«Καθίστε κάτω, καθίστε κάτω. Τώρα θα τ’ακούσετε. Τώρα μιλάει ο πρωθυπουργός της χώρας και έχετε την υποχρέωση να ακούσετε με προσοχή».

Πρόκειται για φράσεις που είπε από το βήμα της Βουλής ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε ένα, κατά την άποψή μου, κρεσέντο αλαζονείας.

Φανερά ενοχλημένος από την κριτική που του ασκούσαν μεγαλόφωνα κάποιοι από τα έδρανα της αντιπολίτευσης αντέδρασε αυθόρμητα με αυτή την εκτός κειμένου αναφορά.

Αυθόρμητα όμως βγάζει καθένας προς τα έξω τον πραγματικό του εαυτό.

Τον άκουγα με προσοχή και ομολογώ ανέμενα όλα όσα είπε πριν και μετά από το συγκεκριμένο απόσπασμα. Αυτή την έκρηξη ωστόσο δεν την περίμενα.

Έκανα λάθος. Έπρεπε να θεωρώ δεδομένο ότι θα μιλούσε κάποια στιγμή με αυτόν τον τρόπο ο συγκεκριμένος άνθρωπος.

Για πολλούς λόγους.

Πρώτον λόγω ψυχολογίας. Χάνει συχνά πυκνά την ψυχραιμία του πια καθώς ακούει την καρέκλα του να «τρίζει». Είτε σε ένα μήνα είτε το αργότερο σε εννιά θα γίνουν εκλογές και το γνωρίζει ότι ο χρόνος του στην πολυθρόνα του Μαξίμου μέρα με τη μέρα λιγοστεύει. Βλέπετε έχει καλομάθει πια. Τέσσερα ολόκληρα χρόνια πρωθυπουργός. Ούτε στα πιο τρελά του όνειρα αυτά τα μεγαλεία. Τώρα όμως που αυτή η φανταστική περίοδος φτάνει στο τέλος της, αισθάνεται ότι «κομματιάζεται» η ψυχή του. Έτσι ακριβώς όπως διαλύεται ο καπνός από τα ακριβά πούρα που απολαμβάνει που και που στα break στο πρωθυπουργικό γραφείο…

Δεύτερον λόγω χαρακτήρα. Όσοι τον γνωρίζουν χρόνια δεν εκπλήσσονται. Οι υπόλοιποι τώρα τον μαθαίνουμε σιγά σιγά. «Καθίστε κάτω» και «θα τ’ακούσετε» είπε κουνώντας αντίστοιχα τα χέρια. Θυμήθηκα δασκάλους μου να κάνουν αυστηρές παρατηρήσεις σε ατίθασους μαθητές με τις ίδιες ακριβώς λέξεις: «Καθίστε κάτω». «Θέλεις να τ’ακούσεις τώρα…;!», λένε επίσης ορισμένοι όταν ακούν διαφορετική άποψη από τη δική τους και εξοργίζονται γιατί αυτό δεν το αντέχουν..

Τρίτον μίλησε έτσι προσπαθώντας άλλη μια φορά να μοιάσει στο πρότυπό του, τον Ανδρέα Παπανδρέου. Πως παρατηρούσε τους αντιπάλους του ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ εντός Βουλής; Ε, το ίδιο επιχειρεί να κάνει κι εκείνος. Να δείξει δηλαδή ότι έχει αντίστοιχη πυγμή. Ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι δεν τον φτάνει φυσικά..

Υποστήριξε επίσης ότι είχαν υποχρέωση να τον ακούσουν μόνο και μόνο γιατι λέει είναι ο πρωθυπουργός. Τι μας λές..; Μου θύμισε δικαστή, αστυνομικό, γυμνασιάρχη, στρατιωτικό… αλλά όχι αριστερό. Εννοείται ότι έπρεπε να τον ακούσουν αλλά τον σεβασμό δεν τον επιβάλλει κανείς. Τον εμπνέει και τον κερδίζει. Ακόμα κι αν είναι ο πρωθυπουργός ή ο Πάπας..

Είπε βέβαια και άλλα πολλά στη συζήτηση στη Βουλή για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης αλλά πάντα μεγαλύτερη σημασία από τα λεγόμενα έχει ο ομιλητής. 

Facebook Comments