Είναι από τα κακώς κείμενα της χώρας μας, οι λέξεις και τα νοήματα να χρησιμοποιούνται συχνά κατά το δοκούν, με αποτέλεσμα να χάνουν το νόημά τους. Μία λέξη που ταλαιπωρείται αφάνταστα τα τελευταία χρόνια της κρίσης (αλλά και παλιότερα) είναι οι “μεταρρυθμίσεις”.

Είναι αλήθεια ότι η έννοια της μεταρρύθμισης έχει διαφορετικό περιεχόμενο όταν εξετάζεται από διαφορετική πολιτική σκοπιά. Για παράδειγμα, οι νεοφιλελεύθεροι που ασπάζονται το δόγμα της απόλυτα απορρυθμισμένης ιδιωτικής οικονομίας, θεωρούν ως “μεταρρύθμιση” την συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, μέσω καταργήσεων δημόσιων φορέων και απολύσεων εργαζομένων. Προτείνουν δε την ανάθεση μεγάλου μέρους του έργου του δημοσίου εργολαβικά, σε ιδιώτες, φυσικά με το αζημίωτο.

Για την αριστερά, αυτή η θεώρηση είναι λανθασμένη, γιατί, καθοδηγούμενες από το κυνήγι του κέρδους, οι δημόσιες υπηρεσίες μοιραία υποβαθμίζονται, ενώ το κόστος για τον φορολογούμενο αυξάνει, μαζί με τον κίνδυνο αποκλεισμού των πιο αδύνατων κοινωνικών ομάδων. Οι συντελούμενες δήθεν μεταρρυθμίσεις – καταστροφές, μιλούν από μόνες τους: Μείωση μισθών και συντάξεων, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, διαλυτικές τάσεις στην Παιδεία και την Υγεία, με στόχο την παράδοσή τους σε ιδιωτικά συμφέροντα.

Προφανώς ο δημόσιος τομέας χρήζει σημαντικών αλλαγών, όμως στην κατεύθυνση της αναβάθμισης και όχι της κατάργησης.

Όμως δεν έχουμε να κάνουμε απλά με μία κυβέρνηση που εφαρμόζει με θρησκευτική προσήλωση τις επιταγές της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας. Έχουμε μια κυβέρνηση “τα ξεπουλά όλα” για να παραμείνει απλά στην εξουσία και σε αυτά τα “όλα” περιλαμβάνεται ακόμη και η στοιχειώδης σοβαρότητα και αξιοπιστία που οφείλει να διαθέτει μία πολιτική ηγεσία απέναντι στους πολίτες, αλλά και απέναντι στους εταίρους της χώρας και την διεθνή της εικόνα.

Η έννοια της στοιχειώδους ειλικρίνειας είναι άγνωστη στην ομάδα του κ. Σαμαρά. Στην αρχή ήταν το φιάσκο του “success story”, που το μόνο που πέτυχε ήταν η φτωχοποίηση των μεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας και η ραγδαία αύξηση της ανεργίας, ιδιαίτερα στους νέους, που χάνουν κάθε ελπίδα και προοπτική. Στην συνέχεια, ανακάλυψαν το σενάριο πως “τώρα τα μνημόνια τελειώνουν και θα έρθει επιτέλους η ανάκαμψη”. Ούτε αυτό τους βγήκε, καθώς τόσο στο Παρίσι, όσο και στο Βερολίνο, οι δανειστές δεν φάνηκαν διατεθειμένοι να συμμετάσχουν σε επικοινωνιακά παιχνίδια εσωτερικής κατανάλωσης και ζήτησαν την αυστηρή εφαρμογή των προαπαιτουμένων των μνημονίων. Η αποκλειστικά επικοινωνιακή διαχείριση μιας σοβαρότατης κατάστασης για το μέλλον της χώρας συνέχισε το ίδιο καταστροφική, με την δήθεν αποχώρηση του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα και την επικείμενη έξοδο στις αγορές. Η εκτόξευση των επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων που ακολούθησε επανέφερε την κυβέρνηση στην τάξη, αφού έσπευσαν να δηλώσουν ότι τίποτα δεν θα γίνει χωρίς την συμφωνία της Τρόικα και ομολόγησαν επιτέλους αυτό που τόσο καιρό προσπαθούν να κρύψουν και για το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει από καιρού προειδοποιήσει: Το επερχόμενο νέο μνημόνιο, που όπως και αν ονομαστεί (“πιστωτική γραμμή” ή όπως αλλιώς), θα είναι μνημόνιο, διότι θα συνοδεύεται προφανώς από όρους και προαπαιτούμενα, με νομική κάλυψη.

Η αντίδραση των αγορών στις ερασιτεχνικές και επικίνδυνες επικοινωνιακές ακροβασίες του κ. Σαμαρά και της κυβέρνησής του, έδειξε σαφώς αυτό που πεισματικά αρνείται ο πρωθυπουργός: Ότι η Ελλάδα παραμένει ουσιαστικά χρεοκοπημένη και ότι οι αγορές θα παραμένουν κλειστές όσο δεν δρομολογείται μία σοβαρή συζήτηση και μία έντιμη ρύθμιση του χρέους, με κούρεμα και αποπληρωμή με ρήτρα ανάπτυξης, ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο και παράλληλα να απελευθερωθούν πόροι για την επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας.

Όπως επισημαίνει ο Paul Krugman (που δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ!) σε πρόσφατο άρθρο του στους New York Times, οι αγορές δεν φοβούνται το τέλος της λιτότητας, αντίθετα φοβούνται την παγίωση της ύφεσης και θα αντιδράσουν θετικά όταν επανέλθει η προοπτική της ανάπτυξης. Για την Ελλάδα, προοπτική ανάπτυξης θα επανέλθει μόνο αν μειωθεί δραστικά το χρέος. Οι εξελίξεις δικαιώνουν απόλυτα την ανάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και τονίζουν δραματικά την επείγουσα ανάγκη να επιστρέψει η ειλικρίνεια, η σοβαρότητα και το αίσθημα ευθύνης στην διακυβέρνηση της χώρας.

Οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος, προσπαθώντας με κάθε κόστος να πλήξουν τον ΣΥΡΙΖΑ, πλήττουν τα συμφέροντα της χώρας. Αυτό που χρειάζεται μεταρρύθμιση, με απόλυτη και επείγουσα προτεραιότητα, είναι η ίδια η κυβέρνηση. Μεταρρύθμιση στην κυβέρνηση γίνεται μόνο με την αποχώρησή της το ταχύτερο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με την ανάλυση και την υπεύθυνη και σοβαρή στάση του όλο αυτό το διάστημα, έχει αποδείξει την ετοιμότητά του να αναλάβει το τεράστιο έργο της ανόρθωσης της χώρας.

Facebook Comments