Ελληνική γλώσσα…και greeklish…

Η γλώσσα είναι από τις χαρακτηριστικές ανθρώπινες διανοητικές λειτουργίες που μας διαφοροποιούν από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Επικοινωνία υπάρχει σαφώς μεταξύ των έμβιων συγκατοίκων του πλανήτη, αλλά όχι κωδικοποιημένη, μορφοποιημένη αλφαβητικά και με ιστορική συνέχεια.  Η γλώσσα όσο υποτιμημένη ή υπερτιμημένη και αν την έχουμε στο μυαλό μας, είναι μια πολύ πολύ σημαντική παράμετρος αλλά και απόδειξη της διαφορετικότητας του ανθρώπου.

Ανατομικά, διανοητικά αλλά και κοινωνικά καθώς και επιστημονικά, η γλώσσα εχει συμβάλλει καταλυτικά. Την υψηλής περιεκτικότητας, πυκνότητας και ανάλυσης γλώσσα ενός λαού/φυλετικής ομάδας, οφείλουμε να την εξετάσουμε αμφίδρομα. Αφενός η ανάγκη του να εκφράσεις αυτη την λεπτή έννοια σε έκανε να δημιουργήσεις τον έκαστο όρο/λήμμα και αφετέρου η δημιουργία του όρου αυτού σε έκανε να αντιλαμβάνεσαι με μεγαλύτερη και διαφορετικότερη ακρίβεια την πραγματικότητα.

Για παράδειγμα, ο όρος της δημοκρατίας για τον οποίο μονο κομποροσυνη μπορούμε να νιώσουμε καθώς ειναι made in Greece, είναι σημαντικός πρώτον γιατι ηταν τόση η ανάγκη του πολίτη των Αθηνών να εκφράσει αυτόν τον όρο. Δηλαδή, με λίγα λόγια, η μαγκιά του έλληνα τότε ηταν το γεγονός πως είχε φτάσει σε τετοιο σημείο τρέλας να πει να ζήσει και να δημιουργήσει ενα πολίτευμα ισονομίας και ισότητας που έφτιαξε την λέξη δημοκρατία και έζησε μεσα σε αυτη. Σε αντιδιαστολή με την λέξη αυτη έφτιαξε και την λέξη τυραννία αργότερα με το καπέλωμα τους απο την Σπάρτη.

Άρα μεχρι τωρα είδαμε πως δεν ειναι απλως η χρονολογική πρωτιά μας σε όρους που δανείσαμε (sic),  στον κόσμο, αλλα η σπουδαιότητα του ότι ΤΟΤΕ είχαμε την ανάγκη να τα πούμε, να τα περιγράψουμε και να ζήσουμε μεσα σε αυτα.

Η γλώσσα σήμερα παίζει σημαντικότατο ρόλο σε ολες τις επιστήμες. Σε έρευνες, σε αναλύσεις, σε στατιστικές, σε κλινικες έρευνες κλπ. Η γλώσσα και η ανάλυση της δινουν σωστα η λάθος συμπεράσματα ακόμα και στην πιο στεγνά μαθηματικοτεχνικη ανάλυση. Η απόδοση, καθώς και το ιδιο το ερωτηματολόγιο και η δομή του άλλαζε τα αποτελέσματα και αποδίδει στατιστικά σημαντικά ή μη αποτελέσματα, κοντα ή μακρια απο την πραγματικοτητα μας.

Υπάρχει ακόμα ομως ελληνική πρωτιά στην γλώσσα; Χαίρει η γλώσσα μας σεβασμού η ειναι ενα αντικείμενο μουσειακής αξίας απλως; Ειναι ζωντανή;

Η ελληνιστική περίοδος, μας άφησε ενα περίπλοκο πολυτονικό σύστημα το οποίο αγνοούσαν οι αρχαίοι, και στο Λύκειο παντα σκεφτόμουν, ποιος να ηταν ο σαδιστικής φύσης λόγος που το υιοθετήσαμε στην εκπαίδευση μας. Έπειτα περάσαμε στην Βυζαντινή περίοδο, η πρωτη τραγωδία κατεμε γιατι εκει βασίστηκε κατα το μάλλον ή το ηττον η επομενη version που ηταν πλέον η καθαρεύουσα (sic) και η καβαφικού τύπου καθαρευουσιανικη δημοτικιζουσα. Ζήσαμε και μεσαίωνα και εχουν δείγματα γραφής πολλα παρόλο που δεν ειναι δημοφιλή. Ζήσαμε και ερωτοτραγουδιστες (βλ. Τροβαδούρους και τρουβερους στην Ευρώπη ).

Έρχεται, λοιπόν, η πρώτη μεγάλη σύγκρουση -καιρός της ήταν. Μιλάμε για εποχή Ραλλη, εκει στα 197… κάτι. Δημοτική και καθαρεύουσα. Διαμάχες, ομιλίες, το τελος του κόσμου για κάποιους, διχασμός, προοδευτικοί και μη, καθώς και τύποι που αντάλλασσαν στρατόπεδα.

Αλλά οχι αγαπητοί μου, σήμερα είναι η μεγαλύτερη σύγκρουση, όταν κάποιος μου στέλνει μηνύματα με greeklish. Πολλά εχει περάσει ο καθειμαγμενος τούτος τόπος αλλα την τρελα μου για την ανορθογραφία ή τα greeklish δεν την είχε ματαδει. Ούτε φιλόλογος ειμαι, και σίγουρα εχω διαβασει κατα μέσο όρο όσα βιβλία εχει διαβασει ο μέσος ελληνες της ηλικίας μου. Προς θεού λοιπον δεν υπάρχει κανενα ελιτίστικο υφακι στο ζητημα. Είναι ομως αυτο το περιττό αυτού του νεολογισμου που με κανει να θυμώνω. Σε τίποτα δν εξυπηρετεί να γράφεις λάθος ή με λατινικούς χαρακτηρες μια λέξη. Δεν ειναι γλωσσική μετεξέλιξη. Δεν ειναι ζωντάνια. Δεν εχει ιδεολογικοπολιτικούς λόγους. Δεν ειμαι ορθογραφική επανάσταση. Δεν προσφέρει καν ταχύτητα. Τα κινητα εχουν ελληνικο λεξικό με το οποίο θα εγραφες πιο γρηγορα την σωστη λέξη. Χιούμορ, εντυπωσιασμός ή χαριτωμενια, για εμενα ειναι απλως κρίμα. Μου αρέσει να σκέφτομαι έκ του αποτελέσματος και αυτού του τύπου η απόδοση των ελληνικών δεν βοηθάει ούτε εξελίσσει τιποτα. Ο Μπαμπινιώτης είχε πει πως η λέξη “ορθάδικο” ειναι δόκιμος όρος, καθώς εκφράζει εναν τρόπο τύπο και τόπο διασκέδασης. Η γλώσσα ειναι ζωντανή και εξελίσσεται. Προσθαφαιρέσεις ειναι αν μη τι άλλο λογικό και γοητευτικό, – συμπληρώνω, να υπάρχον. Ο όρος “orthadiko” ομως που ακριβώς χρησιμεύει ….;