«Τα μειονεκτήματά μου είναι αριθμοί: 3 πόδια, 25 κιλά, 2 ετών» – Η ιστορία της Κοντέσας

«Γεια σας, με λένε Κοντέσα. Για να είμαι ακριβής απέκτησα όνομα πριν περίπου δύο μήνες, πιο πριν με φώναζαν «κουτσή», «σκυλί», γύριζα το κεφάλι μου στον ήχο της τροφής όταν πέφτει στο έδαφος και το έβαζα στα (τρία μου) πόδια στο «ξουτ». Είμαι 2 ετών και 25 κιλά. Τα μεγαλύτερα μου μειονεκτήματα είναι αριθμοί: 3 πόδια, 25 κιλά, 2 ετών.

Θα σας πω κι εγώ την ιστορία μου. Θα σας κουράσω, το ξέρω, αλλά τουλάχιστον δεν θα σας κουράσω όσο εγώ κουράστηκα στη ζωή μου, σε αυτή τη μικρή και οδυνηρή ζωή μου. Όταν ήμουν κουτάβι αρρώστησα πολύ βαριά με μόρβα, μία κατά 90% θανατηφόρα ασθένεια, ήταν όλοι σίγουροι πως θα πεθάνω. Εγώ όμως είμαι αγωνίστρια, έχω μάθει να παλεύω μέχρι τέλους και να κερδίζω.

Κατέληξα όμως πως μία μάχη είναι άνιση: Όχι αυτή με τον θάνατο – Αυτή η μάχη με τον άνθρωπο. Δυο χρόνια τώρα ψάχνω να τον βρω. Ζούσα μέχρι τον Ιανουάριο σε ένα φρικτό κυνοκομείο πάνω στο βουνό, μέσα σε σκουπιδότοπο, στο παράνομο δημοτικό κυνοκομείο της Φλώρινας που εσείς στο MarketNews.gr κάνατε αυτοψία και μου δώσατε μια ευκαιρία, την πρώτη ευκαιρία στη ζωή μου.

Δεν είχα να πιω ούτε νερό, ήταν πάγος. Έτρεμα κάθε νύχτα από το κρύο. Εμένα που με βλέπετε να γελάω στις φωτογραφίες τώρα έχω δει τους φίλους μου να πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλον. Κάθε μέρα πέθαιναν κι εγώ κάθε μέρα τους κοιτούσα ανήμπορη. Όπου φτωχός κι η μοίρα του, όπου αδέσποτο σε κυνοκομείο κι η μοίρα του.

Και ξέρεις ποιο είναι το παράπονό μου; Ότι ένας άνθρωπος δε με ζήτησε. Ή μάλλον με ζήτησε ένας άνθρωπος και μόλις με είδε στην φορτωτική της Αθήνας μετά από 20 ώρες ταξίδι Φλώρινα-Αθήνα σε κλουβί φορτηγού με παράτησε για ένα άσπρο κουτάβι. Εκείνη τη νύχτα ήρθαμε 15 σκυλάκια από το κυνοκομείο, όλα τις επόμενες ημέρες βρήκαν τις δικιές τους οικογένειες, μόνο εγώ έμεινα χωρίς τη δική μου.

Φταίει που δεν είμαι κι εγώ 3 κιλά και είμαι 25; Φταίει που το ένα μου ποδαράκι είναι ελαφρώς παραμορφωμένο χωρίς ωστόσο να με επηρεάζει σε τίποτα; Φταίει που δεν είμαι καθαρόαιμη; Φταίει που δεν είμαι κουτάβι;

Δεν ξέρω τι φταίει πια. Πάντως για μένα η αγάπη άργησε 2 χρόνια και από όσο φαίνεται δεν θα έρθει ποτέ. Από εκείνη τη νύχτα όμως, που ο μοναδικός άνθρωπος που με ζήτησε με εγκατέλειψε, ζω σε σπίτι στην Αθήνα, με φιλοξενεί η Σταματίνα που με αγάπησε από την πρώτη στιγμή που με είδε και εκείνη τη νύχτα με πήρε σπίτι της. Εκείνη τη νύχτα απέκτησα και δικό μου όνομα: Κοντέσα, ταιριάζει γιατί είμαι αρχοντική ισχυρίζεται. Λέει ότι είμαι το πιο καλό και ήσυχο σκυλί και ότι δε ζητάω τίποτα. Μα τι άλλο να ζητήσω όμως; Με αγαπάνε, μου δίνουν φαγητό και με αφήνουν να κοιμάμαι μαζί τους στα κρεβάτια τους. Τα έχω όλα! Μα δεν είναι δικά μου, δεν μπορούν να με κρατήσουν βλέπεις, με πρόλαβαν άλλα σκυλάκια που δε με θέλουν στο σπίτι και δε χωράμε.

Επίσης, πήγαμε στην κτηνιατρική κλινική Κυανούς Σταυρούς της Ειρήνης Ταπούτη και της Νεφέλης Σίνου, έκανα όλες τις εξετάσεις μου και είμαι υγιέστατη, απλώς το μπροστινό μου ποδαράκι είναι ελαφρώς παραμορφωμένο χωρίς να με επηρεάζει σε τίποτα. Κατά τα άλλα δε διαφέρω με τα υπόλοιπα σκυλάκια.

Είμαι καταδικασμένη όπως κι οι περισσότεροι στα κλουβιά. Αν, αν λέω, θες εσύ να γίνεις ο άνθρωπος που θα λατρέψω σαν θεό, αν θες να μου δώσεις την ευκαιρία να σωθώ πραγματικά, αν μ’ αγάπησες έστω και λίγο τηλεφώνησε στο 6944076955. Έζησα από τη μόρβα για να πεθάνω στο κυνοκομείο;»