Οι αποκρατικοποιήσεις και το ψυχογράφημα του ΣΥΡΙΖΑ

Ο Γκαλεάτσο Τσιάνο – Ιταλός πολιτικός και γαμπρός του Μουσολίνι – είχε αποφανθεί ότι ενώ η νίκη έχει πολλούς πατέρες, η ήττα είναι ορφανή. Στην περίπτωση όμως των αποκρατικοποιήσεων – και μιλάω για την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, γιατί για τα χάλια των προηγούμενων δεν μπορεί να φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ – η ευθύνη για την μέχρι στιγμής ήττα έχει ονοματεπώνυμο. Και δεν μπορεί να είναι άλλο από αυτό του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα ο οποίος παρόλα αυτά δημοσίως τάσσεται υπέρ των αποκρατικοποιήσεων.

Κατ’ αρχήν να διευκρινήσω ότι μιλάω για ήττα γιατί το πρώτο εξάμηνο του έτους η κυβέρνηση κατόρθωσε να εισπράξει από αποκρατικοποιήσεις το …αστρονομικό ποσό των 55εκ€ ενώ ο στόχος για όλο το έτος είναι 2,5δισ€. Κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι θα «ανακάμψουμε» στο …β’ ημίχρονο. Οι μισοί. Γιατί οι άλλοι μισοί στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλουν να ακούν για αποκρατικοποιήσεις. 

Κι ενώ ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι όσα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τόσες και οι απόψεις για τις αποκρατικοποιήσεις, επέλεξε να τοποθετήσει σε κομβικά υπουργεία υπουργούς που στην καλύτερη στην καλύτερη περίπτωση θα κάνουν τη δουλειά με….βαριά καρδιά.

Πρώτη κατηγορία αυτή των συναισθηματικών υπουργών. Είναι αλήστου μνήμης η ρήση Σπίρτζη από το βήμα της Βουλής ότι «πονάμε αλλά θα προχωρήσουμε» το Δεκέμβριο του 2015. Είναι ο ίδιος υπουργός που πολλάκις έχει ξεσπαθώσει κατά του επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ ότι δρα ανεξέλεγκτα.

Μετά υπάρχει η κατηγορία των κυνικών. Όπως ο Πάνος Σκουρλέτης ο οποίος δεν έχει κανένα πρόβλημα δημόσια να εκφράζει την αντίθεση του στην περαιτέρω πώληση του 17% της ΔΕΗ και στην ένταξής της μαζί με τον ΑΔΜΗΕ στο νέο Υπερταμείο και στη συνέχεια βάζει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του αφήνοντας τους βουλευτές να επιχειρούν να εξηγούν τα ανεξήγητα.

Άλλη κατηγορία υπουργού  είναι όπως διατείνεται η αντιπολίτευση αυτός που θα τορπιλίσει μια συμφωνία μετά την υπογραφή της σύμβασης με τους επενδυτές. Χαρακτηριστική περίπτωση αυτή του Ελληνικού και οι αποφάσεις του Αριστείδη Μπαλτά για την οριοθέτηση των αρχαιολογικών χώρων εντός της περιοχής της επένδυσης. Για αυτήν την κατηγορία υπουργών η υπογραφή μιας σύμβασης δεν είναι δεσμευτική και για τα 2 μέρη και είναι δυνατή η μονομερής κατά το κυβερνητικό δοκούν αλλαγή των σχεδίων των επενδυτών.

Υποκατηγορία αποτελούν οι υπέρμαχοι της θεωρίας που υποστηρίζει την υπογραφή συμφωνιών που ακολουθείται από ατέρμονες διαπραγματεύσεις για την βελτίωση της, κατά το πρότυπο του 3ου μνημονίου!!!

Αυτή λοιπόν η «συμπαγής» ομάδα καλείται να μεταβιβάσει ως βασικό προαπαιτούμενο για τα 2,8δις ,και έως το Σεπτέμβριο. στο Υπερταμείο Αποκρατικοποιήσεων, τις εταιρείες ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΒΟ,Αττικό Μετρό, ΔΕΗ, ΑΔΜΗΕ , ΕΑΒ και τις Κτιριακές Υποδομές. Και μετά στην 2η αξιολόγηση νέο πακέτο που θα συμφωνηθεί με τους δανειστές.

Θα αφήσουν οι μισοί του άλλους μισούς;