Η ελληνική κυβέρνηση κόπτεται να αποδείξει ότι σε καμία περίπτωση η Ελλάδα  παραμένει αποκλεισμένη από τις αγορές, έστω και αν τους τελευταίους… 10 μήνες δεν έχει τολμήσει καν να εκδώσει ούτε βραχυπρόθεσμο ομόλογο. Επαναλαμβάνει συνεχώς πως έχει το μαξιλάρι ρευστότητας και έτσι δεν χρειάζεται να αντλήσει χρηματοδότηση από τις αγορές, σε ένα μη ευνοϊκό κλίμα όπως το σημερινό. Άσχετα εάν το σημερινό αρνητικό κλίμα στην ελληνική αγορά ομολόγων δεν οφείλεται μόνο στην Ιταλία – όπως λέει συνέχεια το κυβερνητικό επιτελείο – αλλά και στην παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης των ξένων διαχειριστών προς την ελληνική οικονομία με φόντο την παροχολογία εν όψει εκλογών, το φρένο στις μεταρρυθμίσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις, την αδύναμη ανάκαμψη του ΑΕΠ και την κατάσταση των ελληνικών τραπεζών.

Ναι, υπάρχει το περίφημο μαξιλάρι ρευστότητα; αλλά όπως έχουν πει πολλές φορές ο ΟΔΔΗΧ και το οικονομικό επιτελείο, πρέπει η Ελλάδα να διατηρήσει τη συνεχή επικοινωνία με τους επενδυτές, μέσω της συχνής πρόσβαση στις αγορές. Το να αρχίσει να τρώει από το μαξιλάρι όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, δεν ανάβει το πράσινο φως στην διάθεση των επενδυτών προς την Ελλάδα.

Ο κ. Τσίπρας την περασμένη εβδομάδα στην βουλή, προσπάθησε να μας πείσει, μιλώντας σαν… bond trader, για καμπύλες (επιτοκίων), για μεσοσταθμικό επιτόκιο δανεισμού και για μεσοσταθμική διάρκεια, πως η Ελλάδα δεν είναι αποκλεισμένη από τις αγορές. Δεν μας είπε όμως γιατί δεν βγαίνουμε στις αγορές. Αρκέστηκε να πει πως «έχουμε τη πολυτέλεια να περιμένουμε και να διαλέξουμε τη κατάλληλη στιγμή και τους καλύτερους δυνατούς όρους δανεισμού». Δηλαδή, σήμερα είναι ακριβή μία έξοδος. Άρα, απαγορευτική. Σωστά; Στα λόγια μας ήρθε ο κ. Τσίπρας.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός είπε και κάτι άλλο στη Βουλή, για αυτό το θέμα: «Έχουμε δημιουργήσει ένα κεφαλαιακό απόθεμα που ξεπερνάει τα 26 δισ.€, αντί να πάρουμε προληπτική γραμμή που κάποιοι επέμεναν, και από ότι βλέπω επιμένουν, χωρίς ωστόσο να λένε ότι αυτή θα συνοδευόταν από νέο μνημόνιο και νέες δεσμεύσεις». Να του θυμίσουμε πως η ενισχυμένη εποπτεία στην οποία βρισκόμαστε πλέον μεταμνημονιακά, είναι η ίδια ακριβώς με αυτήν της προληπτικής γραμμής. Επίσης, η προληπτική γραμμή τοκίζεται και κοστίζει μόνο εάν χρησιμοποιηθεί, αντίθετα με το cash buffer που τοκίζεται από την πρώτη ημέρα της «καθαρής εξόδου» και άρα αυξάνει το δημόσιο χρέος.

Η αλήθεια όμως είναι πως η Ελλάδα δεν μπορεί αν βγει στις αγορές. Και αυτό αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία για μία χώρα που ολοκλήρωσε επιτυχώς τα μνημόνια. Άλλες χώρες μπόρεσαν και βγήκαν στις αγορές με 10ετή ομόλογα μάλιστα, ακόμα και λίγο πριν βγουν από τα δικά τους προγράμματα. Και μετά την έξοδο, και ξαναβγήκαν και αναβαθμίστηκαν πολλαπλώς από τους οίκους αξιολόγησης και είδαν την οικονομία τους να εκτοξεύεται. Και αυτό γιατί έπεισαν του επενδυτές να τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους στην εγχώρια οικονομία. Κάτι που δεν έχει καταφέρει ακόμη η ελληνική κυβέρνηση αφού είναι απασχολημένη με την παροχολογία.

Το ότι δεν μπορεί να βγει στις αγορές, το αποδεικνύει και το κλίμα απόλυτης ασάφειας που κυριαρχεί στο κυβερνητικό επιτελείο σε ότι αφορά το πρόγραμμα δανεισμού του 2019. Αν και το οικονομικό επιτελείο το τελευταίο διάστημα είχε επισημάνει την ανάγκη διατήρησης του συνεχούς διαλόγου με την επενδυτική κοινότητα και την οικοδόμηση της εμπιστοσύνης με τους επενδυτές, προβάλλοντας ότι τον τελευταίο μήνα του έτους και μετά και την κατάθεση του προϋπολογισμού του 2019, ο ΟΔΔΗΧ θα προβεί σε συγκεκριμένες και αναλυτικές ανακοινώσεις όσον αφορά το πρόγραμμα εκδόσεων του επόμενου έτους, τελικά οι επενδυτές το μόνο που ακούν και βλέπουν γενικόλογες και καθόλου αναλυτικές και σαφείς δηλώσεις και ανακοινώσεις.

Ο ΟΔΔΗΧ έχει αποφασίσει να μην «δεσμευτεί» σε ότι αφορά το χρονοδιάγραμμα των εξόδων στις αγορές για το 2019, λόγω των μεγάλων προκλήσεων με τις οποίες είναι αντιμέτωπες οι διεθνείς αγορές και της υψηλής μεταβλητότητας η οποία αναμένεται να επιμείνει στις αγορές ομολόγων και το επόμενο έτος, κι έτσι θα αρκεστεί σε ένα ασαφές χρονοδιάγραμμα. Επιπλέον, τα συμπεράσματα από τα πρόσφατα συνέδρια και roadshows με επίκεντρο την Ελλάδα, δεν δείχνουν ότι η αδυναμία έκδοση ομολόγου και η ασάφεια του οικονομικού επιτελείου οφείλεται μόνο σε εξωγενείς παράγοντες. Η κυβέρνηση δεν φαίνεται να ποντάρει σε κάποια αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τους οίκους αξιολόγησης σύντομα, αφού στα «κριτήρια» που θέτουν για μία τέτοια κίνηση είναι το πέρας των εκλογών, η συνέχιση της ανάπτυξης και η ομαλοποίηση του τραπεζικού συστήματος με λύσεις για τα «κόκκινα δάνεια».

Η ελληνική κυβέρνηση ουσιαστικά δεν έχει κανένα σχέδιο. Και σίγουρα δεν τολμά καν να σκεφτεί την έκδοση 10ετούς ομολόγου που ήταν και το μεγάλο στοίχημα του κυβερνητικού επιτελείου. Όλα αυτά αποτυπώνονται ξεκάθαρα στις δηλώσεις των αξιωματούχων της κυβέρνησης στο Reuters την περασμένη εβδομάδα: «To ελληνικό Δημόσιο μάλλον θα προχωρήσει στην έκδοση ενός μεσοπρόθεσμου τίτλου και μάλλον επίσης στην έκδοση ενός βραχυπρόθεσμου τίτλου το 2019, με το ποσό άντλησης να είναι μικρό», είπαν στο πρακτορείο, προσθέτοντας πως τόσο το συνολικό ποσό των εκδόσεων όσο και οι ακριβείς διάρκειες των ομολόγων παραμένουν… άγνωστα! Για 10ετές ομόλογο, ούτε λόγος! Ωστόσο, αυτές οι ασάφειες, και αυτά τα… «μάλλον», «θα δούμε», «θα δείξει»,  κάθε άλλο παρά ελκυστικά ακούγονται στα ξένα χαρτοφυλάκια και σίγουρα δεν αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα δεν παραμένει αποκλεισμένη από τις αγορές.

Facebook Comments