Κατά 40% φτωχότερους έκανε η κρίση τους Έλληνες

Πανευρωπαϊκή έρευνα για τη φτώχεια του Ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας της Κολωνίας (IW) δείχνει ότι στην οκταετία 2008-2015, το ποσοστό φτώχειας στην Ελλάδα αυξήθηκε περισσότερο από 40%, ενώ στην Κύπρο κατά 28%.

Με εξαίρεση την Πορτογαλία όπου τα τελευταία οκτώ χρόνια μειώθηκε η φτώχεια κατά 4,8%, σε όλες τις υπόλοιπες χωρίς της κρίσης η φτώχεια αυξήθηκε. Την αρνητική πρωτιά κατέχει η Ελλάδα με ποσοστό 41,5%, ακολουθούν Κύπρος και Ιρλανδία με 28%, η Ιταλία με 11% και η Ισπανία με 18%. Ας σημειωθεί ότι στην Βουλγαρία η φτώχεια μειώθηκε κατά 24,3% και στη Γερμανία κατά 7,5%.

Η πανευρωπαϊκή έρευνα για τη φτώχεια του ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας IW δεν εξάγει τα συμπεράσματά της μόνο βάσει του εισοδήματος. Υπενθυμίζεται ότι στην ΕΕ όποιος αμείβεται με λιγότερο από το 60% του μέσου εισοδήματος απειλείται από τη φτώχεια.

Σημαντικό ρόλο για τους ερευνητές στην Κολωνία έπαιξαν και άλλοι παράμετροι που σχετίζονται με βασικές υλικές ανάγκες, όπως η αδυναμία καταβολής ενοικίου, η αδυναμία να κάνει κάποιος διακοπές, ακόμα και η κατοχή αυτοκινήτου.

Στις τελευταίες θέσεις Ελλάδα, Ρουμανία και Βουλγαρία

Για το λόγο αυτό το γερμανικό οικονομικό ινστιτούτο έχει δημιουργήσει τον αποκαλούμενο «πολυδιάστατο δείκτη φτώχειας», ο οποίος ανάγεται στον ινδό οικονομολόγο και φιλόσοφο Αμάρτυα Σεν. Ο δείκτης λαμβάνει υπόψη εκτός από το εισόδημα και τη στέρηση υλικών αγαθών, τους παράγοντες υποαπασχόληση, χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης, τις επιπτώσεις διαμονής σε υποβαθμισμένες περιοχές και τέλος, τους περιορισμούς που σχετίζονται με την υγεία.

Στην κατάταξη των ευρωπαϊκών χωρών η Ελλάδα καταλαμβάνει μια από τις τελευταίες θέσεις μαζί με την Ρουμανία και την Βουλγαρία, όπου -όπως σημειώνεται πιο πάνω- καταγράφηκε σημαντική μείωση της φτώχειας. Στην πρώτη τριάδα, με τη λιγότερη φτώχεια, βρίσκονται Νορβηγία, Ελβετία, Σουηδία και Φιλανδία, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό μείωσης της φτώχειας την τελευταία οκταετία καταγράφηκε στην Πολωνία με 31%.

Η έρευνα του γερμανικού ινστιτούτου καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα δύο κύρια εργαλεία αντιμετώπισης της φτώχειας είναι η εργασία και η εκπαίδευση. Με άλλα λόγια, όσοι είναι άνεργοι και έχουν χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να διολισθήσουν στη φτώχεια.