Στο κόσμο των επενδύσεων πριν κληθείς να αναλάβεις αποφάσεις εξετάζεις πάντα το αισιόδοξο σενάριο το μετριοπαθές σενάριο και το απαισιόδοξο σενάριο. Αυτό τον τρόπο σκέψης θα πρέπει να υιοθετήσουμε για να εξετάζουμε και τα (γεω)πολιτικά.  

Κατά την άποψη μου ένα απαισιόδοξο σενάριο είναι η τρόικα με τη κυβέρνηση να μη συμφωνήσουν για περικοπές σε συντάξεις και άλλα προαπαιτούμενα ή να συμφωνήσει η κυβέρνηση με τους δανειστές αλλά να μην περάσουν τα μέτρα από την βουλή (για επικοινωνιακούς λόγους) και να καταφύγουμε σε πρόωρες εκλογές.

Ένα ζήτημα που πρέπει επίσης να μας απασχολήσει είναι γιατί η σημερινή κυβέρνηση επέλεξε αυτή τη χρονική περίοδο μια εξωτερική πολιτική όσο αναφορά την διευθέτηση της ΑΟΖ και δεν το έκανε πριν από 10 μήνες όπου δεν είχε μπροστά της τόσες πολλές προκλήσεις όπως την εκλογή προέδρου, την διευθέτηση χρέους κλπ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποτε και να ξεκινάγανε οι συμφωνίες με την Αίγυπτο με τη Κύπρο και με το Ισραήλ θα έβρισκαν μπροστά τους μια ισχυρή αντίσταση της Τουρκίας (Casus belli).  

Από την εμπειρία μας πλέον γνωρίζουμε ότι όσο πιο πολλές συζητήσεις γίνονται, όσα πιο πολλές αλλαγές μας ζητάνε (δημοσιονομικές, κοινωνικές), όσα πιο πολλές μεταρρυθμίσεις κουβεντιάζονται, όσα πιο πολλά σενάρια παρουσιάζονται τόσο πιο απλά είναι τα διλήμματα που καλούμαστε να απαντήσουμε ως ελληνικός λαός.

  • Χρεοκοπία ή όχι?
  • Εντός της ευρωζώνης ή όχι?

Καταλυτικός παράγοντας στη ψυχολογία είναι ο αιφνιδιασμός. Το 2012 κανένας δεν είχε προβλέψει ότι θα μας έφταναν μια ανάσα από την χρεωκοπία. Και σε εκείνη τη περίοδο βρεθήκαμε προ (δυσάρεστης) εκπλήξεως μπροστά στα παραπάνω διλήμματα. 

Σε αυτή τη χρονική περίοδο ο ελληνικός λαός έχει επεξεργαστεί αρκετά τα παραπάνω διλήμματα και πιθανότατα μία μεγάλη μερίδα του κόσμου να μη τρομάζει πλέον στην ιδέα μιας εξόδου από το ευρώ ή μιας πιθανής χρεοκοπίας, αφού και τη παρούσα στιγμή το βιοτικό τους επίπεδο είναι σε επίπεδα χρεωκοπίας (26% ανεργία, λουκέτο σε 250.000 επιχειρήσεις) . 

Συνεπώς αν οι δανειστές θέλουν να εκβιάσουν δεν θα πρέπει να επικαλεστούν το ίδιο αλλά να προβάλουν ένα νέο δίλημμα ώστε να πιάσουν την κοινωνία πάλι απροετοίμαστη.

Και για να επιστρέψω από εκεί που ξεκίνησα, σε περίπτωση ακυβερνησίας ή πολιτικής επικράτησης ενός κόμματος που διαπραγματεύεται την έξοδο από το ευρώ, μία ενδεχόμενη απειλή από πλευράς Τουρκίας (πριν από μήνα τούρκικο πλοίο έφτασε μέχρι τη Κέα) για το θέμα της ΑΟΖ σίγουρα θα μας φέρει σε αρκετά δυσμενή θέση.  Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και η Τουρκία όπως και εμείς είμαστε μέλη του ΝΑΤΟ…

Άρα ένα διαπραγματευτικό χαρτί της τρόικας θα μπορούσε να είναι:

Συμφωνία με τους δανειστές για περικοπές συντάξεων, επιπρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα καθώς και η ένταξη μας σε ένα νέο δεσμευτικό μνημόνιο (απλά θα έχει άλλο όνομα) αλλά να παραμείνουμε στην ευρωζώνη και να έχουμε ασφάλεια (και στρατιωτική) ή μένουμε εκτός ευρωζώνης και τα βγάζουμε πέρα μόνη μας σε μια γειτονιά όπου στη πραγματικότητα φλέγεται (Τουρκία ,τζιχαντιστές κλπ).

Αν συμβούν τα παραπάνω το δίλημμα που θα προκύψει θα είναι εξίσου απλό με το προηγούμενο.

Εθνική ασφάλεια ή όχι?

Και όταν έρθει εκείνη η στιγμή ο Έλληνας πολίτης τι επιλογές θα έχει? Αλλά το βασικότερο όλων είναι τώρα, σε αυτή τη στιγμή, τελικά ο Έλληνας πολίτης έχει επιλογές?

Facebook Comments