Πριν από τρεις μήνες ο Παναθηναϊκός ήταν περίπου “ξοφλημένος” στη διοργάνωση της Euroleague στο μπάσκετ. Εκτός οκτάδας, με ασύνδετους παίκτες, χαμηλό ηθικό και μοιρολατρική διάθεση.

Για να είμαστε ειλικρινείς και ο νέος του προπονητής Ρίκι Πιτίνο είχε γίνει αποσυνάγωγος του αμερικανικού κολεγιακού μπάσκετ στο οποίο διέπρεπε. Η εμπλοκή της ομάδας του σε ένα οικονομικό σκάνδαλο με παράνομες χρηματοδοτήσεις παικτών που θεωρούνται ερασιτέχνες στοίχισε στον ίδιο τη θέση του κόουτς που απολάμβανε επί χρόνια στο κολέγιο του Λούισβιλ.

Το μπάσκετ όμως, όπως συνολικά και η ζωή, είναι γενναιόδωρη. Έδωσε δεύτερη ευκαιρία και στον Πιτίνο και στον Παναθηναϊκό να κάνουν μία νέα αρχή.

Όλοι τους την άδραξαν και σήμερα ο Παναθηναϊκός βρίσκεται με το ένα πόδι στην οκτάδα ώστε να συνεχίσει στα πλέιοφς χάρη στην στρατηγική του αμερικανού προπονητή που έχει οδηγήσει την ομάδα σε ένα σερί έξι νικών, από τις οποίες οι τέσσερις μακριά από την Αθήνα.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη μπασκετική ανάλυση για να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι και η Ελλάδα συνολικά χρειάζεται έναν Ρίκ Πιτίνο. Έναν προπονητή δηλαδή που να γνωρίζει το “άθλημα”. Να αναγνωρίζει τα λάθη του και να μαθαίνει από αυτά ώστε να μην κρύβεται πίσω από “οργισμένους κύκλους” ή “διαιτητικά εγκλήματα”. Να αποκτά τον σεβασμό της “ομάδας” με τη δουλειά και τις γνώσεις του και όχι με τα οφίτσια της εξουσίας. Να κερδίζει από τον κάθε “παίκτη” ξεχωριστά το καλύτερο δυνατό με αξιοκρατία και σχέδιο.

Η χώρα μας μοιάζει αυτή τη στιγμή σαν τον Παναθηναϊκό του Ιανουαρίου ή τον τωρινό Ολυμπιακό. Χωρίς ηθικό, ηττημένη. Οι Έλληνες είναι από τους πιο δυστυχισμένους λαούς του πλανήτη σύμφωνα με τελευταία έρευνα αν και ζουν σε μία από τις ομορφότερες γωνιές του κόσμου. Οι κυβερνώντες είχαν διακριθεί στους πολιτικούς χουλιγκανισμούς κατά των “διαιτητών της τρόικας” αλλά δεν γνώριζαν το άθλημα, για αυτό έχασαν τον σεβασμό των συνεργατών τους και βέβαια των πολιτών.

Χρειαζόμαστε πολιτικούς που να ξέρουν τη δουλειά, να εμπνέουν τις κοινωνίες και να τις καθοδηγούν προς την πρόοδο χωρίς να εγκαταλείπουν ούτε στιγμή τα ιδανικά τους. Οι “ξοφλημένοι” παίκτες του Παναθηναϊκού είναι ίδιοι με αυτούς που σήμερα θριαμβεύουν, όπως και οι “ανίκανοι” Έλληνες είναι οι ίδιοι που όταν πηγαίνουν στο εξωτερικό διαπρέπουν παντού. Στις επιστήμες, στα γράμματα, στις τέχνες, στο εμπόριο και στην τεχνολογία. Και αυτό όχι γιατί γίνονται θαύματα αλλά γιατί στο εξωτερικό βρίσκεται ένας “Πιτίνο” που αντιλαμβάνεται το ταλέντο και τις αδυναμίες του κάθε παίκτη και τον τοποθετεί εκεί που θα αποδώσει καλύτερα για την ομάδα και τον ίδιο του τον εαυτό. Με κανόνες και όχι με ρουσφέτια. Με αξίες και όχι με τραμπουκισμούς. Με διαρκή επιμόρφωση και όχι με εξυπνακισμούς. Με δουλειά και όχι με αργομισθίες.

Δεν ξέρουμε τι θα κάνει ο Παναθηναϊκός, δεν είναι αυτό το μείζον. Ο Ρίκ Πιτίνο έδωσε ένα μεγάλο μάθημα σε όλους μας για το τι μπορούμε να πετύχουμε με σωστή καθοδήγηση και πίστη στις δυνατότητες μας. Και μόνο για αυτό του αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί έδειξε ότι και οι “ξοφλημένοι” μπορούν να τα καταφέρουν.

Facebook Comments