Η κατάρρευση των παγκόσμιων χρηματιστηρίων και χρηματαγορών, έχει προκαλέσει δικαιολογημένα έντονο φόβο ότι επέρχεται μια παγκόσμια ύφεση. Ισχυρή παράγοντες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπως ο Μπιλ Γκέιτς και ο Ελόν Μασκ, προειδοποιούν ότι η επερχόμενη κρίση μπορεί να είναι μεγαλύτερη από ότι όλο το τελευταίο διάστημα.

Κάποιοι μάλιστα φοβούνται ένα παγκόσμιο Κράχ, παρόμοιο αυτού του 1929. Ήδη, η ενεργειακή κρίση, συνεπεία της πανδημίας και του πολέμου στην Ουκρανία, εξελίσσεται χειρότερα κι από αυτή του 1973, της χειρότερης δηλαδή ενεργειακής κρίσης της σύγχρονης εποχής. Ενώ το ίδιο διάστημα η ακρίβεια κι ο πληθωρισμός, που λαμβάνουν πρωτοφανείς διαστάσεις μετά απο μια μακρά περίοδο ανάπτυξης, χαμηλών επιτοκίων, ανταγωνισμού στις τιμές, υποχρεώνει τις κεντρικές τράπεζες, όπως η Ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ κι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, να αυξήσουν τα επιτόκια δανεισμού για να συγκρατήσουν τις πληθωριστικές πιέσεις. Με αποτέλεσμα όμως την μείωση της ανταγωνιστικότητας, την αύξηση του κόστους του χρήματος, την αποεπένδυση και τις επακόλουθες απολύσεις και την αυξημένη ανεργία.

Όλα αυτά προοιωνίζονται μοιραία δραματικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας της παγκόσμιας οικονομίας κι αυξημένους κινδύνους, εν μέσω μεγάλης αβεβαιότητας και ρευστότητας. Μέχρι το τέλος του 2022 η τις αρχές του 2023, προβλέπεται πως όλες σχεδόν οι μεγάλες κι εύρωστες οικονομίες της Δύσης θα εισέλθουν σε καταστάσεις ύφεσης, το μέγεθος κι η διάρκεια της οποίας δεν μπορούν ακόμα σήμερα να προβλεφθούν. 

Ζούμε σε πρωτοφανείς καταστάσεις και περιόδους. Ουσιαστικά ζούμε σε συνθήκες ενός άτυπου παγκόσμιου πολέμου. Ίσως όχι με την μορφή που τον βίωσαν οι γονείς κι οι παππούδες μας τη δεκαετία του 1940. Αλλά, τηρουμένων των αναλογιών, είναι ο Παγκόσμιος Πόλεμος της γενιάς, με απρόβλεπτες συνέπειες σε οικονομικό, κοινωνικό ακόμα και σε στρατιωτικό επίπεδο, εφόσον ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχιστεί κι επεκταθεί.

Ενώ μεγάλο μέρος του κόσμου, ιδίως στις φτωχότερες χώρες του κόσμου, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής και της πιθανότατης επισιτιστικής κρίσης, μπορεί να αντιμετωπίσει έναν φοβερό λοιμό. Οδηγώντας εκατομμύρια συνανθρώπων μας στον θάνατο από ασιτία. Κι άλλα πολλά εκατομμύρια στο δρόμο προς την ασύντακτη μετανάστευση μέσα σε συνθήκες δυστυχίας κι απόγνωσης. Οι κίνδυνοι μιάς τόσο οδυνηρής πραγματικότητας είναι ορατοί δια γυμνού οφθαλμού. Κι όποιος κοντόφθαλμα αρνείται να δει αυτή την πραγματικότητα και μένει προσηλωμένος σε μια «κανονικότητα», που δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να επανέλθει σύντομα, γίνεται μέρος του ακανθώδους αυτού προβλήματος. Κι όχι της λύσης του.

Μπροστά σε αυτή την οδυνηρή κατάσταση, η Ελλάδα, που μετά από μια επαχθή 12ετή περίοδο σκληρών μνημονίων, εξέρχεται από αυτά βαριά λαβωμένη, πρέπει με σχεδιασμό, υπευθυνότητα, προγραμματισμό και μεγάλη προσοχή να πάρει τα μέτρα της. Χωρίς κραυγές, λαϊκισμούς κι ανευθυνότητα, που δυστυχώς διαχέονται από την αντιπολίτευση, που δεν έχει διδαχτεί από τα σφάλματα της και συνεχίζει να συμπεριφέρεται ανεύθυνα, διαμορφώνοντας κι ενισχύοντας ένα τοξικό κλίμα στην κοινωνία, την οικονομία, το πολιτικό σύστημα ενόψει εκλογών.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, παρά τα όποια σφάλματα της στη διαχείριση πρωτοφανών καταστάσεων, που δεν είχαμε ξαναζήσει, φαντάζει ως η μόνη υπεύθυνη λύση για την αντιμετώπιση της ζοφερής πραγματικότητας. Κι εκτιμώ ότι αυτό το αντιλαμβάνεται η πλειοψηφία των Ελλήνων, που θα αποδείξει την εμπιστοσύνη του προς τον πρωθυπουργό και το κυβερνών κόμμα, όταν έρθει η ώρα να στηθούν οι κάλπες.

Facebook Comments