Με το κόστος δανεισμού του ελληνικού Δημοσίου, όπως αυτό αντικατοπτρίζεται στις αποδόσεις των 10ετων ομολόγων, να κινείται στα επίπεδα πριν την αναταραχή που ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2009 και μας οδήγησε στην πόρτα του ΔΝΤ και του πρώτου μνημονίου, με την νέα έξοδο στις αγορές να είναι απαγορευτική, με την ανάπτυξη να «ακουμπάει» μόλις το 2% και αναμένεται να κυμανθεί για χρόνια σε αυτό το υποτονικό επίπεδο, με τις ιδιωτικοποιήσεις να προχωρούν ακόμη με βήματα χελώνας, με τις επενδύσεις να απουσιάζουν παντελώς, με την ελάφρυνση του χρέους να είναι ανούσια, το χρέος μη βιώσιμο και με την υπερφορολόγηση να συνεχίζει να μας κοιτάει κατάματα, ο απολογισμός της εξόδου από το τρίτο μνημόνιο αλλά και της νέας εποχής στην οποία μπαίνουμε, οδηγεί σε μία μόνο λέξη: αποτυχία.

Μία τρύπα στο νερό. Όλες οι άλλες χώρες που βγήκαν από τα μνημόνια – Κύπρος, Πορτογαλία, Ιρλανδία – μπόρεσαν και είχαν άμεση και πλήρη πρόσβαση στις αγορές, με το που έκοψαν το σχοινί του τερματισμού. Άλλωστε είχαν ήδη ξεκινήσει την προετοιμασία με εκδόσεις 10ετών ομολόγων μήνες πριν βγουν από τα προγράμματα. Εμείς, βρήκαμε ως «δικαιολογία» την Ιταλία. Όχι, δεν φταίει η ιταλική κρίση που η ελληνική κυβέρνηση αναγκάζεται να πει «φθινόπωρο και βλέπουμε» για την επόμενη έκδοση ομολόγου.

Οι εξελίξεις στην Ιταλία και η «μετάδοση» των επιπτώσεών τους στην Ελλάδα και τα ελληνικά ομόλογα ήταν απλά η αφορμή. Η αφορμή για να αποδειχθεί χωρίς κανένα περιθώριο αμφιβολίας ότι η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη να αυτονομηθεί, να ανεξαρτητοποιηθεί και να πάρει τις… αγορές στα χέρια της. Παραμένει ευάλωτη σε οποιαδήποτε σοκ και αυτό είναι το αποτέλεσμα των χειρισμών και των πολιτικών της κυβέρνησης Τσίπρα.

Έτσι, οποιαδήποτε στιγμή μία άλλη χώρα περνάει μία κρίση, οι επενδυτές θα βρίσκουν ευκαιρία να απομακρύνονται από την Ελάδα. Όποτε υπάρχει αναταραχή, θα έρχεται το μυαλό το ρίσκο που ονομάζεται Ελλάδα. Αυτό έχει ήδη φανεί από τον περασμένο Φεβρουάριο και με το timing της έκδοσης του 7ετούς. Μετά την αποκλιμάκωση που ήρθε στα ελληνικά ομόλογα έως τις αρχές του έτους, καθώς «ξεκόλλησαν» οι διαπραγματεύσεις για την γ αξιολόγησης, η αβεβαιότητα και η νευρικότητα έχουν επανέλθει στην αγορά γιατί τόσο η κατάσταση των διεθνών αγορών όσο και της Ελλάδας, προκαλεί ανησυχίες.

Όπως σημείωσαν και τα στελέχη των ελληνικών τραπεζών που βρέθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα στην Φρανκφούρτη για το συνέδριο των ευρωπαϊκών τραπεζών της Goldman Sachs, υπάρχουν αβεβαιότητες σχετικά με τη μεταμνημονιακή εποχή της Ελλάδας. Οι περισσότερες τράπεζες θεωρούν ότι υπάρχουν ακόμα πολλά ανοικτά θέματα σχετικά με την θέση της Ελλάδας μετά τον Αύγουστο. Όσον αφορά τη συζήτηση σχετικά με την ελάφρυνση του χρέους, οι τραπεζίτες δήλωσαν ότι ενώ αυτό παραμένει ένα βασικό θέμα υπό συζήτηση, κάθε συμφωνία που θα επιτευχθεί μεταξύ των μερών είναι πιθανό να συνδεθεί με τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, το οποίο θα περιορίσει τον κίνδυνο ανατροπής των πρόσφατων οικονομικών μεταρρυθμίσεων που πέρασε η κυβέρνηση.

Όπως σημειώνει σε πρόσφατη έκθεσή της η Brown Brothers Harriman, η κρίση στην Ιταλία μπορεί να επισκιάζει την κατάσταση που υπάρχει στην Ελλάδα, ωστόσο, παρόλο που το τρίτο πρόγραμμα ολοκληρώνεται τον Αύγουστο, η χώρα θα βρεθεί υπό στενή εποπτεία ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν θα οπισθοδρομήσει σε ό,τι αφορά την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων. Επιπλέον, το κρίσιμο θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους δεν έχει ακόμα λυθεί.

Η ελληνική οικονομία, όπως προσθέτει, μπορεί να έχει γυρίσει σελίδα, με την ανάπτυξη του πρώτου τριμήνου να είναι η καλύτερη της τελευταίας δεκαετίας, ωστόσο η μείωση κατά 8,3% των επενδύσεων παγίου κεφαλαίου είναι άκρως ανησυχητική.

Έτσι, όπως επισημαίνει, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της, και με δεδομένα τα προβλήματα που συνεχίζουν να ακολουθούν την Ελλάδα, οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων αναμένεται να κινηθούν πολύ υψηλότερα το επόμενο διάστημα. «Δεν θα μας προκαλούσε καμία έκπληξη αν βλέπαμε την απόδοση του ελληνικού 10ετούς στο 6% μέσα στους επόμενους 12-18 μήνες», σημειώνει χαρακτηριστικά.

Χαρακτηριστικό για το κατά πόσο… επιστρέφουμε στην κανονικότητα από τον Αύγουστο και μετά, είναι και το σχόλιο της UBS. Όπως τονίζει, ακόμη και αν οι ελληνικές μετοχές δώσουν στο μέλλον αποδόσεις της τάξης του 7% ετησίως, θα επιστρέψουν απλά και μόνο στα επίπεδα που βρισκόντουσαν πριν από την κρίση….το 2047. Οι επενδυτές των ελληνικών ομολόγων που πολλοί έχασαν το 76% της επένδυσής τους με την αναδιάρθρωση του 2012, θα πρέπει να περιμένουν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2050 για να δουν μία νορμάλ απόδοση της τάξης του 3%, ακόμη και μετά την ανάκαμψη που έχει σημειωθεί μέχρι σήμερα στην αγορά σε σχέση με επίπεδα του 2015-2016.

Και παρόλα αυτά, η ελληνική κυβέρνηση για λόγους… τιμής και ψήφων, επιμένει στην δήθεν «καθαρή έξοδο» και μας φορτώνει με νέους φόρους, όρους και προϋποθέσεις και λέει όχι στην προληπτική γραμμή τον φθηνό δανεισμό από τον ESΜ, την εγγύηση που θα έχουν οι επενδυτές εάν Ελλάδα βρίσκεται κάτω από την ομπρέλα του, το QE και την φτηνή ρευστότητα για τις τράπεζες από την ΕΚΤ.

Facebook Comments