Μονοξείδιο του άνθρακα ή λαϊκισμός;

Μονοξείδιο του άνθρακα ή λαϊκισμός; Τι είναι περισσότερο επικίνδυνο; Και τα δύο, πάντως, σκοτώνουν. Στην τηλεόραση του Σκάι, ο φοιτητής που γλύτωσε πέρυσι από το μαγκάλι στη Λάρισα, ΟΜΟΛΟΓΕΙ ότι είχαν ΑΓΝΟΙΑ ότι κινδύνευε η ζωή τους και ζητά άμεση ενημέρωση των πολιτών από την επίσημη πολιτεία για τους κινδύνους. Δεν ήταν θέμα οικονομίας, λέει, ήταν θέμα άγνοιας. Δεν είχαν ακούσει, ποτέ, τη λέξη μαγκάλι, λέει.

Τότε είχα γράψει ένα τουίτ που χτυπήθηκε από τα ΜΜΕ χυδαία. Έλεγα: “Οι άτυχοι νέοι της Λάρισας ήταν θύματα και του φόρου και της Παιδείας: κανένας δεν τους δίδαξε τις ιδιότητες του μονοξειδίου του άνθρακα.”

Λύσσαξαν τα παπαγαλάκια του συστήματος: “εμετικό σχόλιο του Τζήμερου!” Οι διαδικτυακοί λογαριασμοί μου πλημμύρισαν βρισιές και κατάρες.

Αναγκάστηκα να εξηγήσω τα αυτονόητα. Έγραψα λίγη ώρα μετά:

“Μάλλον σ΄αυτή τη χώρα υπάρχει κατ΄ αρχήν ανικανότητα κατανόησης της ελληνικής γλώσσας. Είπα πουθενά ότι φταίνε οι νέοι που χάθηκαν; Είπα ότι είναι θύματα, πρώτον του φόρου. Αυταπόδεικτο! Αν δεν είχε μπει αυτός ο εγκληματικός φόρος στα καύσιμα δεν θα προσπαθούσε όλη η Ελλάδα να ζεσταθεί με ό,τι έβρισκε. Το ίδιο, θύματα του φόρου ήταν τα παιδάκια που κάηκαν πριν από λίγο καιρό όταν πήρε φωτιά η σόμπα που μόλις είχαν αγοράσει στο σπίτι τους.

Όταν δεν χρησιμοποιείς σόμπες και φωτιές, δεν ξέρεις και τους κινδύνους. Όσο συνεχίζεται αυτός ο παραλογισμός θα πεθάνουν κι άλλοι! Έγραψα επίσης ότι είναι θύματα της Παιδείας. Το σχολείο δεν εφοδιάζει τον αυριανό πολίτη με βασικές γνώσεις, χρήσιμες για την καθημερινότητά του. Δεν φταίει ο μαθητής. Φταίει μια εκπαίδευση που ποτέ δεν του τις έδωσε. Τα καλοκαίρια θρηνούμε πνιγμένους γιατί ποτέ στο σχολείο δεν σκέφτηκαν ότι ένας θαλασσινός λαός θα πρέπει να είναι εξοικειωμένος με τους κινδύνους του υγρού στοιχείου.  

Η γιαγιά μου ήξερε τον κίνδυνο του μαγκαλιού εμπειρικά, γιατί στην εποχή της είχαν πεθάνει πολλοί από άγνοια. Εγώ τον έμαθα από τον καθηγητή μου της φυσικής που μας εξήγησε πως σε κλειστό χώρο η ατελής καύση του άνθρακα παράγει μονοξείδιο που είναι ένας ύπουλος δολοφόνος. Τη θυμάμαι την κουβέντα σαν τώρα. Αυτή την κουβέντα δεν την έκαναν ποτέ στα σχολεία των άτυχων θυμάτων, όπως δεν έχουν κάνει κι άλλες κουβέντες που δίνουν στον άνθρωπο πρακτικές δεξιότητες. Τελειώνει κάποιος 12 χρόνια σχολείο αγνοώντας βασικούς κανόνες επιβίωσης.  

Το να επισημάνεις λοιπόν την πηγή του κακού σημαίνει ότι δεν συμπάσχεις με τις οικογένειες των θυμάτων; Σημαίνει ότι δεν λυπάσαι για την τραγωδία; Απλώς, όσοι ψάχνουν ευκαιρία για να πετάξουν λάσπη, την δημιουργούν με οποιαδήποτε αφορμή. Είναι τυχαίο ότι δράστης είναι ξανά το “Πρώτο Θέμα”; Εύκολο είναι: γράφουν με ψευδώνυμο, αρνητικά, υβριστικά σχόλια, (δεν χρειάζονται πολλά, 5-6 αρκούν) και μετά φτιάχνουν την είδηση: “έντονες αντιδράσεις προκάλεσε το σχόλιο…” και αναδημοσιεύουν τα δικά τους σχόλια.  

Ο κόσμος δεν διαβάζει το σχόλιο, διαβάζει το “έντονες αντιδράσεις”. Καταλαβαίνετε ότι ο κίνδυνος υπάρχει; Καταλαβαίνετε ότι όταν κάποιος δεν έχει μάθει να κόβει ξύλα, μπορεί να ακρωτηριαστεί με τεκούρια και αλυσοπρίονα που αναγκάζεται τώρα να χειριστεί; Πόσοι θα αποκτήσουν προβλήματα υγείας εξαιτίας της ρύπανσης που προήλθε από το κάψιμο πλαστικών, νοβοπάν κ.λ.π.; Το σχόλιό μου είχε έναν και μόνο στόχο: να δείξει ότι οι οικονομικές αποφάσεις δεν κοστίζουν μόνο λεφτά. Κοστίζουν και ζωές. Με ποια από τα παραπάνω διαφωνείτε;”  

Έτσι έγραφα τότε. Φωνή βοώντος ορθολογιστού εν τη ερήμω του λαϊκισμού. Συνέχισαν να με βρίζουν. Από τότε έφυγαν κι άλλοι από αναμμένα κάρβουνα σε συνδυασμό με άγνοια, με πιο τραγική την περίπτωση του 13χρονου κοριτσιού απο την Σερβία. Σήμερα, ο διασωθείς φοιτητής έρχεται να το επιβεβαιώσει. Και μου δίνει την ευκαιρία να επανέλθω.

Λοιπόν, το ιδανικό θα ήταν να καταλάβει η κυβέρνηση πως πρέπει να μειώσει δραστικά τον φόρο στα καύσιμα, που δεν της φέρνει και έσοδα στο κάτω – κάτω! Αλλά επειδή έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και δεν έχει αυτόν τον σκοπό, θα πρέπει ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ να κάνει, έστω, καμπάνια ενημέρωσης. Αναλαμβάνω να την σχεδιάσω εγώ, χωρίς αμοιβή. Ποιος νέος ξέρει σήμερα ποια ξύλα “πετάνε” όταν καίγονται και ποια όχι; Δεν καίνε όλοι ξύλο ελιάς. Καίνε παλέτες και μαδέρια, πευκόξυλο δηλαδή, που είναι γεμάτο ρετσίνι που “εκρήγνυται”. Καίνε νοβοπάν που είναι τίγκα σε καρκινογόνα χημικά. Κι επειδή δεν έχουν τζάκι, ανάβουν τη φωτιά στο μπαλκόνι ή στην αυλή σε παλιό θερμοσίφωνα κομμένο στα δύο που τον φέρνουν μετά μέσα στο σπίτι με τα κάρβουνα.

Θα πεθάνουν κι άλλοι, από πυρκαγιά ή αναθυμιάσεις με όλα αυτά τα αυτοσχέδια που προσπαθούμε να ζεσταθούμε, αν δεν μάθουμε για τους κινδύνους. Τουλάχιστον να γλυτώσουμε από το μονοξείδιο. Γιατί από τον λαϊκισμό, έχει πολύ δρόμο ακόμα.