Στα χρόνια του κορωνοϊού, το «πάμε καλά» είναι διαφορετικό από το «πάμε όπως πρέπει». Το πρώτο δείχνει την φωτεινή άκρη ενός τούνελ που την πλησιάζουμε γεμάτοι χαρά κι ετοιμαζόμαστε ήδη να ξεχυθούμε ελεύθεροι στην λιακάδα. Το δεύτερο δείχνει ότι συνεχίζουμε να βαδίζουμε μέσα στο σκοτεινό τούνελ, απλώς οι αριθμοί μας βεβαιώνουν ότι βρισκόμαστε στην σωστή πορεία. Έχουμε δρόμο ακόμα στο σκοτάδι κι αν διατηρήσουμε την υπομονή μας δίχως να πάρουμε καμιά απότομη στροφή μέσα στην μαυρίλα, κάποια στιγμή θα την δούμε την φωτεινή έξοδο στο βάθος. Αλλά αργότερα.

Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, ως λαός έχουμε επιδείξει απρόσμενη και αξιοσημείωτη σοβαρότητα. Ίσως η προνοητικότητα της πολιτικής και ιατρικής ηγεσίας μας να έδωσε το παράδειγμα και στον κόσμο να λειτουργήσει αναλόγως. Ενδέχεται πάλι, η σοφία και η εγκαρτέρηση που έμεινε στον ελληνικό λαό από την δεκάχρονη οικονομική κρίση, να αντικατοπτρίζονται πια και στις ηγεσίες που εκλέγει. Όπως και να χει το πράγμα, πέραν λίγων περιπτώσεων ηλιθιότητας, η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου έδειξε την ωριμότητα που απαιτούν οι δύσκολοι καιροί μας.

Με αυτή την ικανοποιητική πορεία που έχουμε ως τώρα, ελπίζουμε ότι από απόψεως κρουσμάτων και θανάτων θα έχουμε καλύτερο τελικό απολογισμό σε σύγκριση με άλλες χώρες που βιώνουν τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή. Βεβαίως, η οικονομική ζημιά που ήδη συντελείται είναι ασύλληπτη και το γεγονός ότι αφορά ολόκληρο τον πλανήτη δεν αποτελεί παρηγοριά για κανέναν. Ίσα-ίσα που η εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από τον τουρισμό –κατ’ εξοχήν παγκοσμιοποιημένο προϊόν- ενδέχεται να κάνει φέτος ακόμα μεγαλύτερη την ζημιά που θα πάθουμε. Το καλό είναι ότι του χρόνου, θεωρητικώς μπορούμε να ανακάμψουμε απότομα στον τουρισμό.

Ως τότε θα περάσουμε δύσκολα και δεν λέω κάτι πρωτότυπο. Τα δέκα ή δεκαπέντε δις που μπορεί να μοιραστούν από την κυβέρνηση –μην ακούτε για τριάντα, δεν υπάρχουν αυτά τα λεφτά- θα απαλύνουν μόνο τις πληγές της κρίσης, δεν πρόκειται να τις θεραπεύσουν. Θα χρειαστεί υπομονή και κόπος για να ξαναδούμε την οικονομία να παίρνει μπρος, πόσο μάλλον να ξαναμπαίνει σε ρυθμό ανάπτυξης που θα βελτιώσει αισθητά την οικονομική κατάσταση του κόσμου. Κι αν αυτή την στιγμή ανησυχούμε πρωτίστως την υγεία μας αφήνοντας όλα τα υπόλοιπα στην άκρη, μετά από μερικούς μήνες δεν θα σκεφτόμαστε με τον σημερινό τρόπο. Ο φόβος θα έχει περάσει και τότε το γουργουρητό του στομαχιού μαζί με τις διαμαρτυρίες των χρεών θα έρθει σε πρώτο πλάνο.

Σήμερα ο Τσιόδρας είναι το νούμερο ένα πρόσωπο της χώρας, αύριο όλοι θα κοιτάζουν τον Μητσοτάκη και τον Σταϊκούρα απαιτώντας οικονομικές λύσεις. Εκεί θα είναι τα πραγματικά δύσκολα για την κυβέρνηση, διότι η μετατροπή της ύφεσης σε ανάπτυξη δεν γίνεται με γενική απαγόρευση κυκλοφορίας, ούτε υλοποιείται μέσα σε δυο μήνες. Θυμόμαστε όλοι τι τραβήξαμε την περασμένη δεκαετία…

Facebook Comments