Το αεροσκάφος της συγκυβέρνησης έχει στολάρει από καιρό και αυτό το γνωρίζουν καλά όλοι ανεξαιρέτως οι επιβάτες, εκτός των κυβερνητών και του πληρώματος που το αγνοούν επιδεικτικά.

Η ελεύθερη και ανεξέλεγκτη πτώση της χώρας συνεχίζεται και τίποτα προς το παρόν δεν φαίνεται ικανό να την ανακόψει.

Προσφυγικό και εθνικά θέματα, συνταξιούχοι και φτώχεια, στεγαστικά και πλειστηριασμοί, επιχειρήσεις και υπερφορολόγηση, επαγγελματίες και ασφαλιστικό, παιδεία και θρησκευτικά, δημόσια ασφάλεια και μπαχαλάκηδες, μετανάστευση και ανεργία, τηλεοπτικές άδειες και διαπλοκή, μαζικές απολύσεις και προσλήψεις στον κρατικό μηχανισμό, τράπεζες και capital controls συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα με απρόβλεπτες συνέπειες.

Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών νιώθοντας την απογοήτευση του εξαπατημένου πλέον έχει χάσει την όποια εμπιστοσύνη στη συγκυβέρνηση, συνειδητοποιώντας ότι όχι μόνο τα πράγματα πάνε προς τη λάθος κατεύθυνση αλλά και από το κακό στο χειρότερο.

Εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι η συγκυβέρνηση δεν διέθετε αλλά ούτε και τώρα διαθέτει και υλοποιεί ένα βασικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και τα μνημόνια, υφιστάμενα και επερχόμενα.

Στρατηγική επιδίωξη των κυβερνητικών κομμάτων αποτελούσε προεκλογικά, αποκλειστικά και μόνο η διακυβέρνηση της χώρας, στόχος που επιτεύχθηκε φυσικά, τάζοντας τα πάντα στους πάντες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Εντούτοις, η διακυβέρνηση της χώρας δεν ταυτίζεται με την κατάληψη της πραγματικής εξουσίας, γεγονός που φαίνεται να γνωρίζει καλά η ηγετική ομάδα της συγκυβέρνησης και πλέον αποτελεί την επομένη της στρατηγική επιδίωξη.

Η εκπλήρωση της επιδίωξης της αυτής, λογικά προϋποθέτει την παραμονή στη διακυβέρνηση της χώρας, γεγονός που εξηγεί την υποτακτική συμμόρφωση τους στις απαιτήσεις των δανειστών, την ομοφωνία στο κοινοβούλιο καθώς και τις δίωρες υπουργικές παραιτήσεις. Επίσης και κατά πάσα πιθανότητα, αποκλείει την απόδραση τους μέσω της κήρυξης πρόωρων εθνικών εκλογών, ανεξάρτητα από τις γενικευμένες αντιδράσεις κοινωνικών ομάδων.

Περαιτέρω η κατάληψη της εξουσίας απαιτεί πολιτική δύναμη και επιρροή, γεγονός που εξηγεί την προσπάθεια της συγκυβέρνησης να ελέγξει το τηλεοπτικό τοπίο, όπως επίσης την έμπρακτη στήριξη του κρατικού μηχανισμού αλλά και τις διώξεις των διαφωνούντων εντός αυτού.

Τέλος, η οικονομική ισχύς αποτελεί βασικό όρο και προϋπόθεση για την κατάληψη και διατήρηση της εξουσίας και αυτό εξηγεί την προσπάθεια δημιουργίας νέας οικονομικής, φιλικά προσκείμενης ολιγαρχίας μέσω θαλασσοδανείων και κομματικών παρεμβάσεων στο τραπεζικό σύστημα.

Φυσικά όλες οι παραπάνω κινήσεις έχουν κοινό παρονομαστή που δεν είναι άλλος από την καταιγιστική επικοινωνιακή τακτική του άσπρου – μαύρου, του είπα – ξείπα και των προκάτ εχθρών του πολιτεύματος.

Η προσπάθεια της συγκυβέρνησης να εγκαθιδρύσει ένα νέο, ιδιόμορφο καθεστώς διαχειριζομένη την εξουσία και όχι τις απαιτήσεις των δανειστών, είναι καταδικασμένη να αποτύχει λόγω της γενικευμένης δυσαρέσκειας αλλά και γιατί η πραγματική εξουσία βρίσκεται εκτός των τειχών της χρεοκοπημένης και για 99 χρόνια υποθηκευμένης, χώρας μας.

Facebook Comments