Συχνά παρατηρούμε ότι οι ιώσεις αντί να μειώνονται την άνοιξη, εξακολουθούν να απασχολούν τον πληθυσμό και κυρίως τα παιδιά.  Που οφείλεται αυτό; 

Ο χειμώνας, σε ότι αφορά την νοσηρή του περίοδο ξεκινά από το φθινόπωρο με την έναρξη της σχολικής χρονιάς και  κορυφώνεται κατά τους μήνες Ιανουάριο, Φεβρουάριο και Μάρτιο που είναι και οι ψυχρότεροι από πλευράς θερμοκρασιών περιβάλλοντος. Οι ιώσεις που απασχολούν είναι κυρίως λοιμώξεις του αναπνευστικού, με μακροβιότερη αυτή της γρίπης.  Άλλες ιώσεις που απασχολούν όλο το χρόνο είναι  οι γαστρεντερίτιδες, οι οποίες συχνά, κάνουν  την εμφάνιση τους αρκετές φόρες κατά τη διάρκεια του χειμώνα κατά επιδημικά κύματα. Η συχνότητα και ο αριθμός  όλων αυτών των ιώσεων στο σύνολο τους είναι τέτοια που τελικά αφήνουν στο τέλος του χειμώνα τα παιδιά αρκετά εξασθενημένα με το ανοσοποιητικό τους ταλαιπωρημένο.  Όταν  ξεκάνει η άνοιξη η αύξηση της θερμοκρασίας και η μικρότερη ανάγκη για συγχρωτισμό σε κλειστους χώρους βελτιωνουν λιγο τις συνθήκες που αναπτυσσονται οι ιοί και μειώνουν τη μεταδοτικότητα τους ώστε η νοσηρότητα  να  υποχωρεί στο τέλος περίπου της άνοιξης.

Είναι με κάποιο τρόπο διαφορετικές οι ανοιξιάτικες ιώσεις ;

Όσο η άνοιξη προχωρεί, έχουμε  τη γρίπη σε  πορεία υποχώρησης με μειωμένη εμφάνιση περιστατικών. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες, τις πιο ήπιες ιώσεις του αναπνευστικού.  Προκύπτουν , όμως,  την περίοδο αυτή περισσότερες μικροβιακές λοιμώξεις σε σχέση με το χειμώνα, όπως οι πνευμονίες , οι λοιμώξεις από Στρεπτόκοκκο, αλλά και οι εξάρσεις των αναπνευστικών νοσημάτων όπως το Βρογχικό Άσθμα και οι αλλεργίες που οφείλονται στα αλλεργιογόνα ερεθίσματα της άνοιξης.  Και βέβαια, κλασικές πια στη διάρκεια όλου του χρόνου συνεχίζουν να υφίστανται οι διαφόρων τύπων γαστρεντερίτιδες, μαζί με  ιογενείς εξανθηματικές λοιμώξεις (τύπου Κοξάκι), λοιμώξεις του κεντρικού νευρικού συστήματος (μηνιγγίτιδες, μηνιγγοεγεφαλίτιδες) που συμπληρώνουν αυτό το δυσάρεστο πάζλ της νοσηρότητας.

Τι γίνεται όμως με τις αλλεργίες της άνοιξης: τι πρέπει να μας ανησυχεί και πως προετοιμαζόμαστε για την αντιμετώπιση τους;

Οι αλλεργίες στα παιδιά  είναι μια πολύ ποικιλοπρόσωπη νοσηρή κατάσταση, που εξαρτάται από την ηλικία, το είδος των αλλεργιογόνων ερεθισμάτων και την εποχή του χρόνου που αυτά συμβαίνουν.

Στις πολύ μικρές ηλικίες κάτω των δυο ετών οι αλλεργίες στην πλειονότητα τους οφείλονται σε τροφές και αντιδραστικού τύπου εκδηλώσεις κυρίως από το δέρμα στην ερεθιστική επίδραση διαφόρων ουσιών. Οι τροφικές αλλεργίες μπορεί να εκδηλώνονται με εξανθήματα και εκδηλώσεις από το γαστρεντερικό, εμέτους κοιλιακό άλγος ακόμη και διαρροϊκές ή αιμορραγικές κενώσεις!  Έτσι λοιπόν οι αλλεργία στο αγελαδινό γάλα, στο αυγό το ψαρί και άλλες τροφές δεν είναι σπάνιες με πολύ καλή πρόγνωση για το μέλλον με τις περισσότερες από αυτές να υποχωρούν από μόνες  τους. Από την άλλη η δερματίτιδα σαν αντίδραση στην ερεθιστική δράση ενός πχ σαπουνιού είναι μια ήπια συνήθως κατάσταση που και αυτή υφίεται με το χρόνο με μικρή  πιθανότητα επανεμφάνισης.

Σε αυτή την ηλικία λοιπόν, δεν συνηθίζουμε να ακούμε  για αλλεργική ρινίτιδα, όσο και αν ύποπτα σημεία για την πιθανότητα της εμφάνισης της στο μέλλον μπορεί να υποψιαστεί κάνεις, όπως είναι η ατοπική δερματίτιδα( το έκζεμα δηλαδή), το ατομικό ιστορικό άλλων αλλεργιών πχ τροφικών αλλά και το θετικό οικογενειακό ιστορικό αλλεργιών. 

Σε μεγαλύτερα παιδιά της σχολικής και εφηβικής ηλικίας συναντάμε πλέον ασθενείς με Βρογχικό Άσθμα με αλλεργικό υπόστρωμα,  κατάσταση που συνήθως μπορεί να συνυπάρχει με αλλεργική ρινίτιδα, επιπεφυκίτιδα  και έκζεμα. Στα παιδιά αυτά μιλάμε για πιο χρόνιες αλλεργίες, γνώστες  και διαγνωσμένες συνήθως καταστάσεις που παρουσιάζουν κορύφωση την άνοιξη, αφενός λόγω  της μεταβολής των καιρικών συνθηκών όπως πχ συμβαίνει στο έκζεμα,  αλλά και της πληθώρας στην ατμόσφαιρα των διαφόρων αεροαλλεργιογόνων, κυρίως της γύρης των δέντρων και λουλουδιών.  Οι εκδηλώσεις στα διάφορα αλλεργιογόνα της άνοιξης μπορεί να είναι περιορισμένου τύπου όπως τοπικές αντιδράσεις στο δέρμα και εξάνθημα, έως και γενικευμένες με έντονο φτέρνισμα, ρινίτιδα, επιπεφυκίτιδα, αναπνευστική δυσχέρεια και αγγειοίδημα!  Εδώ θα μπορούσαμε να εντάξουμε και ορισμένες μεμονωμένου τύπου αλλά πολύ συνηθισμένες αλλεργικές αντιδράσεις όπως αυτή στην κάμπια των πεύκων που κατά βάση είναι ισχυρά ερεθιστική για το δέρμα με ευτυχώς όχι γενικευμένες και επικίνδυνες για τον οργανισμό περαιτέρω αντιδράσεις.

Η αποφυγή στην έκθεση των αλλεργιογόνων εκείνων που προκαλούν συμπτώματα στο βαθμό που είναι εφικτό εννοείται μειώνει τις ανεπιθύμητες εκδηλώσεις. Γενικά θα  λέγαμε ότι το προσεκτικό ιστορικό και η παρατήρηση καθώς και το οικογενειακό ιστορικό σε ότι αφορά στις αλλεργίες είναι εξαιρετικά μεγάλης σημασίας για την πρόληψη και αντιμετώπιση τους.

Facebook Comments