Χρέος- QE – ανάπτυξη δεν ήρθαν, αλλά ήρθε ο Ομπάμα!

Την στιγμή που μετά από επτά χρόνια ύφεσης, η κρίση στην Ελλάδα είναι πιο έντονη από ποτέ και τείνει να γίνει… ρουτίνα παρά παρένθεση, την στιγμή που το 35,7% του πληθυσμού βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό, με τα παιδιά να απειλούνται περισσότερο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπόσχεται έξοδο από την κρίση μέχρι το 2021, ενώ μοιράζει διαφημιστικά φέιγ βολάν ή αλλιώς non-paper, αποθεώνοντας τον… εαυτό της για την επικείμενη επίσκεψη Ομπάμα, κάνοντας αυτό το νέο της success story αφού πλέον έχει… ξεμείνει από ιδέες και επιχειρήματα.

Πώς ακριβώς θα βγάλει την Ελλάδα από την κρίση ο κύριος Τσίπρας; Πώς ακριβώς θα φέρει αυτή την πολυπόθητη ανάπτυξη, που μάλιστα σύμφωνα με τις προβλέψεις της κυβέρνησης θα αγγίξει ο 2,7%; Μα πώς αλλιώς; Γονατίζοντας ακόμη περισσότερο τους Έλληνες με νέες μειώσεις μισθών, νέες περικοπές συντάξεων, νέες αυξήσεις φόρων κτλ κτλ. Για ποια έξοδο από την κρίση μιλά λοιπόν ο κ. Τσίπρας; Όταν εκτός από την φτώχεια της οποία τα στοιχεία είναι ανατριχιαστικά, η ανεργία στην Ελλάδα παραμένει η υψηλότερη στην Ευρώπη, με το 50% των νέων κάτω των 25 χρόνων να είναι άνεργοι και χωρίς προοπτική, ενώ οι ελεύθεροι επαγγελματίες αδυνατούν ακόμη και να καταβάλλουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Πώς θα ανακάμψει η οικονομία όταν το εισόδημα μειώνεται συνεχώς, όταν οι φόροι αυγατίζουν, όταν η καταναλωτική δύναμη είναι στο ναδίρ; Πώς θα επιβιώσουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις όταν ο Έλληνας δεν διαθέτει την οικονομική κατάσταση να αγοράσει, να καταναλώσει, να στηρίξει την οικονομία; Επιτέλους, ντροπή.

Πριν έρθουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην κυβέρνηση τα παιδιά λιποθυμούσαν για ένα μπουκάλι γάλα στα σχολεία, ξεπάγιαζαν, ακούγαμε για φριχτούς θανάτους από σόμπες και μαγκάλια. Τώρα που τα στοιχεία της φτώχειας σοκάρουν πιο πολύ από ποτέ, όλα αυτά έχουν ως δια μαγείας ξεχαστεί και ασχολούμαστε με τον ανασχηματισμό που θα κάνει ο Τσίπρας, τις (νέες) κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης προς τους Θεσμούς, τον νόμο Παππά και άλλα τέτοια κοσμοϊστορικά. Επιτέλους, ντροπή.

Αλλά όχι, αντί για ντροπή, η πρώτη φορά Αριστερά ζωγραφίζει με τα χρώματα του success storyτην έλευση του Δημοκρατικού πρόεδρου (να το τονίζουμε αυτό) των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα στην Αθήνα. Σε ένα πραγματικά… εμετικό non-paper για γέλια και για κλάματα, αυτοαποθεώνεται γιατί η επίσκεψη αυτή αποτελεί την «επισφράγιση της πολυδιάστατης πολιτικής της κυβέρνησης». Μάλιστα χαρακτηρίζει την επιλογή του να επισκεφθεί την Αθήνα πριν το Βερολίνο στο τέλος της θητείας του, είναι επειδή θέλει να περάσει το μήνυμα στην Μέρκελ, ότι πρέπει να κλείσει το θέμα του ελληνικού χρέους πριν αποχωρήσει ο ίδιος από την θέση του πλανητάρχη.

Και το αυτό-χειροκρότημα δεν σταματά εκεί. Το νέο αυτό διαφημιστικό του Μαξίμου, χαρακτηρίζει το αυτονόητο, δηλαδή τις συναντήσεις που έχει ένας πρωθυπουργός ως… πρωθυπουργός, ως ένα ακόμη success story. Όπως… αφηγείται, ο Τσίπρας έχει καταφέρει να συναντήσει ένα ευρύ φάσμα κρίσιμων περιφερειακών και παγκοσμίων παικτών, από το Ισραήλ και την Παλαιστίνη ως την Αίγυπτο και το Ιράν και από την Κίνα και τη Ρωσία, ως τις παραδοσιακές ευρωπαϊκές δυνάμεις και τις ΗΠΑ, ακόμα και τον Πάπα. Ναι γιατί αν ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδας ο Τρεχαγυρευόπουλος δεν θα είχε καμία συνάντηση με κανέναν, ειδικά σε ένα διεθνές σκηνικό όπως το σημερινό με το μεταναστευτικό να αποτελεί την νέα παγκόσμια κρίση.

Όπως καταλαβαίνετε, από τώρα και έως και τον Νοέμβριο, η κυβέρνηση βρήκε νέο αφήγημα, ενώ στο μεταξύ οι διαπραγματεύσεις με τους Θεσμούς για την β’ αξιολόγηση θα «τρέχουν», έχοντας έτσι στο χέρι της άλλο ένα «χαρτί» να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας και της προσοχής μακριά από τις… καμπάνες που μας περιμένουν και που αποφασίζονται πίσω από τις κλειστές πόρτες των συναντήσεων των Ελλήνων υπουργών με το κουαρτέτο. 

Και επίσης, δίνεται η τύχη και η ευκαιρία στον Αλέξη Τσίπρα να δίνει και πάλι… αποστομωτικές απαντήσεις, όταν όλα για τα οποία έχει δεσμευτεί το τελευταίο διάστημα, αποδειχτούν άλλη μία ουτοπία ( βλέπε χρέος, QE, ανάπτυξη). «Δεν ήρθαν, αλλά ήρθε ο Ομπάμα!».