H θέση της αντιπολίτευσης σε μια συγκυρία σαν τη σημερινή είναι περίπου και ευλογία και κατάρα. Κατάρα, διότι στον πόλεμο η θέση του στρατηγού χωράει μόνο έναν και οι υπόλοιποι ακούγονται ελάχιστα. Ευλογία, από την άλλη, γιατί ό,τι και να πεις, εύκολο είναι και χωρίς συνέπειες. Το λούκι το τραβάει άλλο. Και, μην έχετε αμφιβολία ότι, αν τα είχε κάνει μαντάρα ο Μητσοτάκης, μπορεί η επιχειρηματία του ΣΥΡΙΖΑ να ακουγόταν σε πολλούς ως…λογική. 

Εδώ, όμως, υπάρχει ένα θεμελιώδες ζήτημα: επιδοτείς την ανεργία ή την εργασία; Με άλλα λόγια, μπορεί το κράτος και να απαγορεύει τις απολύσεις και να επιδοτεί το 100% των μισθολογικών απολαβών ενός εργαζομένου, όταν μειώνονται οι ώρες απασχόλησής του; Κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, ίσως γίνεται. Δεν μας το έχει πει και ακριβώς. Με βάση τα πραγματικά νούμερα, όμως, και αν θέλουμε και να διατεθούν κεφάλαια σε άλλους παραγωγικούς τομείς της οικονομίας και να μείνουν εφεδρείες για τη συνέχεια, πρέπει να διαλέξει κανείς. 

Η κυβέρνηση παρουσίασε ένα σχήμα που διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας στις πληττόμενες επιχειρήσεις, με κάποιες μισθολογικές απώλειες για τους εργαζομένους. Είναι ψέμα ότι αυτόματα χάνει κανείς το 20% του μισθού του, αν τεθεί σε καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, το πιθανότερο είναι ότι κάτι χάνει. Το δίλημμα εδώ, όμως, εξ αρχής ήταν: χάνεις κάτι και κρατάς τη δουλειά ή χάνεις τη δουλειά και ψάχνεις να επιβιώσεις σε μια νεκρή αγορά, χωρίς ανοίγματα;

Η κυβέρνηση, έστω και με έναν μηχανισμό που δεν είναι τέλειος, επιλέγει να διατηρηθούν θέσεις εργασίας. Θα υπάρξουν απώλειες. Αλλά ο τετραγωνισμός του κύκλου δεν είναι εφικτός. Εκτός αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γυρίσει στα προμνημονιακά μαθηματικά…

Ο εξ απορρήτων

Facebook Comments