Η πολιτική ρευστότητα στην Ελλάδα έχει κτυπήσει κόκκινο. Ο μέσος Έλληνας δεν γνωρίζει τι να ψηφίσει στις επερχόμενες εκλογές. Οι δημοσκόποι πλέον δυσκολεύονται να εκτιμήσουν τις τάσεις του εκλογικού σώματος.

Περισσότερο από του μισούς πολίτες αρνούνται να εκδηλώσουν τις προθέσεις τους, είτε επειδή δεν θέλουν, είτε επειδή ντρέπονται, είτε επειδή δεν καλύπτονται ικανοποιητικά από κανέναν.

Οι επιλογές για τους πολίτες παραμένουν τραγικά φτωχές και είναι κυρίως τρεις: α) αποδεδειγμένα διεφθαρμένοι ή ανίκανοι, β) αποδεδειγμένα παλαβοί ή τραμπούκοι, γ) πάμπολλα μικρά, άπειρα και αδύναμα προς το παρόν κόμματα, παλαιών ή μη πολιτικών.

Η Κίνηση ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ την οποία ίδρυσε τον Φεβρουάριο ο δημοσιογράφος και ιδιοκτήτης του protagon.gr ανήκει ασφαλώς στην τρίτη κατηγορία. Ο Σταύρος Θεοδωράκης ανήκει στη δημοσιογραφική ελίτ που στήριξε, μαζί με τα μεγάλα ΜΜΕ, επί δεκαετίες το σύστημα πασόκ, πράσινο, μπλε, ροζ. Δια της ανοχής, σιωπής και συγκάλυψης, δια του λαϊκισμού, δια του εξοστρακισμού της άβολης αλήθειας, οι δημοσιογραφικές ελίτ συνέβαλλαν επί πολλές δεκαετίες στο ξεχαρβάλωμα της χώρας, αξιακό, θεσμικό, πολιτικό και τέλος οικονομικό, ξεχαρβάλωμα το οποίο μας οδήγησε τελικά σε πολυποίκιλη χρεοκοπία, διεθνή διασυρμό και διεθνή οικονομικό έλεγχο. 

Όμως, επειδή μέχρι και ο ληστής στο σταυρό μετανοώντας δικαιώθηκε και επειδή μόνο οι κομμουνιστές θεωρούν αρετή να μην αλλάζεις τις ιδέες σου, ακόμη και όταν αυτές έχουν παταγωδώς αποτύχει διεθνώς, οφείλουμε να πούμε ότι ο Θεοδωράκης και ορισμένοι άλλοι δημοσιογράφοι δεν συμπεριφέρονται πλέον σαν ΚΚΕδες. Τα τελευταία έτη του απόλυτου παραλογισμού και της εύπεπτης συνομωσιολογικής δημοσιογραφίας του διαδικτύου, κατορθώνει να εκφέρει αδέσμευτο λόγο κοινής λογικής. 

Ας μην ξεχνάμε ότι ζητάμε διακαώς εδώ και 3-4 χρόνια την εμφάνιση νέων, άφθαρτων και ανιδιοτελών προσώπων, ώστε να τα αναδείξουμε στα δημόσια πράγματα. Μόλις όμως μη «επαγγελματίες» πολιτικοί εμφανίζονται, αμέσως τους λοιδωρούμε, αναδεικνύοντας τα τρωτά τους. Ξεχνάμε μονομιάς έτσι που καταλήξαμε και με τους γνωστικούς…

Διόλου δεν υποστηρίζουμε ιδεολογικά την κίνηση Θεοδωράκη. Άλλωστε δεν έχει εκφραστεί συγκεκριμένα επί σοβαρών και δύσβατων ζητημάτων όπως η φορολογία, η εκπαίδευση, η λαθρομετανάστευση, την εξωτερική μας πολιτική και τα εθνικά θέματα. Υποστηρίζουμε όμως ένθερμα κάθε αυθόρμητη κίνηση πολιτών να ορθώσουν συλλογικά το ανάστημά τους απέναντι στο τέρας του πελατειακού κομματικού κράτους που συνεχίζει να κατατρώγει τα σπλάχνα μας και τις ελπίδες μας, τόσο πριν όσο και μετά τα μνημόνια.

Η κίνηση αυτή ασφαλώς απευθύνεται σε μετριοπαθές κοινό που αυτοτοποθετείται στη σοσιαλδημοκρατία και φυσικά δεν εκφράζεται από τον Σύριζα ή τη ΔΗΜΑΡ. Εάν η κίνηση του Θεοδωράκη ή κάποια άλλη συναφή της κεντροαριστεράς από τις δεκάδες που ξεπήδησαν μέσα στην περίοδο της κρίσης, κατορθώσει να δυναμώσει και να αποσπάσει ποσοστά από τον Σύριζα, τούτο μπορεί να αποβεί πολλαπλώς θετικό για τα μελλοντικά πολιτικά πράγματα:

α) πρώτον διότι κόβει τον αέρα και την αυθάδη αλαζονεία ανώριμων πολιτικά ανθρώπων που ενώ λ.χ. αυτοπροσδιορίζονται ως αντι-μνημονιακοί, υποστηρίζουν ανθρώπους και πρακτικές που μας οδήγησαν «σούμπιτους» και στη χρεοκοπία και στα μνημόνια και

β) δεύτερον επειδή η απομάκρυνση της πιθανότητας να γίνει κάποτε κυβέρνηση ο Σύριζα, θα καταργήσει το υπάρχον νέο κομματικό δίπολο και θα απελευθερώσει και άλλους ψηφοφόρους της κεντροδεξιάς από την ανάγκη να συνεχίζουν να ψηφίζουν ΝΔ. Αφού το αντίπαλον δέος δεν θα υφίσταται πλέον, θα δρομολογηθούν αναπόφευκτα νέες εξελίξεις και πιθανώς η περιπόθητη ανανέωση σε όλο το πολιτικό φάσμα.

  Στο πλήρως αναξιόπιστο, διεφθαρμένο, δημαγωγικό ή παλαβό πολιτικό περιβάλλον που ζούμε, η Ελλάδα αναμφίβολα έχει ανάγκη νέες άφθαρτες πολιτικές δυνάμεις, δυνάμεις που θα δουλέψουν με ανιδιοτέλεια, με όραμα και πρόγραμμα, με καρδιά αλλά και με μυαλό, με γνώμονα το μακροχρόνιο εθνικό συμφέρον για την ανάταξη της χώρας.

Ωστόσο, ο συνεχιζόμενος κατακερματισμός των υγειών πολιτικών δυνάμεων, με τη συνεχή δημιουργία και σύσταση νέων κινήσεων πολιτών και κομμάτων (περί τα 150 ετοιμάζονται να κατέλθουν στις Ευρωεκλογές του 2014), δείχνει ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμη… Με κάθε επιπρόσθετο κόμμα που δημιουργείται, με κάθε νέα διαίρεση της αντιπολίτευσης που ενώ έχει κοινωνική, δεν έχει πολιτική πλειοψηφία, το παλαιό καθεστώς επιχαίρει…

Επιπλέον, αυτός ο πολιτικός κατακερματισμός σε συνδυασμό με τη γενικευμένη δυσπιστία προς τους θεσμούς, ελληνικούς, ευρωπαϊκούς και διεθνείς (το φαινόμενο είναι διεθνές μας είπε τον περασμένο Νοέμβριο ο επικεφαλής του ΟΟΣΑ), βραχυπρόθεσμα συμβάλλουν στην διατήρηση της πολιτικής ρευστότητας και της συνακόλουθης αβεβαιότητας, αναβάλλοντας περεταίρω την δυναμική και διατηρήσιμη ανάκαμψη της χώρας.

Χωρίς συνένωση των δυνάμεων της εντιμότητας και της λογικής, το κάστρο αυτού του πελατειακού πολιτικού συστήματος που μας κυβερνά με χρωματικές παραλλαγές εδώ και δεκαετίες, του άπληστου, κοντόφθαλμου και διεφθαρμένου, το οποίο παράγει μόνο ελλείμματα, χρέη, υπανάπτυξη, υποτέλεια και επαιτεία, δεν θα πέσει.

Ο εκνευρισμός  του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και η ειρωνική αντιμετώπιση από μέρους τους της κίνησης του Σταύρου Θεοδωράκη, μας χαροποιεί. Εκτιμούμε ότι είναι απόδειξη ότι η έλλογη κοινωνία δημιουργικά αγανακτισμένων πολιτών αρχίζει να κερδίζει έδαφος εις βάρος του παλαιού ή του παλαιού με προβιά νέου…

Facebook Comments