Μπορεί η ΕΡΤ να είδε στην ομιλία Μητσοτάκη στην ΔΕΘ στοιχεία από τον θεωρητικό του Ιταλικού φασισμού (τι σαχλαμάρα θεέ μου), αλλά ο κόσμος ευτυχώς έχει άλλη οπτική των πραγμάτων. Αντί να μπουρδολογεί θεωρητικώς μέχρι σημείου ασυναρτησίας όπως κάνουν κάποιοι συνάδελφοι μου, ο απλός πολίτης προσπαθεί να καταλάβει τι μπορεί να σημαίνουν τα λόγια κάθε πολιτικού αρχηγού για την ίδια του τη ζωή.

Εκεί επάνω κρίνεται η άνοδος των πολιτικών μονομάχων στην Θεσσαλονίκη κάθε Σεπτέμβρη και ειδικά τους προεκλογικούς Σεπτέμβρηδες. Όσοι πολίτες ενδιαφέρονται ν’ ακούσουν τις ομιλίες και φοβούμαι πως δεν είναι πολλοί, προσπαθούν να αντιληφθούν αν τα λόγια που εκστομίζονται και τα προγράμματα που παρουσιάζονται αφορούν το πορτοφόλι τους και την καθημερινότητα τους. Όποιος πείσει τους περισσότερους πολίτες, αυτός έχει κερδίσει την μονομαχία.

Η μονομαχία της ΔΕΘ δεν κρίνει τον πόλεμο των εκλογών, αλλά είναι ένας σημαντικός σταθμός του. Δημιουργεί την αφετηρία κι έχει σημασία ποιος ξεκινά για τον πόλεμο έχοντας σημαντικό προβάδισμα από τον αντίπαλο του. Για τα προγράμματα που παρουσίασαν ο Κυριάκος και ο Αλέξης στην φετινή ΔΕΘ έχουν ήδη ειπωθεί πολλά. Όποιος ενδιαφέρεται έχει ήδη διαμορφώσει άποψη. Εγώ προτιμώ να κρίνω την γενική αύρα που εξέπεμψαν και οι δυο, καθότι την θεωρώ εξίσου σοβαρή και καθοριστική με τις καθαρές πολιτικές θέσεις.

Δεν πιστεύω λοιπόν ότι αυθαιρετώ διαπιστώνοντας ότι φέτος η αύρα ήταν με το μέρος του Μητσοτάκη. Θέλετε η σιγουριά ότι θα κερδίσει τις εκλογές, θέλετε η κούραση που αντικειμενικά έχει δημιουργήσει η τετράχρονη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, φέτος ευνοημένος ήταν ο Κυριάκος. Μπορείτε εύκολα να το καταλάβετε ρωτώντας δέκα τυχαίους γνωστού σας τι τους έχει μείνει από την φετινή ΔΕΘ.  Οι πιο πολλοί θα μιλήσουν -θετικά ή αρνητικά- για τον Κυριάκο κι αυτά που είπε, λιγότεροι έως ελάχιστοι θα επικεντρωθούν στον Τσίπρα και την ομιλία του.

Αυτό, δίχως να το απολυτοποιούμε ή να το δραματοποιούμε, δείχνει προς τα πού κατευθύνονται τα πράγματα. Η λαϊκή προσοχή υποδεικνύει τον μελλοντικό νικητή. Ο μέσος άνθρωπος παρατηρεί περισσότερο αυτόν που ξέρει ότι θα διαφεντέψει την μοίρα του και σερβίρει αδιαφορία σ’ αυτόν που εξετέλεσε την αποστολή του και απέρχεται. Είναι τόσο απλό. Μεταξύ μας μάλιστα, πιστεύω ότι το μάγκικο –συχνά κουτσαβάκικο- ύφος του Αλέξη, άρχισε πια να κουράζει. Ο Έλληνας αναζητά κάτι πιο συγκροτημένο, σοβαρό και αξιόπιστο. Δεν λέω ότι το ‘χει βρει στον Μητσοτάκη, να ξέρετε όμως ότι η οικοδόμηση του ηγετικού προφίλ ενός πολιτικού συμβαδίζει με την αποδόμηση του προφίλ του αντιπάλου του…

Facebook Comments