Κλιματική αλλαγή και πράσινα άλογα

H Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δανεισθεί 750 δισεκατομμύρια για να τα διαθέσει στις χώρες μέλη υπό μορφή δανείων και επιχορηγήσεων να βοηθήσει τα μέλη της για μια βιώσιμη, ανθεκτική ανάκαμψη, από τις τις άμεσες οικονομικές και κοινωνικές ζημίες που προκλήθηκαν από την πανδημία του κορονοϊού.

To νέο οικονομικό πακέτο είναι αναγκαίο και άμεσο για την ενίσχυση πολιτών και επιχειρήσεων. Όμως δεν νομίζω πως είναι αρκετό να αντισταθμίσει τις οικονομικές ζημίες που υπέστησαν μέχρι σήμερα οι οικονομίες των χωρών μελών, τα εκατομμύρια πολιτών και επιχειρήσεων που υπολογίζονται σε τρισ. ευρώ.

Ειδικά όταν άνω από το 30% των χρημάτων, 250 δισεκατομμύρια ευρώ, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα τα διαθέσει αποκλειστικά για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, που έχει δεσμευτεί η ηγεσία της ΕΕ με την συμφωνία του Παρισιού. Σε μία από τις ιστοσελίδες της, με μεγάλους τίτλους η ΕΕ  διατυμπανίζει ότι “Το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται από έναν υγιή πλανήτη”.

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πόσο άρρωστος ή υγιής είναι ο πλανήτης μας και είμαι βέβαιος ούτε οι φαντασιόπληκτοι ηγέτες της ΕΕ γνωρίζουν. Όμως γνωρίζω πόσο άρρωστη είναι η ελληνική οικονομία και οι οικονομίες των άλλων μελών της ΕΕ, πόσες χιλιάδες μικρομεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις έχουν καταστραφεί, πόσοι πολίτες έχασαν τις δουλειές τους και το κραυγαλέο γεγονός ότι άνω 30% των Ελλήνων ηλικίας 16-24 ετών παραμένουν άνεργοι χωρίς να έχουν ελπίδες για το μέλλον.

Θα είναι καλό για την ΕΕ, να επανεξετάσει τις προτεραιότητες της και να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οικονομίες, πολίτες, επιχειρήσεις της Ελλάδας και άλλων χωρών και να βάλλει φρένο στις πράσινες φαντασιώσεις των γκλομπαλιστών ηγετών της.

Για τουλάχιστον 50 χρόνια ακούμε προβλέψεις για καταστροφή του πλανήτη ή ότι εχομε δέκα χρόνια περιθώρια ζωής. Στην δεκαετία του 70, οι προβλέψεις μιλούσαν για το τέλος της ανθρωπότητας από παγκόσμια  ψύξη του πλανήτη και στην δεκαετία του 80 το τέλος θα ερχόταν όχι από ψύξη αλλά από υπερθέρμανση (global warming) του πλανήτη. Τα ίδια ακούμε τις τελευταίες 2 δεκαετίες κάτω από το νέο όνομα κλιματική αλλαγή.

Τώρα έχομε την συμφωνία του Παρισιού όπου οι υποστηρικτές οραματίζονται και πάλι να σώσουν τον πλανήτη από καταστροφικές κλιματικές αλλαγές.  Η προσοχή είναι στραμμένη στο κλείσιμο μονάδων παραγωγής ενέργειας με άνθρακα, που θα οδηγήσει στην μείωση εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και στην αντικατάσταση των με ανεμογεννήτριες και άλλες πηγές καθαρής ενέργειας.

Είναι δύσκολο να λάβει κανείς σοβαρά την συμφωνία του Παρισιού που οι στόχοι της  δείχνουν να  εξυπηρετούν περισσότερο πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και όχι το περιβάλλον. Απόδειξη;

Πέρυσι, σημειώθηκε νέο ρεκόρ μείωσης χρήσης άνθρακα, με το κλείσιμο εργοστασίων στην Αμερική και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ισχύος 11,3 γιγαβάτ (gigawatt) και 10,1 γιγαβάτ αντιστοίχως. Αν λάβομε υπ’ὀψιν το κλείσιμο παρομοίων εργοστασίων σε άλλες χώρες, το παγκόσμιο σύνολο της μείωσης του άνθρακα ήταν ισχύος 37,8 gigawatt.

Πράγματι αυτή είναι μία σημαντική μείωση χρήσης άνθρακα. Όμως, όσο τεράστια ήταν αυτή η μείωση, αντισταθμίστηκε από ακόμη μεγαλύτερες αυξήσεις στη χρήση άνθρακα από μία μόνο χώρα: την Κίνα.  Συγκεκριμένα,  πέρυσι η Κίνα ξεκίνησε νέα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας με κάρβουνο συνολικής ισχύος 38,4 γιγαβάτ. Αυτή η αύξηση δεν αντιστάθμισε μόνο τις μειώσεις ρεκόρ που είχαμε στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά αύξησε την συνολική ποσότητα χρήσης άνθρακα.

Τι συμβαίνει; Πολύ απλά, οι ηγέτες της ΕΕ και των χωρών που υπέγραψαν την συμφωνία του Παρισιού, ενώ κλείνουν τα δικά τους εργοστάσια, έκαναν εξαίρεση για την Κίνα, η οποία είναι ο μεγαλύτερος ρυπαίνων στον κόσμο, που θα μπορεί να κτίζει εργοστάσια άνθρακος για τα επόμενα 13 χρόνια, με την υπόσχεση ότι μετά το 2030 θα ακολουθήσει τις οδηγίες για την εφαρμογή της συμφωνίας του Παρισιού.

 Προφανώς οι πράσινοι οραματιστές νομίζουν η Κίνα βρίσκεται σε άλλο πλανήτη ή ότι μόνο εργοστάσια άνθρακος της Ευρώπης και Αμερικής καταστρέφουν τον πλανήτη. Τουλάχιστον τώρα γνωρίζομε, αν ο πλανήτης θα καταστραφεί σε 10 χρόνια όπως μας προειδοποιούν ξανά, η αιτία θα είναι η Κίνα. 

Όμως η κοροϊδία δεν σταματά εδώ.  Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Αμερική και άλλες ανεπτυγμένες χώρες, αλλά όχι η Κίνα, υποχρεούνται βάσει της συμφωνίας να καταβάλλουν συνολικές συνεισφορές 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως για δράσεις για την κλιματική αλλαγή. Η ΕΕ και τα μέλη της είναι ο μεγαλύτερος χορηγός δημόσιας χρηματοδότησης για το κλίμα. Το 2019, οι πληρωμές σε αναπτυσσόμενες χώρες ξεπέρασαν τα 23 δισεκατομμύρια ευρώ, που πολύ πιθανόν, ένα σημαντικό ποσό των χρημάτων,  κατέληξε σε ελβετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς δικτατόρων και άλλων ηγετών αυτών των χωρών. Η συμμετοχή τους στην Συμφωνία είναι περισσότερο για να αρμέγουν χρήματα και όχι από έννοια για το περιβάλλον.

Επίσης οι χώρες που συμμετέχουν στην Συμφωνία μπορούν να αποσυρθούν όποτε θέλουν ή να μη εφαρμόσουν τους κανονισμούς δίχως κυρώσεις.  Αυτό συμβαίνει με πολλές χώρες, που εξαρτώνται περισσότερο από τα ορυκτά καύσιμα ή έχουν βιομηχανίες υψηλής έντασης άνθρακα που απασχολούν σημαντικό αριθμό ατόμων. Μετάβαση σε καθαρές τεχνολογίες είναι πολύ δύσκολη, γιατί θα οδηγήσει χιλιάδες άτομα στην ανεργία και απαιτούν τεράστια επενδυτικά κεφάλαια.

Η ΕΕ υπόσχεται να δώσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε χώρες όπως η Ελλάδα, για μετεκπαίδευση χιλιάδων εργατών που θα χάσουν τις δουλειές τους από το κλείσιμο των εργοστασίων παραγωγής ενέργειας με άνθρακα, για να βρουν νέες θέσεις εργασίας. Αναρωτιέμαι για το τι είδους θέσεις εργασίας μιλάει η ΕΕ, όταν στην Ελλάδα, η ανεργία ήδη κυμαίνεται μεταξύ 16-18% και το 30% των νέων παραμένουν άνεργοι.

Ίσως οι ηγέτες της ΕΕ, θα μπορούσαν τουλάχιστον να μας εξηγήσουν, πως σχεδιάζουν να σώσουν τον πλανήτη, όταν για κάθε εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας με άνθρακα που κλείνει η Ευρώπη, η Κίνα κτίζει ένα καινούργιο. Επίσης στην Ελλάδα, ενώ η ελληνική κυβέρνηση στοχεύει να κλείσει τα εργοστάσια λιγνίτη σε λίγα χρόνια, η διπλανή Τουρκία ήδη απεφάσισε να αυξήσει την χωρητικότητα των μονάδων παραγωγής ενέργειας με κάρβουνο σε 30 γιγαβατ μέχρι το 2023.

Το πρόβλημα με τα πράσινα όνειρα που έχουν οι σημερινοί ηγέτες είναι ότι τα πιστεύουν. Όμως όνειρα και πραγματικότητα δεν είναι το ίδιο. Ρωτήστε τους κινέζους!