«Το να είσαι μόνον εναντίον του Trump δε βοηθά»

Το σχόλιο της Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Είναι κάπως παιδιάστικο να συγκρίνει κανείς των αριθμό των ανθρώπων που την ημέρα της ορκωμοσίας του Ντόναλντ Τραμπ διαδήλωναν εναντίον του, με εκείνον που παρακολούθησε την τελετή (…). Αυτό που δείχνει όμως το κύμα διαμαρτυρίας είναι ο βαθύς διχασμός μιας χώρας που απειλείται από μια νέα μορφή διαχωρισμού: της Αμερικής του Τραμπ εναντίον της Αμερικής κατά του Τραμπ».

Προς μια νέα εποχή πολιτικής συμμετοχής;

«Το να είσαι μόνον εναντίον του Τραμπ δε βοηθά», σημειώνει η Süddeutsche Zeitung. «Ομπάμα και Χίλαρι Κλίντον ήταν για το κόμμα ένα καταστροφικό ηγετικό δίδυμο. Ως εκ τούτου η είσοδος του Τραμπ στον Λευκό Οίκο ήταν απλώς το λογικό επακόλουθο μιας προκαθορισμένης εξέλιξης. Όσο οι Δημοκρατικοί δεν τερματίζουν αυτή την πτώση, δεν θα έχει σημασία πόσοι διαδηλώνουν στους δρόμους. Πολιτικά θα αλλάξει κάτι μόνον εάν οι Δημοκρατικοί αρχίσουν και κερδίζουν πάλι εκλογές».

Η συντηρητική Welt: «Πρόκειται για μια εξέγερση της κοινωνίας των πολιτών εναντίον ενός προέδρου τον οποίο πολλοί θεωρούν θρασύ. Συνιστά και μια υπενθύμιση ότι η Αμερική δεν είναι μόνον χώρα του Τραμπ. Πολλοί ελπίζουν τώρα σε μια νέα εποχή πολιτικής συμμετοχής. Αυτό θα είναι απαραίτητο προκειμένου να δημιουργηθεί ένα αντίβαρο σε έναν πρόεδρο ο οποίος ρέπει προς την παραβίαση κανόνων και τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας».

«Οι τύχες μιας δημοκρατίας κρίνονται την ημέρα των εκλογών»

Η Stuttgarter Zeitung συμπεραίνει ότι «από την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ οι επικριτές του έχουν την ελπίδα ότι το αξίωμα θα τον οδηγήσει στο σωστό δρόμο. Ωστόσο ο Τραμπ εξανέμισε ήδη αυτές τις ελπίδες. Ο νέος πρόεδρος θα κινηθεί παρορμητικά και χωρίς στρατηγική, ορμώμενος λιγότερο από πολιτικούς στόχους και περισσότερο από την έφεση για σόου και τις προσωπικές του ευαισθησίες. Ο κόσμος βρίσκεται αντιμέτωπος με δύσκολους καιρούς».

Η Rhein-Zeitung: «Όποιος θέλει να αποτρέψει άλλους Τραμπ σε αυτό τον κόσμο, θα πρέπει να αντλήσει το εξής δίδαγμα από την άνοδό του: οι τύχες μιας δημοκρατίας κρίνονται την ημέρα των εκλογών. Το να κινητοποιείς χιλιάδες κατά δεξιών λαϊκιστών δεν αρκεί. Το ερώτημα όμως είναι πώς μπορεί να προσεγγίσει όλους εκείνους τους ανθρώπους που δεν διαδήλωσαν το Σαββατοκύριακο. Στις ΗΠΑ ήταν μια σιωπηρή, οργισμένη πλειοψηφία που βοήθησε τον Τραμπ να εκλεγεί. Στη Γερμανία παραμένει καταρχήν μειοψηφία. Αν όμως δεν την ακούσει κανείς, ελλοχεύει ο κίνδυνος να εξελιχθεί σε πλειοψηφία».