To υπέρβαρο σκυλί που κάθεται σε μια γωνία και κοιμάται όλη την ημέρα είναι ένα εξαιρετικά σύνηθες φαινόμενο στην εποχή μας. Κι όμως εκεί ακριβώς ενδέχεται να κρύβεται ένα μεγάλο πλεονέκτημα για όλους εμάς όταν δούμε τη ζυγαριά να εκτινάσσεται. Πρόσφατη μελέτη υποδεικνύει ότι αν πληροφορηθούμε ότι ο σκύλος σας είναι επικίνδυνα υπέρβαρος, αυτό μπορεί να αποτελέσει κίνητρο για να ασκήσουμε και το δικό μας σώμα.

Πολλοί πιστεύουν ότι αν αποκτήσετε σκύλο θα γίνετε αμέσως και σωματικά δραστήριοι. Κι αυτό ομολογουμένως είναι εν μέρει αληθές. Επαναξιολόγηση μελετών που πραγματοποιήθηκαν το 2013 και σχετίζονται με την «ιδιοκτησία» σκύλου καταλήγουν ότι ως ομάδα οι ιδιοκτήτες σκύλων δαπανούν για περπάτημα μία ώρα την εβδομάδα περισσότερο συγκριτικά με τους ανθρώπους που δεν έχουν σκυλιά. Ακόμα και έτσι, μελέτη που πραγματοποιήθηκε το 2008 στην Αυστραλία υποδεικνύει ότι το ένα τέταρτο όλων των κατόχων σκύλων δεν βγάζουν βόλτα ποτέ τα ζώα τους. Τελικά αυτή η κατηγορία ιδιοκτητών μικρών ζωών, δείχνουν οι μελέτες, έχουν μικρότερη φυσική δραστηριότητα σε εβδομαδιαία βάση συγκριτικά με τους ανθρώπους που δεν έχουν κάποιο ζώο στη ζωή τους.

Φυσικά η συντριπτική πλειονότητα των ιδιοκτητών σκύλων είναι πολύ δεμένοι με τα ζώα τους, είτε τα βγάζουν βόλτα είτε όχι. Αυτός ακριβώς ο δεσμός έκανε μία ομάδα επιστημόνων, κτηνιάτρων και γιατρών από το Uniformed Services University of Health Sciences και άλλα ακαδημαϊκά κέντρα να σκεφθούν μήπως τελικά οι άνθρωποι δείχνουν μεγαλύτερη διάθεση να ξεκινήσουν κάποιο πρόγραμμα διατήρησης καλής υγείας που στοχεύει στο σκυλί τους, ακόμα και αν αδιαφορούν για ένα αντίστοιχο πρόγραμμα για τους ίδιους.

Οι ερευνητές στρατολόγησαν 32 ιδιοκτήτες σκύλων που επισκέπτονταν κτηνιατρική κλινική στο Μέριλαντ. Τα σκυλιά τους ήταν διαφόρων ηλικιών, μεγεθών και ανήκαν σε διαφορετικές ράτσες, αλλά όλα ήταν παχύσαρκα ή υπέρβαρα και έκαναν καθιστική ζωή. Το ίδιο συνέβαινε και με τους περισσότερους ιδιοκτήτες τους, αν και μοναδικό κριτήριο για ένταξη στην ομάδα ήταν να είναι παχύσαρκο το ζώο. Στους μισούς εθελοντές οι κτηνίατροι συνέστησαν να προσέχουν τη διατροφή του σκύλου και να παρακολουθούν την εξέλιξη της υγείας του. Στους υπόλοιπους απλά τους είπαν ότι το ζώο ήταν παχύσαρκο και χρειαζόταν περισσότερη άσκηση. Στους ιδιοκτήτες δόθηκαν σαφείς συστάσεις για τη γυμναστική που έπρεπε να κάνει το ζώο, η οποία συνίστατο σε περπάτημα επί τουλάχιστον 30 λεπτά ημερησίως.

Τρεις μήνες αργότερα επαναξιολογήθηκε η κατάσταση των εθελοντών και των σκύλων τους. Τόσο οι ιδιοκτήτες όσο και τα ζώα που έβγαιναν συστηματικά βόλτα είχαν χάσει βάρος. Ομως πιο ενδιαφέρον ήταν το γεγονός ότι αυτοί στους οποίους είχαν πει ότι το ζώο τους ήταν ανησυχητικά βαρύ είχαν αρχίσει να εξασκούν σωματικά τόσο τα ζώα όσο και τους εαυτούς τους. Είπαν μάλιστα ότι περπατούσαν πολύ συχνότερα από ό,τι προτού τους προειδοποιήσουν οι κτηνίατροι και ότι τόσο οι ίδιοι όσο και τα ζώα τους είχαν χάσει βάρος.

Το καλό με αυτή την υπόθεση, επισημαίνει ο καθηγητής οικογενειακής ιατρικής Μαρκ Στίβενς, που συνυπογράφει τη μελέτη είναι ότι «η αγάπη και η ανησυχία για τον σκύλο μπορεί να αποτελέσει ένα θαυμάσιο κίνητρο για σωματική άσκηση». Αυτό, συνεχίζει ο δρ Στίβενς, δεν σημαίνει ότι οι παχύσαρκοι πρέπει να υιοθετήσουν σκύλο προκειμένου να γυμναστούν. Εν αντιθέσει με τον διάδρομο και το στατικό ποδήλατο, δεν μπορείτε να εγκαταλείψετε τον Μάρλεϊ στο υπόγειο όταν βαρεθείτε να κάνετε γυμναστική. Από την άλλη, είναι βέβαιο ότι κανένα από αυτά τα μηχανήματα δεν πρόκειται να εκδηλώσει τον ενθουσιασμό του όταν σας δει να φοράτε τα αθλητικά σας παπούτσια.

Facebook Comments