Παρά φύσιν κυβερνώντες

“Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική, το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου” γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης στο “Άξιον Εστί”. Κάποιοι ωστόσο, που είχαν την αξίωση να κυβερνήσουν αυτό το λαό κι αυτό τον τόπο, όχι μόνο δεν γνώρισαν και δεν περπάτησαν ποτέ αυτές τις αμμουδιές αλλά προτίμησαν μια ζωή στα λασπόνερα του Μαρξισμού και της πολιτικής τους ιδεοληψίας. Αγάπησαν το σκοτάδι γιατί δεν άντεχαν στο φως. Κι αυτό το σκοτάδι που αυτοί θεωρούν “σωτηρία” θέλουν τώρα να το επιβάλλουν στην κοινωνία μέσω της πολιτικής τους. Μισούν ό,τι δεν γνωρίζουν, απεχθάνονται ό,τι δεν αντέχουν. Υποτιμούν ανερυθρίαστα κάθε στοιχείο ελληνικότητας, καθετί που συγκροτεί την εθνική ταυτότητα αυτού του λαού εδώ και αιώνες, επιχειρώντας να το διαγράψουν. Αμφισβητούν με ευκολία ιστορικά γεγονότα όπως η Γενοκτονία των Ποντίων, η σφαγή των Ελλήνων στη Σμύρνη, παραχαράσουν τον εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα της Επανάστασης του 21 αποκαλώντας την “ταξική”, διαγράφουν μονομιάς ακόμα και την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού ορίζοντας ως “νέο έθνος” την Ελλάδα μετά την απελευθέρωση.

Ο υπουργός Παιδείας έχει προκαλέσει πολλές φορές μέχρι σήμερα με τις δηλώσεις του. Είναι όμως αυτές οι προκλητικές δηλώσεις, προσωπικές απόψεις του κ.Φίλη; Ασφαλώς όχι. Απηχούν τις καθολικές απόψεις της συντριπτικής πλειοψηφίας της Αριστεράς. Είναι εθνομηδενιστές και δεν το κρύβουν. Δεν το έκρυψαν ποτέ. Οι ιστορικές τους απόψεις και η αντίληψή τους για την παιδεία δεν μάς έγιναν γνωστές σήμερα αλλά τις είδαμε και τις βιώσαμε στην πράξη καθ όλη την μεταπολίτευση όπου είχαν το πάνω χέρι στα Πανεπιστήμια αλλά και στα σχολεία. Κομματικοποίηση, συνδικαλισμός, καταλήψεις, συστηματική δολοφονία της γλώσσας, αποεθνοποίηση της Παιδείας. Με κούφια συνθήματα άνευ περιεχομένου πάλεψαν δεκαετίες τώρα για την υποβάθμιση των ελληνικών πανεπιστημίων βάζοντας προσκόμματα σε κάθε προσπάθεια για την αναβάθμιση της δημόσιας αλλά και της ιδιωτικής παιδείας την οποία μισούσαν πάντα γιατί δεν μπορούσαν να την ελέγξουν. Αυτοπαρουσιάζονται ως οι μόνοι εκπρόσωποι της διανόησης στον τόπο, οι κατέχοντες τα σκήπτρα το πνεύματος, των γραμμάτων και του πολιτισμού. Άρα και οι υπαίτιοι του πνευματικού και πολιτισμικού μας κατήφορου από το 81 και εντεύθεν.

Οι απόψεις του κ.Φίλη δεν αποδοκιμάζονται ποτέ από τον πρωθυπουργό απλά γιατί η τοποθέτησή του στο εν λόγω υπουργείο είναι συνειδητή επιλογή του Αλέξη Τσίπρα. Ο κ.Φίλης δεν είναι ένας καθηγητής πανεπιστημίου από τους πολλούς που ανήκουν στην Αριστερά αλλά ο πρώην διευθυντής της κομματικής εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς μάλιστα κανένα πανεπιστημιακό τίτλο. Η τοποθέτησή του στο υπουργείο Παιδείας συμβολίζει πεντακάθαρα την αντίληψη της Αριστεράς για την Παιδεία η οποία δεν είναι άλλη από την απόλυτη κομματικοποίησή της με σκοπό την ιδεολογική κατήχηση των νέων. Στο νέο σχολείο της Αριστεράς σύμφωνα με τις προτάσεις του προέδρου της Επιτροπής για την Παιδεία κ.Λιάκου δεν υπάρχει πρωινή προσευχή, παρελάσεις και εκκλησιασμός των μαθητών. Η ιστορία που θα διδάσκονται οι μαθητές θα είναι πλήρως εναρμονισμένη με την αριστερή ανάγνωση της ιστορίας, το μάθημα των θρησκευτικών θα έχει καθαρά θρησκειολογικό χαρακτήρα ενώ τα Αρχαία Ελληνικά κείμενα θα διδάσκονται στην… δημοτική. Ένα σχολείο πλήρως αποφορτισμένο από εθνικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά, μια δημόσια Παιδεία που δεν θα ανταποκρίνεται στην αποστολή της όπως την ορίζει το Σύνταγμα (Άρθρο 16 π.2) αλλά στις επιταγές της κομματικής προπαγάνδας και του εθνομηδενισμού.

Κάνοντας ένα βήμα παραπάνω, ο κ.Φίλης αποκάλεσε την διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών “παρά φύσιν διαδικασία”. Θα ήταν άθλιο αν δεν ήταν φαιδρό, ο διευθυντής μιας μικρής κομματικής φυλλάδας να κρίνει την σημασία της διδασκαλίας της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας στην σύγχρονη Ελληνική Παιδεία. Κι όμως αυτά ζούμε. Δεν αντιλαμβάνονται αυτοί οι κύριοι ότι “παρά φύσιν” είναι οι ίδιοι ως κυβέρνηση αφού η παρουσία τους στην εξουσία δεν αντιπροσωπεύει τίποτε άλλο εκτός από την οργή και την αγανάκτηση ενός λαού που εξαπατήθηκε και τους πίστεψε στιγμιαία ως τελευταία του ελπίδα. Κι αυτή η οργή που τους έφερε απρόσμενα στην εξουσία είναι κι αυτή που βίαια θα τους κατεβάσει. Καταλαβαίνει όμως κανείς ότι έχουμε πλέον αγγίξει τον πάτο, όταν η πνευματική ηγεσία, η Ακαδημία Αθηνών, οι άνθρωποι των γραμμάτων αυτής της Χώρας στέκονται σιωπηλοί και άβουλοι απέναντι σε αυτήν την αυθαιρεσία του υπουργού Παιδείας. Το ίδιο κι εμείς ως κοινωνία, παρακολουθούμε ως παθητικοί θεατές την εθνική μας αποδόμηση, την βεβήλωση των ιερών και των οσίων αυτού του τόπου από μια χούφτα “παρά φύσιν” κυβερνώντες, θυμίζοντας τα λόγια του Γάλλου ποιητή Remy de Gourmont “όταν ένας λαός δεν τολμά να υπερασπιστεί τη γλώσσα του, είναι έτοιμος πια για τη σκλαβιά”.