Αν κάποιος παρακολούθησε τις δηλώσεις των κ. Μητσοτάκη και Μακρόν, αλλά και τις πληροφορίες για τη συζήτηση του κ. Μητσοτάκη με τους δημοσιογράφους που τον συνόδευσαν στο ταξίδι του, ίσως παρατήρησε ότι μια λέξη απουσίαζε. Η λέξη «πλεονάσματα».

Όχι ότι το θέμα δεν συζητήθηκε πίσω από τις κλειστές πόρτες του Ελιζέ. Το ζήτημα, όμως, είναι πώς θέτεις ένα ζήτημα. Εξ ου και, όταν ερωτήθηκε, ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε ένα πολύ ενδιαφέρον «λεκτικό», για να απαντήσει στους Έλληνες δημοσιογράφους.«Όταν βρισκόμαστε σε μια αναπτυξιακή παγίδα πρέπει να χρησιμοποιούμε όλα τα εργαλεία. Η έμφαση στην ανάπτυξη ως απόλυτη προτεραιότητα είναι κάτι που συμμεριζόμαστε απόλυτα», τόνισε ο κ. Μητσοτάκης με νόημα. Με μια πρώτη ματιά, η έμφαση στην ανάπτυξη δεν λέει πολλά, καθώς ο στόχος των μεγαλύτερων ρυθμών ανάπτυξης είναι σαφής και διακεκηρυγμένος από κάθε ελληνική κυβέρνηση, αν και με φτωχά αποτελέσματα το τελευταίο διάστημα.

Υπάρχει, όμως, μια σημαντική παράμετρος, όπωςεξηγούν οι «γαλλομαθείς»: η ανάπτυξη είναι για τη γαλλική κοινωνία και τη γαλλική πολιτική τάξη η νομιμοποιητική βάση για την ύπαρξη του ευρώ, αλλά ακόμα και των προγραμμάτων δημοσιονομικής σταθεροποίησης. Συνεπώς, στη Γαλλία το επιχείρημα περί οικονομικής ορθοδοξίας και ισοσκελισμένων προϋπολογισμών δεν «γράφει» τόσο καλά, όσο η αναπτυξιακή προοπτική που γεννάται από τη μείωση των πλεονασμάτων. Εξ ου και ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε να επικεντρώσει τη ρητορική του στην αναπτυξιακή παράμετρο, προκειμένου να τεκμηριώσει τη συναντίληψη με τον κ. Μακρόν επί του ζητήματος.

Με άλλα λόγια, στην προσέγγιση με τη Γαλλία, το «γαλλικό κλειδί» για το ζήτημα δεν είναι άλλο παρά η αναπτυξιακή δυναμική και οι πολιτικές που μπορούν να την εγγυηθούν.

Ο εξ απορρήτων

Facebook Comments