Βρισκόμαστε στα μισά του φθινοπώρου, σχεδόν ένας χρόνος απραξίας – λόγω της διαρκούς διαπραγμάτευσης με τους Θεσμούς – έχει συμπληρωθεί όσον αφορά την πραγματική οικονομία και την εφαρμογή ενός λειτουργικού μοντέλου, μέσα στο οποίο οι “εναπομείνασες” επιχειρήσεις θα μπορέσουν να κάνουν ένα σχεδιασμό για να έχουν ελπίδες να επιβιώσουν και το 2017.

Από πέρυσι τέτοια περίπου εποχή που η σημερινή κυβέρνηση ολοκλήρωνε μία στροφή 180 μοιρών το μόνο που κερδίσαμε ήταν να πλευριτώσουμε από τα απανωτά “σκωτσέζικα” ντους (προσφυγικό, διαπραγμάτευση), ενώ η ζαλάδα από την συνεχή περιστροφή δεν λέει να υποχωρήσει (αύξηση φόρων).

Αν δεν ξεκαθαρίσει το τοπίο στις τράπεζες και κατ’επέκταση στη δανειακή πολιτική που αυτές θα ακολουθήσουν το επόμενο έτος, η οικονομία δεν θα μπορέσει να ανασάνει, οι Έλληνες καταθέτες δεν θα φέρουν τα χρήματά τους πίσω και η ύφεση θα συνεχίσει να βαθαίνει. 

Αυτός είναι λεγόμενος “κύκλος του χρήματος”, που προβλέπει η φορολογία και το ασφαλιστικό να αντλούν κεφάλαια αδιακρίτως και να τα προωθούν μέσω τραπεζών σε μία – ας πούμε – αναδιανομή προς τις επιχειρήσεις μέσω των συντάξεων και των επιδομάτων/μισθών.

Βέβαια, αυτός ο κύκλος, έχει αρκετές στάσεις και κάθε μία από αυτές έχει και το επιτόκιο τής, οπότε το μόνο που ευελπιστούμε στο τέλος αυτού του κύκλου είναι να ξαναδούμε τις ξεχασμένες έννοιες: παραγωγικότητα, θέσεις εργασίας και ανταγωνιστικότητα. Έννοιες που η κυβέρνηση Τσίπρα δείχνει πλέον να συμμερίζεται πειστικά.

Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από την αύξηση των φόρων και το νέο τοπίο στις τράπεζες, ενώ συνεχίζεται η μάχη για την στελέχωση Επιτροπών και (ανεξάρτητων) Αρχών. Έτσι, σε επίπεδο αποφάσεων, οτιδήποτε έχει άμεση σχέση με τις Τράπεζες ή τις ρυθμιστικές Αρχές βρίσκεται σε αναμονή επιβεβαιώνοντας πανηγυρικά τον τίτλο της χρονιάς “stand by” για το 2016.

Facebook Comments