O Τσίπρας παρέλαβε μία Ελλάδα σε ανάπτυξη και την έσπρωξε στην ύφεση, απλά και ξεκάθαρα
Αυτή την εβδομάδα η ΕΛΣΤΑΤ αναθεώρησε επί τα χείρω τα στοιχεία για την πορεία του ελληνικού ΑΕΠ το 2016
Αυτή την εβδομάδα η ΕΛΣΤΑΤ αναθεώρησε επί τα χείρω τα στοιχεία για την πορεία του ελληνικού ΑΕΠ το 2016
Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να έχει περάσει όλη την πρωθυπουργική του καριέρα βλέποντας φαντάσματα – ότι πχ. παρέλαβε την Ελλάδα του Grexit και αυτός το μετατρέπει σε Grinvestment, ότι η οικονομία επιτέλους ανακάμπτει και άλλα τέτοια… φανταστικά – ωστόσο η αλήθεια συνεχώς τον διαψεύδει και αυτό γίνεται για μία ακόμη φορά.
Αυτή την εβδομάδα η ΕΛΣΤΑΤ αναθεώρησε επί τα χείρω τα στοιχεία για την πορεία του ελληνικού ΑΕΠ το 2016 και το 2015, ενώ… βελτίωσε τα στοιχεία για την ανάπτυξη του 2014, δηλαδή πριν αυτός αναλάβει την εξουσία.
Η ελληνική στατιστική υπηρεσία ανακοίνωσε ότι η αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ το 2016 ήταν τελικά αρνητική, στο -0,2% (από 0% στην προηγούμενη εκτίμηση), με την κατανάλωση να αποτελεί την κύρια κινητήρια δύναμη για την αρνητική αναθεώρηση (-0,3% αντί + 0,6%).
Το 2016 το ονομαστικό ΑΕΠ αναθεωρήθηκε χαμηλότερα σε μεγαλύτερο βαθμό (-1,2% έναντι + 0,1%) καo tiι για το 2015 επίσης αναθεωρήθηκε χαμηλότερα, αν και σε μικρότερο βαθμό, (-0,3% έναντι -0,2%), ενώ η ανάπτυξη του 2014 αναθεωρήθηκε ανοδικά (στο +0,7% έναντι +0,3%).
Παράλληλα, ενώ η κυβέρνηση διαμηνύει ανάπτυξη του 1,8% ή και του 2% (ως έκπληξη) για φέτος, το IOBE αναθεώρησε χαμηλότερα την εκτίμησή του για την αύξηση του ΑΕΠ του 2017 στο 1,3%, από 1,5% τον Ιούλιο, ενώ το 2018 “βλέπει” ανάπτυξη 2%, ενώ η κυβέρνηση ελπίζει σε 2,4% για το 2018.
Όσες λοιπόν σελίδες και αν γυρίσει ο κ. Τσίπρας στο βιβλίο της εξουσίας του (από το «θα σκίσω τα μνημόνια, θα έλθω σε ρήξη με τους δανειστές») τον Ιανουάριο του 2015, στην υπογραφή του τρίτου μνημονίου το Αύγουστο του 2015, στην δήλωση περί άλλου ΣΥΡΙΖΑ πριν, άλλου ΣΥΡΙΖΑ τώρα από τον Σεπτέμβριο του 2015, και στο νέο μότο «στροφή στις επενδύσεις» που ακολουθεί αυτή τη χρονιά) η ουσία είναι ότι παρέλαβε μία Ελλάδα που είχε αρχίσει να ανακάμπτει ουσιαστικά, με επενδύσεις και επιστροφή της εμπιστοσύνης το 2014, και σε χρόνο dt την έριξε στα τάρταρα του παρ ολίγον Grexit και της ύφεσης, με μία πρωτοφανή πολιτική φορο-λαίλαπας και αφαίμαξης των εισοδημάτων των Ελλήνων.
Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι επενδυτές και οι επενδύσεις επιλέγουν να μπουν σε στάση αναμονής και να περιμένουν μέχρι να φύγει από την εξουσία. Πήγε στις ΗΠΑ και απάντησε με χαμόγελο ευχαρίστησης (με χαμόγελο!) στα συγχαρητήρια της Λαγκάρντ για την λιτότητα που επέβαλε, ενώ αγόρασε με ακόμη μεγαλύτερο χαμόγελο από τον Τραμπ ένα πακέτο 2,4 δισ. δολ. για τα F16, κάτι το οποίο όπως φάνηκε και από την οργισμένη αντίδραση των Ευρωπαίων, θα έχει δημοσιονομικό αντίκτυπο. Για το τι θα φέρει πίσω, ούτε λόγος. Ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη από τον πλανητάρχη (για τον οποίο στο παρελθόν έλεγε ότι αντιπροσωπεύει ένα διαβολικό κράμα ιδεών που δεν έχει θέση στη δυτική δημοκρατία, ενώ τον Μάρτιο του 2016 σε δηλώσεις του για την πιθανολογούμενη προεδρία του Τραμπ είχε πει «μακάρι να μη συμβεί αυτό το κακό»), καμία επένδυση και φυσικά τίποτα για το χρέος.
Για αυτό ακριβώς τον λόγο όλοι οι έπαινοι που άκουσε ο Τσίπρας στις ΗΠΑ, δεν μεταφράστηκαν σε άνοδο για το ελληνικό χρηματιστήριο. Αντίθετα το Χ.Α μπήκε για άλλη μία φορά σε κλοιό πωλήσεων με πλήρη απουσία επενδυτικού ενδιαφέροντος.
Και γιατί να έρθουν οι επενδυτές; Όταν βλέπουν ότι όλα τα μεγάλα επενδυτικά projects βουλιάζουν. Όταν «κάηκαν» το 2015 όσοι εμπιστεύτηκαν την Ελλάδα και πίστεψαν ότι μετά την ανάκαμψη του 2014 η χώρα θα ανεβάσει ρυθμούς και θα αλλάξει σελίδα;. Ο Kyle Bass πριν μερικές ημέρες περιέγραψε ξεκάθαρα το γιατί. Όπως είπε ο γνωστός hedge fund manager, αν τον επόμενο χρόνο γίνουν εκλογές στην Ελλάδα, η αλλαγή ηγεσίας θα πυροδοτήσει ράλι στα assets της χώρας.
Και να το εννοεί ο κ. Τσίπρας, να θέλει πραγματικά να αλλάξει εικόνα και να φέρει τις επενδύσεις στην Ελλάδα – αφού έτσι κι αλλιώς γνωρίζει ότι βιώσιμη ανάκαμψη χωρίς επενδύσεις, χωρίς επιστροφή της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας, δεν θα υπάρξει κι έτσι θα πάει πολύ πιο γρήγορα… «σπίτι» του – είναι πλέον πολύ αργά. Του έχει πια… βγει το όνομα. Ο «διώκτης των επενδύσεων» δεν μπορεί ποτέ να γίνει ο «μαγνήτης κεφαλαίων» στα μάτια των επενδυτών. Υπάρχουν άλλωστε και αλλού, σε άλλες χώρες, ευκαιρίες και αποδόσεις. Ποιος και γιατί να ρισκάρει τα λεφτά του σε κάποιον που παρέλαβε ανάπτυξη και αντί να το εκμεταλλευτεί, την μετέτρεψε σε ύφεση. Ποτέ και κανείς.
Facebook Comments