Το μαξιλάρι των €50 δισ. από την αφαίμαξη των φορολογούμενων

Η ελληνική κυβέρνηση πανηγυρίζει για το ότι «κατάφερε» να βγει η Ελλάδα στις αγορές, τη στιγμή που ο λόγος που το κατάφερε αυτό είναι ότι έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο μαξιλάρι ρευστότητας το οποίο φτάνει τα 50 δισ. ευρώ. Ναι, καλά διαβάζετε. 50 δισ. ευρώ, το μεγαλύτερο απόθεμα ρευστότητας που είχε ποτέ χώρα που βρέθηκε σε πρόγραμμα διάσωσης. Αυτό το τεράστιο «μαξιλάρι» δεν έχει κτιστεί μόνο από το περίφημο cash buffer το οποίο συμφωνήθηκε στο Eurogroup του Ιουνίου του 2018 μαζί με την ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου δηλαδή τα δανεικά ύψους 15,6 δισ. ευρώ του ESM – τα οποία τοκίζονται ήδη από την πρώτη μέρα με 1,5% επιτόκιο. Αυτό το τεράστιο απόθεμα ρευστότητας έχει δημιουργηθεί και από χρήματα τα οποία προέρχονται από την αφαίμαξη των εισοδημάτων των Ελλήνων  φορολογουμένων μετά την φορο-λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ, τα  ταμειακά διαθέσιμα φορέων του δημοσίου τα οποία μεταφέρθηκαν στο «μαξιλάρι» μετά από απειλές  για ποινές σε περίπτωση μη συμμόρφωσης,  τις εκδόσεις ομολόγων κ.α. Κάποια ποσά του μαξιλαριού αυτού μάλιστα «κάθονται» σε λογαριασμούς του Δημοσίου – ειδικοί λογαριασμοί, λογαριασμοί σε εμπορικές τράπεζες, λογαριασμός σε ΤτΕ – χωρίς να αποφέρουν απολύτως τίποτα (σε τόκους), κανένα κέρδος.

Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ προτιμά να τα έχει παρκαρισμένα και να ακολουθεί την στρατηγική της απραξίας, αντί – σε άλλη περίπτωση – να τα χρησιμοποιεί για επενδύσεις που θα φέρουν θέσεις εργασίας, σε πολιτικές ενίσχυσης της αναιμικής ανάπτυξης και σε μειώσεις φόρων. Όπως πολύ χαρακτηριστικά σημείωσε η HSBC μετά από ταξίδι της στην Αθήνα στα μέσα Μαρτίου, «η Ελλάδα διαθέτει ένα μεγάλο μαξιλάρι ρευστότητας που σημαίνει ότι χρηματοδοτείται πλήρως μέχρι το τέλος του 2023 τουλάχιστον, αλλά δεν υπάρχει σαφής στρατηγική για το τι θα γίνει με αυτήν την έξτρα ρευστότητα». Το ΔΝΤ τόνισε πρόσφατα πως  αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο μαξιλάρι ρευστότητας (τόσο ως ποσοστό του ΑΕΠ και ως ποσοστό των χρηματοδοτικών αναγκών της Ελλάδας) μεταξύ των χωρών που βγήκαν από τα προγράμματα διάσωσης και πρέπει να γίνει καλύτερη χρήση του.

Η ελληνική κυβέρνηση το μόνο βήμα που κάνει προς την χρήση του είναι να θέλει να αποπληρώσει πρόωρα ένα μέρος των ακριβών δανείων του ΔΝΤ. Και πανηγυρίζει για την θετική ανταπόκριση του ίδιου του Ταμείου σε αυτό καθώς και του ESM. Ο Τσακαλώτος δήλωσε μετά την συνάντησή του με την Κριστίν Λαγκάρντ στη Σύνοδο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον, πως η επικεφαλής του Ταμείου άκουσε με ικανοποίηση τη συγκεκριμένη απόφαση, καθώς το ΔΝΤ θεωρεί ότι η πρόωρη αποπληρωμή του είναι μια θετική εξέλιξη, άλλωστε κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί στην περίπτωση της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας. Έτσι ο Τσακαλώτος εξήγησε πως η κυβέρνηση θέλει να αποπληρώσει περίπου 3,8 δισ. ευρώ τα οποία έχουν επιτόκιο 5,13% από το σύνολο των 9,8 δισ. ευρώ που χρωστάει η χώρα στο ταμείο.

Αυτό όμως που δεν μας λέει ο κ. Τσακαλώτος είναι πως αυτή η κίνηση είχε ήδη συμφωνηθεί με τους πιστωτές κατά την έξοδο από το μνημόνιο. Αυτό το είχε προαναγγείλει ο ίδιος σε διεθνείς επενδυτές τον Σεπτέμβριο του 2018 και η παρουσίασή του αυτή βρίσκεται στην ιστοσελίδα του ΟΔΔΗΧ (http://www.pdma.gr/attachments/article/1709/Greece%20-%20Investor%20Presentation_September%202018.pdf).

 Όπως είχε λοιπόν ανακοινώσει στα διεθνή funds, 3,3 δισ. ευρώ από το μαξιλάρι του ESM θα διατεθούν για την επαναγορά χρέους (ΔΝΤ, ΕΚΤ κλπ).

Άρα τι ακριβώς πανηγυρίζει η ελληνική κυβέρνηση;

Αντί να πανηγυρίζει, θα έπρεπε να προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει αυτή τη ρευστότητα υπέρ της οικονομίας και των φορολογούμενων. Αλλά δεν θέλει. Γιατί ξέρει πως αυτό το μεγάλο απόθεμα ρευστότητας είναι η εγγύηση που θέλουν οι επενδυτές. Λόγω αυτού του μαξιλαριού μπορούμε και βγαίνουμε στις αγορές. Όπως είχε τονίσει και η HSBC, «η ρευστότητα αυτή είναι κρίσιμη στο να καθησυχάσει τους επενδυτές για τους κινδύνους γύρω από την Ελλάδα τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα και έχει βοηθήσει στην επιστροφή της χώρας στις αγορές».

Σε ότι αφορά τις επιλογές που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ για τη χρήση αυτής της ρευστότητας, βοηθώντας έτσι τις προοπτικές της χώρας, είναι πολλές. Μέρος της ρευστότητας του Ελληνικού Δημοσίου θα μπορούσε να διατεθεί για την αποπληρωμή των ελληνικών ομολόγων που βρίσκονται στα χαρτοφυλάκια της ΕΚΤ (περίπου 11 δισ. ευρώ) και τα οποία φέρουν ακόμη υψηλότερα επιτόκια από αυτά του ΔΝΤ ( σε περιπτώσεις φτάνουν το 6% με 6,5%).

Επίσης, θα μπορούσε να διατεθεί για τη μείωση των εκδόσεων εντόκων γραμματίων (φτάνουν τα 14 δισ. ευρώ σήμερα, στα διπλάσια επίπεδα σε σχέση με την περίοδο πριν την κρίση).

Και πιο σημαντικό, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη μείωση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους προς τους ιδιώτες, οι οποίες ξεπερνούν τα 2,1 δισ. ευρώ και αντί να μειώνονται αυξάνονται, και εκτός αυτού η κυβέρνηση αποφάσισε να μειώσει κιόλας τους τόκους που πληρώνει η ίδια στους ιδιώτες κατά 50% (στο 3% από 6%), αφήνοντας φυσικά σταθερό το επιτόκιο που πληρώνει ο κάθε πολίτης που χρωστάει στο δημόσιο το οποίο είναι τριπλάσιο (στο 8,76%)…