Στο σύγχρονο περίπλοκο οικονομικό περιβάλλον όπως αυτό έχει διαμορφωθεί,  με όλα τα κράτη να επιβάλουν όλο και αυστηρότερα πλαίσια στον έλεγχο και τη κίνηση κεφαλαίων σε μια προσπάθεια αύξησης των εσόδων τους μέσω μείωσης κυρίως της φοροαποφυγής, οι επιλογές των επιχειρηματιών και εταιριών όλο και λιγοστεύουν.

Το τραπεζικό σύστημα και οι κινήσεις λογαριασμών παντός είδους,  εδώ και χρόνια, ελέγχεται πλήρως και ανά πάσα χρονική στιγμή οι ελεγκτικοί μηχανισμοί μπορούν να ανιχνεύσουν την είσοδο, κίνηση και έξοδο των κεφαλαίων.

Οι φορολογικές αρχές όλων σχεδόν των κρατών, σκληραίνουν συνεχώς τη στάση τους ως προς τη καταπολέμηση της φοροαποφυγής μέσω ενδοομιλικών ή τριγωνικών συναλλαγών, έτσι περιορίζονται και οι επιλογές των εταιριών ως προς τη κίνηση κεφαλαίων.

Από τη στιγμή λοιπόν που το μοναδικό παγκόσμιο δίκτυο κίνησης κεφαλαίων το τραπεζικό, είναι υπό όλο και αυστηρότερο έλεγχο,  ποιο άλλο δίκτυο ίδιας γεωγραφικής  εμβέλειας,  ίδιας δυνατότητας πρόσβασης, χωρίς όρια στη κίνηση κεφαλαίων και ταυτόχρονα με δυνατότητα «δικαιολόγησης» των ποσών υπάρχει; Η απάντηση είναι απλά μόνο το ποδόσφαιρο.

Στη συνέχεια του κειμένου θα δούμε τους τρόπους που κινούνται εξωφρενικά ποσά από χώρα σε χώρα και πώς επιχειρηματίες, εταιρίες και οργανώσεις, χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο για να νομιμοποιούν παράνομα έσοδα, φορο-αποφεύγουν, αλλά και να κινούν κεφάλαια για την εξυπηρέτηση άλλων «σκοπών».

Μία ομάδα είναι ουσιαστικά το όχημα, ο «κόμβος» των συναλλαγών είτε προς εξυπηρέτηση του ιδιοκτήτη της, είτε ως πάροχος ανάλογων υπηρεσιών προς τρίτους.

Αρχικά θα πρέπει να δούμε τους τρόπους «εισόδου» του χρήματος. Εισιτήρια, χορηγίες, πώληση παικτών. Ξεκινώντας από τα εισιτήρια, είναι κατ ουσία ανώνυμα και ποτέ δεν μπορεί να ελεγχθεί αν ο κάτοχος το όνομα του οποίου είναι πάνω στο εισιτήριο, βρίσκεται όντως εντός γηπέδου. Εδώ κρύβεται ο λόγος που κάθε φορά που η πολιτεία προσπαθεί να επιβάλει μέτρα (ονομαστικό εισιτήριο, τουρνικέ, ηλεκτρονικό εισιτήριο, κάρτα φιλάθλου κλπ) πολλές ομάδες αντιδρούν. Για να δικαιολογηθεί το ποσό που θέλει ο ιδιοκτήτης να φανεί ως έσοδο της ομάδας, φαίνονται πουλημένα εισιτήρια κατά πολύ περισσότερα από τους φιλάθλους που βρίσκονται εντός γηπέδου. Υπάρχουν δε περιπτώσεις όπου σε γήπεδα που βρίσκονταν 200-300 οπαδοί, τα εισιτήρια που είχαν πουληθεί ήταν 2-3 χιλιάδες. Η δικαιολόγηση και εμφάνιση εσόδων είναι ουσιαστικά ο τρόπος ξεπλύματος μαύρου χρήματος προερχόμενο από παράνομες δραστηριότητες.

Οι χορηγίες πολλές φορές είναι με εικονικά ποσά. Μία «φουσκωμένη» χορηγία εξυπηρετεί τη δικαιολόγηση «εισόδου» του χρήματος αλλά και την εταιρία που τη κάνει καθώς λογίζεται ως έξοδο και μειώνει τη φορολόγηση της. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι λόγω capital controls, στην Ελλάδα είναι δύσκολο να γίνει καθαρά εικονική χορηγία για μείωση φορολογίας, αλλά γίνονται υπερκοστολογημένες χορηγίες με σκοπό στη συνέχεια να μεταφερθούν τα χρήματα των μετόχων στο εξωτερικό σε προορισμό της επιλογής τους.

Ομάδες εμφανίζονται να αγοράζουν ποδοσφαιριστές, σε αριθμούς και ποσά, που δεν δικαιολογούνται ούτε από τις ανάγκες της ομάδας, ούτε από το αγωνιστικό παρελθόν των παιχτών. Οι παίχτες είναι το «όχημα μεταφοράς» ποσών προς προορισμούς επιλογής. Σε ένα άθλημα που μια ομάδα, για να βγάλει όλες τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις και με εκτεταμένο rotation, χρειάζεται 25-30 ποδοσφαιριστές, υπάρχουν ομάδες με 50, 60 (Ευρώπη),  ακόμα και πάνω από 100 επαγγελματικά συμβόλαια (Βραζιλία). Οι ποδοσφαιριστές αυτοί μεταγράφονται ανεξαρτήτως αγωνιστικής παρουσίας. Η εικονική υπεραξία είτε στην αγορά δικαιωμάτων, είτε στη πληρωμή του συμβολαίου, χρησιμοποιείται για την δημιουργία εσόδου (είσοδος χρήματος) αλλά και τη μεταφορά του αναγκαίου ποσού (έξοδος χρήματος).

Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ όλων των ομάδων, αγορών, παιχτών αλλά και εταιριών είναι οι ατζέντηδες. Ένας ατζέντης μπορεί να έχει έδρα σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη, γραφεία σε πολλά διαφορετικά και να μεσολαβεί σε συναλλαγές οπουδήποτε. Μπορεί να εκπροσωπεί μέσω εταιριών εκατοντάδες αθλητές, να εκπροσωπεί ομάδες, να μεσολαβεί για χορηγίες, να διαχειρίζεται την «εικόνα» του παίχτη, προπονητή αλλά και ομάδων, ακόμα και να μεσολαβεί για το κλείσιμο προπονητικών κέντρων κλπ. Ουσιαστικά λαμβάνει χρήματα οπουδήποτε και τα μεταφέρει οπουδήποτε. Κάθε παίχτης, προπονητής ή ομάδα μπορεί να έχει δεκάδες διαφορετικούς ατζέντηδες ακόμα και για κάθε χώρα ξεχωριστά.

Έστω λοιπόν ότι οι μέτοχοι μίας εταιρίας θέλουν να μειώσουν τη φορολογία της εταιρίας τους στην Ελλάδα και ταυτόχρονα να μεταφέρουν χρήματα πχ στο Παναμά. Τα χρήματα όταν φτάσουν στο προορισμό θα πρέπει να εμφανίζονται ως νόμιμο εισόδημα. Δίνουν χορηγία στην ομάδα «όχημα» την υπερτιμημένη χορηγία, η ομάδα είτε εμφανιζόμενη να πληρώνει δικαιώματα ποδοσφαιριστή ή υπηρεσία κάποιου ατζέντη πχ διαμεσολάβηση μεταγραφής ή διαχείριση εικόνας ομάδας κλπ μεταφέρει τα χρηματικά ποσά στη χώρα προορισμό. Εκεί έχει ήδη ιδρυθεί εταιρία από τους ίδιους τους μετόχους ή πρόσωπα εμπιστοσύνης, συνήθως παροχής υπηρεσίας. Αφού ο Ατζέντης μεταφέρει τα λεφτά η εταιρία εμφανίζει  παροχή υπηρεσίας προς τον ατζέντη (πχ διαφήμιση, συμβουλευτική κλπ) και εισπράττει ως έσοδο και φορολογείται εκεί για το ποσό αυτό. Για να το μεταφέρει στη συνέχεια οπουδήποτε ή να το επιστρέψει μελλοντικά στη χώρα ακολουθεί την ίδια ή αντιστρέφει τη διαδικασία. Η διαδικασία αυτή κάθε φορά μπορεί να περιλαμβάνει δεκάδες διαφορετικούς σταθμούς διαφορετικών μορφών.

Μιλάμε για ένα δίκτυο όπου στο σύνολό του αποτελείται από εκατομμύρια σημεία απλωμένα σε ολόκληρο τον πλανήτη, με δυνατότητα μεταφοράς χρηματικών ποσών. Η είσοδος χιλιάδων «επενδυτών» στο ποδόσφαιρο και ο πακτωλός δισεκατομμυρίων, μόνο τυχαίο δεν είναι πως κορυφώθηκε μετά τη τρομοκρατική ενέργεια της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 και την αρχή του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», με το πρόγραμμα “Green Quest” (αναζήτηση του χρήματος), που επεβλήθη και είναι ακόμα σε εφαρμογή ελέγχοντας όλες τις τραπεζικές συναλλαγές.

Δεν αργεί η στιγμή που θα δούμε τα κεφάλαια του ποδοσφαίρου να συνδέονται και με τη μεταφορά κεφαλαίων για τη χρηματοδότηση τρομοκρατικών ενεργειών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Φυσικά όλα αυτά δεν ισχύουν απόλυτα για όλες τις ομάδες, ισχύουν όμως για πολλές. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα φανατιστούμε για μια ομάδα ή θα θαυμάσουμε τη μεταγραφή των εκατοντάδων εκατομμυρίων, ας συλλογιστούμε και ότι πιθανώς έμμεσα υποστηρίζουμε μία διαδικασία με συνέπειες σε εμάς τους ίδιους και τη κοινωνία. Ωραίος ο αθλητισμός αλλά το ποδόσφαιρο πλέον είναι απλά ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα.

Facebook Comments