας και ειδικά αυτής του δυτικού ανθρώπου – που πάντα διακατέχεται από την λαγνεία της δύναμης, συγχέει συχνά τις έννοιες του σκοπού και του αποτελέσματος. Ενώ η επιτυχία γεμίζει κάθε άνθρωπο, αυτή άλλες φορές λαμβάνει χώρα ως αποτέλεσμα προσπάθειας και άλλες φορές ως σκοπός ολοκληρωμένος εκούσια ή ακούσια από εμάς ή από καποιον άλλον. Υπάρχει η επιτυχία η προσωπική, η επαγγελματική, η εσωτερική, αλλα και η επιτυχία που μεγαλώνει οταν την μοιράζεσαι. Η επιτυχία που την εχεις ακολουθώντας μοναχικό δρόμο ή αυτη που την καταφέρνεις ως ομάδα. Ο σκοπός αγιάζει τα μεσα όμως; την επιτυχία που δεν θα την είχες χωρις να κανεις κατι κακο, την θέλεις και σε γεμιζει το ίδιο; Ουδείς εκών κακός, σύμφωνα με το απόφθεγμα όμως η σύγχρονη κοινωνία διαφέρει Μακράν της σωκρατικής και ως εγγύτερη – χρονολογικά, με την καντιανή σκέψη, θα λέγαμε πως μάλλον είναι ζήτημα βούλησης να αποφύγεις το κακό. Εκτός αν όντως το θέλεις.

Από την άλλη, το αίσθημα του ανικανοποίητου; θα έπρεπε να χαρακτηρίζουμε αναπόδραστα άπληστο τον χαρακτήρα που θέλει να αφιερωσει την ζωή του σε ενα ατέρμονο μονοπάτι εμπειριών; αξίζει από την άλλη να σπαταλήσεις μια ζωή, την μοναδική και σύντομη ζωή, βασίζοντας της σε σύνολα αξιακά που περιορίζουν αυτη σου την φυσική όρεξη και θέρμη; Δεν φοβάσαι τον χρόνο; ή μήπως νομίζεις πως ο εαυτός σου είναι κάποιος αλλος; ο εαυτός μας δεν είναι το επάγγελμα, ούτε η προσωπική μας ζωή, ούτε το κοινωνικό μας προφίλ. Είναι αυτά τα 8-10 λεπτά που κάνουμε σκέψεις πριν να κοιμηθούμε.

Κανένας δεν οδηγήθηκε σε κανένα χώρο αναμονής ψυχολόγου ακολουθώντας τα θέλω του. Τα θέλω που τον κάνουν να νιώθει επιτυχημένος. Αλλά αυτή σου η επιτυχία πρόσεξε να είναι το αποτέλεσμα, όχι ο σκοπός. Αλλιώς καταντάς κουρασμένος στην διάρκεια να την κερδίσεις.

Τα αξιακά συστήματα. Οι θρησκείες. Ο αυταρχισμός στις οικογένειες ακόμα και όταν είναι πρακτικά λειτουργικός και “τελειώσεις με άριστα το δύσκολο μεταπτυχιακό σου” και αποτελείς πρότυπο για την έκαστη γειτόνισσα – ας μου επιτραπεί, δεν είναι άλλο παρά προσανατολισμοί που επιβάλλεις στον εαυτό σου. Ο άνθρωπος διαφέρει απο τα άλλα χαρωπά τετράποδα θηλαστικά πέριξ, όχι για την υπεροχή της γνώσης της στιγμής που θα πεθάνει αλλα για την ίδια την θνησιμότητα του. Το ότι δηλαδή το γεγονός, με βεβαιότητα θα γίνει.

Είναι πολυ δύσκολο να καταφέρεις να φτάσεις στην επιτυχία όντας ελεύθερος. Είναι δύσκολο να εισαι ελεύθερος. Ο Σαρτρ θεωρεί ανταγωνιστικές όλες μας τις σχέσεις. Και πολύ όμορφο αυτό που είχα διαβάσει κάπου: ευτυχισμένος είναι αυτός που δεν χρειάζεται να πει κανένα ψέμμα. Ο αγώνας για την ελευθερία μας είναι αγώνας, για να απαλλαγούμε από τους άλλους που επιχειρούν να αλλοτριώσουν την ύπαρξή μας καθιστώντας την αντικείμενο της συνείδησής τους. Να γίνουμε αυτό που θέλουν οι άλλοι. Να γίνουμε αυτο που φοβούνται οι άλλοι. Με αυτή την έννοια, η κόλαση είναι οι άλλοι. Η κόλαση των άλλων είναι οι θετικές και οι αρνητικές τους σκέψεις. Ας παραδεχτούμε την ένοχη απόλαυση μας…Είναι αυτά τα 8-10 λεπτα που κάνουμε σκέψεις πριν να κοιμηθούμε. Αυτός είναι ο εαυτός μας. Μήπως να τα βρούμε με την πάρτη μας ; αυτά τα 8-10 λεπτά…!

Facebook Comments