Διάβασα την απάντηση που έδωσε ο υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων  κ. Πετρόπουλος στο κρατικό ραδιόφωνο (που αλλού;) στις πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει για την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας περί αντισυνταγματικότητας βασικών διατάξεων του Κατρουγκάλειου ΕΦΚΑ. Δεν θα αναλύσω ολόκληρη την απάντηση του, διότι είναι ολοφάνερο ότι προσπαθεί να αποτρέψει κάποιο πιθανό κύμα άρνησης καταβολής εισφορών από ελεύθερους επαγγελματίες, ενόψει αλλαγής του νόμου. Θα καταπιαστώ μόνο με μία φράση του, που πιστεύω ότι αποτελεί την πεμπτουσία της αντίληψης που έχουν οι κυβερνητικοί μας για το ασφαλιστικό.

Λέει ο κ. Πετρόπουλος: ‘’Αν έχεις 500.000 εισόδημα, δεν πειράζει να δώσεις 18.000 για ασφαλιστικές εισφορές. Αν όμως έχεις 70.000 είναι ένα θέμα. Σου περιορίζει κάπως να κάνεις τις πολιτικές επιλογές επενδύσεων σαν επιχείρηση.’’  Αυτή λοιπόν είναι η λογική που έχουν για το ασφαλιστικό. Η λογική του «αφού βγάζεις, δεν πειράζει να δώσεις». Μα αν το ασφαλιστικό στηρίζεται στο «δεν πειράζει», τότε αυτός που βγάζει 500.000 δεν θα πείραζε να πληρώσει και 100.000. Πάλι θα του έμεναν 400.000 να περάσει σαν πασάς, την ώρα που άλλοι πεινάνε. Και γιατί όχι 200.000 ευρώ παρακαλώ; Τι θα πείραζε;

Έλα όμως που οι αρχές των ασφαλιστικών συστημάτων παντού στον πλανήτη δεν είναι αυτές. Το ασφαλιστικό στηρίζεται στην αρχή ‘’πληρώνω σήμερα που εργάζομαι, για να εισπράξω αναλόγως όταν δεν θα μπορώ πια να δουλεύω’’.  Η εξέλιξη αυτής της αρχής είναι το ‘’με τις σημερινές μου εισφορές πληρώνω τις σημερινές συντάξεις, για να μου πληρώνουν την σύνταξη αυτοί που θα δουλεύουν όταν γεράσω’’. Και φυσικά, ανάλογα με όσα έχεις πληρώσει και πόσα χρόνια δούλεψες, παίρνεις την ανάλογη σύνταξη. Αυτά λένε όλα τα ασφαλιστικά συστήματα σ’ όλη την υφήλιο.

Πουθενά δεν υπάρχει σύστημα που λέει ότι πληρώνεις ανάλογα με το εισόδημα σου και μάλιστα με αυξανόμενη κλίμακα, για να πάρεις ίδια ακριβώς περίθαλψη και σχεδόν ίδια σύνταξη με όλους. Αυτό που λέει ο Πετρόπουλος είναι καθαρή φορολογία. Στην φορολογία πληρώνεις ανάλογα με το εισόδημα σου και έχεις τις ίδιες απολαβές από το κράτος με όλο τον πληθυσμό. Στην αστυνόμευση, στην άμυνα, στην παιδεία, στους δρόμους, κλπ. Γι αυτό οι ελεύθεροι επαγγελματίες φώναζαν από την αρχή ότι ο νόμος Κατρούγκαλου ήταν πρόσθετος φορολογικός νόμος κι όχι ασφαλιστικός.

Λέει βέβαια ο κ. Πετρόπουλος ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κρατηθούν ζωντανά τα ταμεία έχοντας τα αποθεματικά που είναι απαραίτητα, ενώ υπενθυμίζει και την συνταγματική υποχρέωση του κράτους να εγγυάται την καταβολή των συντάξεων των πολιτών. Κατανοητά όλα αυτά. Αλλά αν το κράτος ή η κυβέρνηση καλύτερα, θέλει να πάρει χρήματα από τους πιο εύπορους ή από τις υγιείς επιχειρήσεις για να τα κατευθύνει στην επιδοματική ενίσχυση των φτωχών συνταξιούχων, τότε να το κάνει με καθαρό, διαφανή και έντιμο τρόπο. Να πει ευθέως ότι βάζει έναν φόρο που κατευθύνεται στην ενίσχυση των χαμηλών συνταξιούχων και όχι να το διαφημίζει ως ‘’δημοκρατικό και δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα’’. Για να ξέρουν τι συμβαίνει αυτοί που πληρώνουν, αλλά να ξέρουν και από πού εισπράττουν αυτοί που ενισχύονται. Διότι με το σημερινό σύστημα, απλώς εξοργίζει όσους υπερφολογούνται, δυσκολεύει αφάνταστα τις επιχειρήσεις με την αφαίμαξη που τους κάνει, ενώ δεν δημιουργεί διόλου ασφαλιστική συνείδηση σ’ αυτούς που αναμένουν να πάρουν σύνταξη.  Όλα λάθος.

Facebook Comments