H βιασύνη της κυβέρνησης για την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης δεν είναι καθόλου τυχαία. Είναι δεδομένο ότι όσο καθυστερεί, τόσο το βουνό των νέων μέτρων θα μεγαλώνει, τόσο θα φουντώνουν οι κοινωνικές αντιδράσεις, τόσο η δυσαρέσκεια θα αρχίσει να καταβάλει όλο περισσότερους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, και το κυριότερο, ο κίνδυνος να συνδεθεί η πρώτη αξιολόγηση με την δεύτερη και πιο δύσκολη και να πάει πακέτο με αυτήν, μεγαλώνει. 

Επίσης ο Σόιμπλε θα έχει και περισσότερο χρόνο να ετοιμάσει την επαναφορά του σχεδίου Grexit, αφού θα αρχίσει και πάλι να «βράζει» βλέποντας να μην τηρούνται τα συμφωνηθέντα (μεταρρυθμίσεις και χρονοδιαγράμματα). Όπως σημειώνει και η Wall StreetJournal  «ο κ. Σόιμπλε βλέπει την Ελλάδα ως τον αδύναμο κρίκο όχι μόνο για το ευρώ αλλά και για τον έλεγχο των συνόρων της Ευρώπης απέναντι στη μετανάστευση και θα καλωσόριζε μια νέα συζήτηση για Grexit αυτή τη χρονιά».

Άλλωστε όπως επισημαίνουν κύκλοι της ΕΕ, ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ μαζί με τον Πολ Τόμσεν, έχουν αναλάβει το θέμα «Ελλάδα» και οι απόψεις τους για το τι πρέπει να γίνει, συγκλίνουν. Ο Σόιμπλε πάντα ήταν ο «κρυφός» επικεφαλής των Eurogroup που είχαν θέμα τη χώρα μας.

Η επιχείρηση «να ξεμπερδεύουμε με την αξιολόγηση» ξεκίνησε με την περιοδεία Τσακαλώτου στους ομολόγους του στις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και συνεχίζεται με τις συναντήσεις που έχει ο Αλέξης Τσίπρας στο Νταβός, και κυρίως το ραντεβού με την Κριστίν Λαγκάρντ.

Αν λοιπόν επιβεβαιωθούν τα σενάρια – που δεν είναι μόνο… σενάρια – ότι η αξιολόγηση που ήταν να κλείσει τον Φεβρουάριο, πάει για Απρίλιο –Μάιο, τότε όχι μόνο τα 5,7 δισ. ευρώ της δόσης δεν θα έρθουν έως τότε, αλλά, το πιο επικίνδυνο, θα συμπέσει με την δεύτερη αξιολόγηση, η οποία «κουβαλάει» μέσα της ένα νέο πακέτο δημοσιονομικών μέτρων, το νέο Μεσοπρόθεσμο.

Και μπορεί ο Ευκλείδης Τσακαλώτος να… κόπτεται ότι δεν έχει ενημερωθεί για κάποια απαίτηση των δανειστών για περαιτέρω μέτρα το 2016 πάρα μόνο όσα «λέει» το μνημόνιο για το 2017-2018, ωστόσο πηγές από τις Βρυξέλλες από τις αρχές Δεκεμβρίου έχουν κάνει λόγο για δημοσιονομικό κενό 900 εκατ. στον προϋπολογισμό του 2016, ενώ έγγραφο από το Euro Working Group του Νοεμβρίου που είδε το φως της δημοσιότητας, αποκαλύπτει ότι από τότε το ΔΝΤ ζητούσε περαιτέρω μέτρα.

Με δεδομένο πάντως ότι η πρώτη αξιολόγηση κουβαλάει και την κληρονομία των όσων δεν έκλεισαν στο δεύτερο πακέτο των προαπαιτούμενων το 2015, και όχι μόνο τα προγραμματισμένα για αυτό το τρίμηνο μέτρα, ο κίνδυνος να μεταφερθεί για το β’ τρίμηνο και το διάστημα Απριλίου-Μαΐου είναι ορατός.

Το Μεσοπρόθεσμο, το οποίο αρχικά προβλεπόταν να λήξει το 2019, θα παραταθεί μέχρι και το 2020. Αυτό θα πρέπει να χαραχτεί την άνοιξη με βάση και τα επίσημα τελικά στοιχεία που θα υπάρχουν τότε για την δημοσιονομική πορεία του 2015. Τότε θα γίνει και ο…λογαριασμός για πιθανά νέα μέτρα, ενός εμβόλιμου νέου μνημονίου, ουσιαστικά.

Τραπεζίτες και επιχειρηματίες υπογραμμίζουν ότι η δεύτερη αξιολόγηση είναι αυτή που θα κρίνει «τα πάντα» για την οικονομία. Αυτή είναι που θα δώσει το θετικό έναυσμα για την επιστροφή στην ανάπτυξη ή θα επαναφέρει τα σενάρια του Grexit και τις μνήμες του περασμένου καλοκαιριού. Αν λοιπόν πάει πακέτο με την πρώτη αξιολόγηση τότε τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ.  

Αρκεί να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με το μνημόνιο, το διάστημα Απριλίου-Μαΐου ξεκινά να ισχύει το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, πρέπει να γίνει η μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος και ξεκινά και το νέο κεντρικό σύστημα προμηθειών, ενώ τον Ιούνιο πρέπει να ολοκληρωθούν 29 συνολικά δράσεις μεταξύ των οποίων ο εξορθολογισμός των διαδικασιών των ασφαλιστικών εισφορών, η επανεξέταση της αποτελεσματικότητας του πλαισίου αφερεγγυότητας, η αξιολόγηση/αντικατάσταση μελών των διοικητικών συμβουλίων των τραπεζών και η εφαρμογή των συστάσεων της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ.

Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι ο χρόνος είναι… μέτρα για την κυβέρνηση και όσο περνά, τόσο πιο γρήγορα θα αρχίσει να… μετρά και αντίστροφα για αυτήν…

Facebook Comments