Η «μεγάλη εικόνα» του ελληνικού ζητήματος έχει εξωραιστεί κατά πολύ και έχει μια ρώτα ομαλότητας μετά το ταξίδι του πρωθυπουργού στο Βερολίνο, σε σημείο που πολλοί να το θεωρούν ήδη λυμμένο, ενώ κάποιοι από τους ξένους επενδυτές οι οποίοι απέχουν από τις ελληνικές εκδόσεις και το ελληνικό χρηματιστήριο να βλέπουν ήδη ευκαιρίες επιστροφής τους.
 
Η μικροδιαχείριση ωστόσο του ελληνικού ζητήματος, δεν δείχνει για την ώρα να εκπληρώνει τις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν την περασμένη Δευτέρα. Φάνηκε ότι ενώ έγιναν 10 βήματα μπροστά από ελληνικής πλευράς, την επομένη έγιναν 5 πίσω.
 
Οι «μεταρρυθμίσεις» είναι ακόμα στον δρόμο και το περιεχομενό τους δεν είναι σαφές πως θα ταιριάξει με την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου και με το κείμενο Βαρουφάκη της 23ης Φεβρουαρίου, καθώς τότε είναι πιθανό να φανεί ότι αποτελεί απλώς μια αντιγραφή του τελευταίου review της τρόικας της 10ηςΔεκεμβρίου. Η κυβέρνηση είναι σαφές ότι πρέπει να αλλάξει με ισοδύναμα τα μέτρα των εν λόγω κειμένων, ώστε να μην υπάρξουν άσχημοι για αυτή την συνειρμοί και αυτό για την ώρα και με δεδομένη την στελέχωση της διαπραγματευτικής ομάδας είναι δύσκολο. 
 
Οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν έχουν προσδιοριστεί, καθιστόντας αδύνατή την κατάρτιση της λίστας των μέτρων που θα τους καλύψουν. Η κυβέρνηση προσπαθεί να χαμηλώσει τον πήχη του πρωτογενούς πλεονάσματος για να αποφύγει «σκληρά» μέτρα και να περιοριστεί σε πιο ήπιες παρεμβάσεις, ενώ από τους θεσμούς αναφέρουν ότι έχει έρθει η ώρα της συζήτησης για το εάν και ποια μέτρα θα προτείνει η κυβέρνηση.
 
Σε επίπεδο πρακτικής συνενοήσης η ελληνική πλευράς φαίνεται να μην έχει καταλάβει ή απλά συνεχίζει το μίνι ανταρτικό της για το επίπεδο που θα γίνονται κάθε φορά οι συζητήσεις. Για παράδειγμα αρνείται να δεχτεί την σειρά που ή ίδια επέβαλε: διαπραγμάτευση με τεχνικά κλιμάκια στην Αθήνα, συνέχιση με προισταμένους των κλιμακίων στις Βρυξέλλες, ακολούθως Euroworking και τέλος σύγκλιση Eurogroup.
Όσο συμβαίνουν (ή δεν συμβαίνουν) όλα αυτά, τα κρατικά ταμεία στερεύουν και ο στόχος για μεγάλη ανάπτυξη το 2015 εξαφανίζεται. Ο Γιάννης Στουρνάρας το είπε ξεκάθαρα στο LSE: με βάση τα τελευταία στοιχεία το ΑΕΠ θα αυξηθεί από ότι το 2014, δηλαδή πάνω από το +0,8% (μακριά από τον στόχο του 2,9%), ωστόσο πρόδρομοι δείκτες όπως αυτός της μεταποίησης PMI προμηνύουν για την ώρα αρνητικές εξελίξεις.
 
Στο μέτωπο της ρευστότητας του Κράτους, η Δευτέρα 30 Μαρτίου θεωρείται κρίσιμη ημέρα και το οικονομικό επιτελείο προσπαθεί να βρει κεφάλαια για να διασφαλίσει την εξυπηρέτηση των υποχρεώσεων του Απριλίου, καθώς την επομένη 31 Μαρτίου καταβάλλεται μεγάλο μέρος των συντάξεων. Ήδη ο ξένος τύπος στοιχηματίζει πότε το πρόβλημα θα είναι μεγαλύτερο: στις 9 Απριλίου που καταβάλλονται 448 εκ. ευρώ προς το ΔΝΤ ή στις 14 Απριλίου όταν θα πρέπει να ανανεωθούν τα έντοκα γραμμάτια.
 
Η κυβέρνηση, με την πίεση να παραμένει, έχει τη δυνατότητα να εκμεταλλευτεί το παράθυρο ευκαιρίας που της άνοιξε η δική της προσπάθεια και να κλείσει την διαπραγμάτευση με μια μικρή αλλά έντιμη νίκη.
 
Το πρόβλημα ωστόσο για να κλείσει η διαπραγμάτευση για πρώτη φορά, μετά και τις χτεσινές δηλώσεις με υπονοούμενα περί ρήξης από τον Γιάννη Βαρουφάκη στα Χανιά, φαίνεται ότι δεν είναι οι κακοί δανειστές, αλλά το εσωτερικό της κυβέρνησης…

Facebook Comments