Ο Λιάκος αποδοκιμάζει από τα αριστερά το πρωτοσέλιδο της «Αυγής»

Με νέα του ανάρτηση στο Facebook επανέρχεται ο Αντώνης Λιάκος. Αυτήν την φορά μίλησε για το διχαστικό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Αυγή» με τίτλο «Δεν είναι αθώοι».

Μάλιστα, ο κ. Λιάκος τόνισε ότι «το σύνθημα “δεν είναι αθώοι” έχει ένα συγκεκριμένο νοηματικό βάρος» και ειδικότερα ανέφερε:

Το σύνθημα «δεν είναι αθώοι» έχει ένα συγκεκριμένο νοηματικό βάρος. Καθιερώθηκε για την δίκη της Χρυσής Αυγής για εγκληματικές ενέργειες σε μια ποινική δίκη με εξόχως πολιτικό νόημα, αλλά ποινική δίκη. Φυσικά τις αιτίες ανόδου της Χρυσής Αυγής οφείλουμε να τις αναζητήσουμε και σε πολιτικό και σε ιστορικό επίπεδο. Όχι για να προσμετρήσουμε ποινές, αλλά να καταλάβουμε το βάθος και την πολυπλοκότητα της επανεμφάνισης του ναζισμού μέσα από τις πρόσφατες ιστορικές μας περιπέτειες. Π.χ. το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή απέκτησε μαζικό ακροατήριο στις πίστες του Μακεδονικού, δεν καθιστά τους Μακεδονομάχους συνενόχους με την ποινική σημασία του όρου. Άλλο οι κοινωνικές, ιδεολογικές, πολιτικές αιτίες, άλλο η απόδοση  ενοχής.

Η μνησικακία της ΝΔ, η οποία εκδηλώθηκε, μετά την απόφαση, με ψεύδη είτε για την προέλευση της ΧΑ από τα κινήματα διαμαρτυρίας και τις πλατείες των αγαναχτισμένων, είτε με την δήθεν προετοιμασία  ποινικών κωδίκων  για την  ελάφρυνση των ποινών, είτε για τη συμπόρευσή της στο κοινοβούλιο –παρά τα στατιστικά στοιχεία που δείχνουν το ακριβώς αντίθετο, δεν μπορεί να βρει ως αντίδοτο τη χρησιμοποίηση του ίδιου συνθήματος «δεν είναι αθώοι» απέναντι στους ηγέτες της Δεξιάς. Η πολιτική, όπως και η αναζήτηση ιστορικών ευθυνών δεν γίνεται με όρους ένοχος-αθώος, ούτε με λογική αναζήτησης ποινικών ευθυνών. Ένα πράγμα οι ποινικές ευθύνες, ένα εντελώς διαφορετικό οι πολιτικές και ιστορικές ευθύνες και αιτίες.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος  τα αριστερά έντυπα και οι προοδευτικοί πολίτες να ακολουθήσουν,  έστω αμυνόμενοι,   το παράδειγμα του  θεατρικού συγγραφέα  Δημήτρη  Δημητριάδη. Εκφράζει ένα κόσμο που στα προηγούμενα χρόνια συναγωνιζόταν σε ένα δεξιό εικονοκλαστισμό – και  βυθίζεται  τώρα στον φανατισμό και τη ρυπαρογραφία.  Αφενός η πανδημία, αφετέρου η καταδίκη της Χρυσής Αυγής έθεσαν τέλος σε αυτού του είδος τις εξυπνάδες. Αλλά αυτά τα ίδια τα γεγονότα εξάντλησαν και τα αριστερά στερεότυπα. Η νέα εποχή χρειάζεται καινούργια προσέγγιση.