Λίγες μέρες μετά την ορκωμοσία της χειρότερης κυβέρνησης όλων των εποχών, δειπνώ σε φιλικό σπίτι όπου κυριαρχεί το γέλιο και η ανησυχία για την τραγελαφική ομάδα Τσίπρα-Καμμένου.

Κάποια στιγμή η οικοδέσποινα, επιτυχημένη επιχειρηματίας με αριστερές καταβολές και ήπιο χαρακτήρα, προσπαθεί να προσδώσει μια νότα αισιοδοξίας στο τραπέζι λέγοντας ότι τα πράγματα μπορεί να μην είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται καθώς στην κυβέρνηση συμμετέχουν και κάποιοι σοβαροί άνθρωποι όπως π.χ. ο Νίκος Ξυδάκης!

«Τον γνωρίζεις;» τη ρώτησα. «Τον γνωρίζω χρόνια» μου απήντησε , προσθέτοντας  πως «είναι ένας σοβαρός άνθρωπος και αξιόλογος δημοσιογράφος, με βαθιά αγάπη για τον πολιτισμό και τις τέχνες.»

Παρά το προφανές της λάθος (αποκλείεται σοβαρός άνθρωπος να είναι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ή του Καμμένου), αποφάσισα ν’ αφήσω ασχολίαστη την τοποθέτησή της για να μη χαλάσω την ευχάριστη, οινοκατανυκτική ατμόσφαιρα.

Ελάχιστες εβδομάδες αργότερα, είδα τον «σοβαρό άνθρωπο και λάτρη του πολιτισμού», να βολτάρει στο μουσείο της Ακρόπολης και με το ένα χέρι να χαϊδεύει τις –βγαλμένες από τα seventies- φαβορίτες του και με το άλλο να τις λιβανίζει με το αναμμένο πουράκι του (!!!) που ανερυθρίαστα ξεναγούσε στο υπέρλαμπρο μουσείο! 

Αυτός ο τύπος ήταν τότε Υπουργός Πολιτισμού. Σήμερα είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ. Και με το ίδιο θράσος που κάπνιζε το πούρο του μέσα στο μουσείο, βγήκε και είπε χθες ότι «η δραχμή δεν πρέπει να είναι ταμπού»! Το πρόβλημα δεν είναι όμως ότι ο κ. Ξυδάκης είναι αστοιχείωτος ή ανίκανος να αντιληφθεί τι θα συμβεί στη χώρα αν επιστρέψουμε στη δραχμή.

Το πρόβλημα είναι ότι η καφενειακή του απόπειρα να περάσει το μήνυμα «έλα μωρ’αδερφάκι μου τώρα, άσχημα ήταν με τη δραχμούλα το 1920;» είναι ανήθικη! Είναι ανήθικη και τραγική  διότι  αν συμβεί το απευκταίο, αυτοί που πρώτοι θα πεινάσουν και θα υποφέρουν, θα είναι οι φτωχότεροι, οι πιο αδύναμοι, εκείνοι που θα έπρεπε να προστατεύουμε αντί να χώνουμε το κεφάλι τους στη «λαιμητόμο» της δραχμής.  Αυτό ο Ξυδάκης δεν το καταλαβαίνει. Ή το καταλαβαίνει αλλά δεν τον πειράζει αν γίνουμε Βενεζουέλα. Και στις δύο περιπτώσεις είναι επικίνδυνος!

Η ανηθικότητα και η επικινδυνότητα όμως είναι κύρια χαρακτηριστικά των μελών της κυβέρνησης. Πάρτε για παράδειγμα τον υπουργό Οικονομίας Παπαδημητρίου. Τολμά να ψελίζει κάτι για διπλό νόμισμα τη στιγμή που ο ίδιος έχει 3 εκατ. δολάρια κατατεθημένα στο εξώτερικό! Πολύ θα ήθελα να τον δω να επιμένει στη θέση του, αν είχε προηγουμένως μετατρέψει τα χρήματά του σε ευρώ και τα είχε μεταφέρει σε ελληνική τράπεζα!

Ταυτόχρονα, ο Τσακαλώτος δηλώνει ότι το 2017 θα έχουμε ανάπτυξη πάνω από 3% (χωρίς να έχουμε συμπεριληφθεί στην ποσοτική χαλάρωση έως τον Απρίλιο), ο Φλαμπουράρης υποστηρίζει ότι κανείς δεν τρώει πια από τα σκουπίδια και ότι ο λαός όπου τον πετύχει τον σηκώνει στα χέρια, και ο Παπάς ιδρύει την ελληνική διαστημική υπηρεσία. (Το τελευταίο βέβαια, μπορεί και να τους χρησιμέψει σε κάτι… Είναι αυτό που λέμε «μακριά από ‘δω κι όπου θες πήγαινε!»)

Είναι προφανές ότι δεν πάει άλλο! Η χώρα δεν μπορεί να πάει μπροστά όταν διοικείται από αυτούς τους αμόρφωτους και αναξιόπιστους κατσαπλιάδες. Όλη η υφήλιος γελάει μαζί τους, κανείς δεν τους εμπιστεύεται, κανείς δεν επενδύει, τίποτα δεν πάει μπροστά.

Μήπως λοιπόν ήρθε επιτέλους η ώρα να κατέβουμε στους δρόμους;

Facebook Comments