Μνήμες Ιανουαρίου – Ιουλίου 2015 ξυπνούν οι χειρισμοί της κυβέρνησης, με τον κίνδυνο να ζήσουμε νέα Ιουλιανά το προσεχές καλοκαίρι. Κι έτσι ξαφνικά, εκεί που περιμέναμε την ανάπτυξη και περιμέναμε το… πνεύμα των Χριστουγέννων να βάλει το χεράκι του και να ζήσουμε λίγες μέρες ηρεμίας πριν την νέα φορο-καταιγίδα  του 2017, μας ήρθε νέος κεραυνός κατακέφαλα. Ξανά μανά σενάρια Grexit, ξανά μανά εκτιμήσεις για στέγνωμα ρευστότητας και στάση πληρωμών, επιστροφή της αναξιοπιστίας, του θυμού των Γερμανών, του αδιεξόδου στις διαπραγματεύσεις και στο τέλος μία νέα πιο σκληρή συμφωνία.

Οι επιπτώσεις της ξεροκεφαλιάς της ελληνικής κυβέρνησης θα είναι, πολύ απλά,  να σκληρύνουν οι απαιτήσεις των δανειστών και να τραβήξει πολύ περισσότερο η διαδικασία της δεύτερης αξιολόγησης με τα σενάρια να μιλούν όχι απλά για Απρίλιο αλλά ακόμα και στα μέσα του καλοκαιριού, όταν δηλαδή σφίξουν τα πράγματα για την Ελλάδα καθώς τότε θα πρέπει να πληρώσει «γερή» δόση στην ΕΚΤ και θα χρειαστεί την… συνεισφορά των δανειστών για να μην οδηγηθεί και πάλι στα όρια του γκρεμού. Κάτι σαν κι αυτό που ζήσαμε το 2015 δηλαδή, όταν οι παλικαρισμοί της κυβέρνησης έκαναν τα πράγματα χειρότερα και οι «επαναστάτες» έβαλαν την ουρά κάτω από τα σκέλια.

Αυτό σημαίνει bye-bye QE, bye -bye έξοδος στις αγορές. Και φυσικά… capital controls έως το τέλος του… κόσμου. Όπως προειδοποίησε και η Moody’s, οι καθυστερήσεις στην β’ αξιολόγηση είναι πιστωτικά αρνητικές για την Ελλάδα. Παρόλο που ο κ. Τσίπρας από την Κρήτη διαμήνυσε πως… όλα βαίνουν καλώς (:!) θα κλείσει η αξιολόγηση, θα πάρουμε το QE, θα βγούμε στις αγορές… ( Έτσι κι αλλιώς ο κύριος πρωθυπουργός εδώ και καιρό δηλώνει διάφορα και αφήνει τον Τσακαλώτο να τρώει το «ξύλο» στο Eurogroup και να επιστρέφει με τα δυσάρεστα…)

Σε ότι αφορά τις πιο σκληρές απαιτήσεις των δανειστών, αυτό σημαίνει πως θα ζητήσουν ισοδύναμα μέτρα με άμεσο κόφτη, όπως η μείωση των δαπανών, δηλαδή των… συντάξεων, μόλις αποδειχθεί από τα στοιχεία της Eurostat τον Απρίλιο ότι υπάρχει απόκλιση από τους δημοσιονομικούς στόχους. Με λίγα λόγια αυτά που μοιράζει ο Τσίπρας στους χαμηλοσυνταξιούχους, θα τους τα πάρει πίσω και με το παραπάνω οσονούπω…

Και το πιο… εξωπραγματικό με όλα αυτά είναι πως η ίδια η κυβέρνηση τορπίλισε το ίδιο της το αφήγημα εις… διπλούν. Πρώτον, όσο κι αν η συμφωνία για το χρέος αποδείχθηκε μια τρύπα στο νερό, ο κ. Τσίπρας κατάφερε να την παγώσει. 

Επίσης, και ίσως το πιο μεγάλο χαστούκι στο αφήγημά τους, είναι πως όλες αυτές οι καθυστερήσεις δεν είχαν ληφθεί υπόψη στις προβλέψεις του 2017, δηλαδή στον προϋπολογισμό. Με λίγα λόγια, οι (έτσι κι αλλιώς φιλόδοξοι) στόχοι για τα δημοσιονομικά και την εντυπωσιακή ανάπτυξη του 2,7% πάνε ήδη περίπατο. 

Άλλωστε η ίδια η κυβέρνηση είχε… προειδοποιήσει γι αυτό . Όπως δήλωσε πρόσφατα ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας Αλέξης Χαρίτσης, «η εκτίμηση της κυβέρνησης για ανάπτυξη 2,7% το 2017 συμφωνεί με εκείνη των περισσότερων διεθνών οίκων, όπως και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και είναι απολύτως ρεαλιστική, σε συνάρτηση με τις προσδοκώμενες πολιτικές εξελίξεις (κλείσιμο β αξιολόγησης, μέτρα για το χρέος, ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης)».

Έλα όμως τώρα που τα πάντα-όλα είναι στον αέρα και ο εκτροχιασμός είναι «σιγουράκι». Μάλιστα η Κομισιόν, η οποία συμφώνησε με τους φιλόδοξους αυτούς στόχους, είχε μιλήσει για αυτόν τον κίνδυνο, υπογραμμίζοντας στην πρόσφατη έκθεσή της, τις αβεβαιότητες σχετικά με την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, που θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν μια αναστροφή του θετικού κλίματος και των προσδοκιών.

Η αβεβαιότητα που προκαλεί η νέα εμπλοκή που δημιούργησε η ελληνική κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις, σε συνδυασμό με την έλλειψη μεταρρυθμίσεων και την ατέρμονη λιτότητα, μαυρίζει το επενδυτικό κλίμα και βάζει τρικλοποδιά στην επιστροφή στην ανάπτυξη.

Το 2017 και στα μέσα περίπου του τρίτου μνημονίου η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε μπει στον δρόμο που θα οδηγούσε στην έξοδο από αυτό. Τα πρώτα μηνύματα οδηγούν σε άλλα, επικίνδυνα συμπεράσματα, τη στιγμή μάλιστα που η Ευρώπη δεν θα έχει ούτε διάθεση, ούτε αντοχή αλλά ούτε και ανοχή, αφού το επόμενο έτος βρίσκεται αντιμέτωπη με μία σειρά συστημικά σημαντικές εκλογές, που θα μπορούσαν να φέρουν τα πάνω κάτω στο οικοδόμημα του ευρώ. Το νέο λάθος του κ. Τσίπρα μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικό για τη χώρα, όπως και τα προηγούμενα λάθη του. Αυτή τη φορά όμως θα αποδειχθεί καταστροφικό και για τον ίδιο.

Facebook Comments