Η κόρη μου Ελισάβετ είναι 18. Μαθήτρια της Γ Λυκείου με μέσο όρο στρογγυλό 20, στο προωθημένα τμήμα στα Αγγλικά με διπλώματα Β2 στα Γερμανικά και C1 στα Γαλλικά. Θα μπορούσε να μπει σε όποιο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα ήθελε. Αλλά, αν και θα δώσει Πανελλαδικές εξετάσεις, το μόνο που ξέρει σίγουρα είναι ότι θέλει να φύγει στο εξωτερικό, στην Αγγλία, να σπουδάσει, να ζήσει και να κάνει καριέρα εκεί. Και για να το πετύχει είναι αποφασισμένη να εργάζεται παράλληλα με τις σπουδές της.

Προσπαθώ να την μεταπείσω. Όχι μόνο γιατί θα ζει μακριά μου και θα μου λείπει αφάνταστα. Αλλά και γιατί δεν αντέχω στο ότι η αγαπημένη μου πατρίδα χάνει τα καλύτερα παιδιά της.

Καθημερινά βλέπω ότι την ίδια άποψη με την Ελισάβετ έχουν οι φίλοι, οι συμμαθητές της, οι γνωστοί της. Όλοι θέλουν να φύγουν και να ζήσουν στο εξωτερικό. Και δυστυχώς έχουν δίκιο. Η σημερινή Ελλάδα δεν τους παρέχει προοπτικές για το μέλλον. Είναι μια χώρα, που γερνάει και πολύ φοβάμαι ότι πεθαίνει.

Ακόμα και δικοί μου γνωστοί, 40αρηδες και 50αρηδες, γιατροί, μηχανικοί, στελέχη επιχειρήσεων κοκ που δεν βρίσκουν εδώ δουλειά αναζητούν μετεγκατάσταση στο εξωτερικό. Όπου να είναι. Ακόμα και στη Μέση Ανατολή, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία. Η Ελλάδα μας χάνει τα καλύτερα μυαλά της, τους ικανότερους επαγγελματίες κι επιστήμονες.

Ματώνει η καρδιά μου. Γιατί αν αυτή την τάση δεν την αντιστρέψουμε άμεσα, τότε η Ελλάδα θα καταντήσει μια χώρα γερόντων. Υπολογίζεται ότι σε 4-5 δεκαετίες οι άνω των 65 θα είναι όσοι κι οι κάτω των 65 έλληνες μόνιμοι κάτοικοι. Κι οι κάτω των 65 θα είναι οι λιγότερο ικανοί, οι λιγότερο μορφωμένοι, οι λιγότερο εργατικοί. Η Ελλάδα μας θα πεθάνει αν αυτή την πραγματικότητα δεν την αλλάξουμε. Αυτό είναι το μακράν μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας. Κι αυτό καν δεν το συζητάμε. Θλίβομαι βαθιά.

 

Facebook Comments